หมวดเนื้อหา:
การต่อสู้ได้ผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ เปลวไฟจากการปะทะร่างปกคลุมไปทั่วบริเวณ ผืนป่ารอบๆถูกพลังเวทย์ของทั้ง 2 ทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี 1 มนุษย์ 1 สัตว์ป่าเหนื่อย พวกเขาหยุดพักก่อนที่จะนำมือขึ้นมาเช็ดเลือดที่ติดอยู่รอบๆตัว
ไบรท์เพ่งมองไปยังสัตว์ป่าดุร้ายที่อยู่เบื้องหน้า เขารู้ดีว่าดารุกะเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ตนเองเคยปะทะมา ถึงกระนั้นแล้วเด็กหนุ่มก็จับได้ว่าเขาเป็นไฟล์ภาพผังสิทธิ์ที่จะรอเขาอยู่นั่นก็คือความตาย หากเป็นเช่นนั้นสิ่งที่เขาต้องการคงไม่มีทางเป็นจริงเป็นแน่
หมาป่าจ่าฝูงสะบัดหัวไล่ความมึนงงที่ได้รับ มันส่งเสียงหอนยาวราวกับว่าจะข่มขวัญคู่ต่อสู้ตรงไหน้า แต่ท่าทางของเด็กหนุ่มกับไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปทำให้มันรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้มันได้เจอคู่ต่อสู้ที่ทัดเทียมกันเสียแล้ว
“ข้อคิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกเจ้าของเป็นคู่ต่อสู้ในครั้งนี้”
น้ำเสียงกับท่าทางที่แสดงความยอมรับทำให้เด็กหนุ่มยิ้มขึ้นมาไม่ได้ “เช่นเดียวกัน ฉันว่าฉันคิดถูกที่เลือกแกเป็นคู่ต่อสู้ เอาอย่างนี้ดีกว่าไหมฉันมีข้อเสนอครั้งนี้พวกเราเสมอกันก่อน แล้วถ้าพวกเราทั้งสองคนระดับเท่ากันค่อยมาต่อสู้กันใหม่อีกครั้ง แม้ว่าแกจะสามารถฆ่าฉันได้ตอนนี้แกคงไม่ดีใจหรอกมั้ง”
“เจ้าพูดได้ถูกใจข้ายิ่งนัก จบด่านทางนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไปเสียก่อนแล้วครั้งหน้าเราค่อยมาเจอกันใหม่หากต้องรีบเก่งขึ้นไวถ้าจะตามไปฆ่าเจ้าเสีย”
“ได้เลยถ้าเขาด่าฉันว่าฉันนี่แหละที่จะเป็นคนที่จะชนะแก”
สิ้นคำกล่าวทั้งสองก็ผ่านจากกัน หัวหน้าหมาป่าจ่าฝูงเดินลับหายเข้าไปในป่า โดยที่ไม่ได้เหลียวหลังกลับมาบอกอีก ในขณะเดียวกันเด็กหนุ่มก็เดินเข้าไปยังต้นไม้แห่งชีวิตที่ตั้งอยู่ไม่ห่างไกลนัก
เขากวาดสายตามองไปก็พบว่าที่แห่งนี้ไม่ได้รับความเสียหายอะไรทั้งสิ้น เด็กหนุ่มอายุได้เพียงคู่ร่างกายและบาดแผลก็เริ่มสมานตัวอย่างช้า ๆ โดยที่เขาไม่ต้องพึ่งพาน้ำยาฟื้นพลังและน้ำยาเลือด
พลังเวทย์และพลังมานาเริ่มกลับเข้าสู่สภาวะปกติ เขามองดูค่าสถานะที่เพิ่มสูงขึ้นตอนนี้เลเวลของเขาได้กลับมาสู่ระดับ 10 เป็นที่เรียบร้อยแล้ว หักค่าไม่ผิดอาจจะเป็นเพราะเขาสามารถสถาปนาป่าระดับ 30 ได้ เด็กหนุ่มนั่งคิดไปคิดมาเขาก็รู้สึกอยากจะไปจนภัยในดันเจี้ยน แต่ที่เขาเคยตกลงกับพวกอายูมิทำให้เขาเริ่มลังเล
หน้าต่างสถานะเด้งขึ้นมาแสดงให้เห็นว่าตอนนี้เริ่มมีเพื่อนในปาร์ตี้ออนไลน์ยแล้ว เขามองกวาดสายตาก็พบว่าอายูมิได้ดึงเพื่อนที่เขาไม่รู้จักเข้ามาในกลุ่ม ถ้าเขาคิดไม่ผิดมันคงเป็นเพื่อนของเธอแต่เขาก็ไม่อยากจะสนใจและซักถาม
หน้าที่ของของตอนนี้ก็คือการรออยู่นิ่งๆที่นี่โดยที่ทำให้พวกที่จะตามมาสมทบหาตัวได้ง่าย หากเราจะไม่ผิดระหว่างที่เขาเดินมากับหล่อน อายูมิเคยบอกว่าหากไม่ใช่ผู้ที่เคยมาผจญภัยในป่านี้จะไม่สามารถเข้ามาได้ง่ายๆ
ความหิวทำให้เขารู้สึกอยากจะหาอาหาร ไบรท์เลือกอาหารกระป๋องที่อยู่ในกระเป๋ามิติก่อนที่จะใช้เวทย์ไฟอุ่นมันและกินอย่างมีความสุข
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น