หมวดเนื้อหา:
ในขณะที่สถานการณ์กำลังตึงเครียด ราชันย์หมาป่ากับเจ้าหญิงสาวตรงหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ทั้งที่มองดูก็รู้ว่าตนเองเป็นฝ่ายแพ้ยังลูก
“ทำไมมีปัญหาอย่างนั้นหรอ เจ้าหมาราชากิ๊กก๊อกในเมืองเริ่มต้น” อายูมินำมือไปลูบหัวราชาหมาป่า ถึงแม้ว่ามันจะคำรามและครูใส่เธอยังไม่หวาดกลัวเหมือนกับตอนแรกที่ถูกเธอซัด แต่ถึงกระนั้นหญิงสาวก็กลับไม่แยแส
อายูมิยักไหล่ก่อนที่จะหันมายังเด็กหนุ่ม ข้าง ๆ “เรารอเทพแห่งดาบก่อนก็แล้วกัน พ่อหมอนัดมาแล้วเราจะเริ่มบุกดันเจี้ยนกัน”
“เรียกชื่อฉันอยู่อย่างนั้นเหรอ ถ้าสมัครแล้วก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงทั้งนั้น” สิ้นเสียงบุรุษท่าทางกำยำบนหลังสะพายดาบยางก็เดินตรง
ทั้ง 1 คนหนึ่งมนุษย์ 1 สัตว์ป่ามองชายที่กำลังตรงมาทางพวกตนเองอย่างตกตะลึง ดาบยักษ์ตรงหน้าที่พวกมันเห็นหากคิดดูสิอาจจะน้ำหนักประมาณ 5 กิโลกรัมด้วยซ้ำ ดังนั้นคงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ชายคนนี้จะสะพายดาบแบบนี้เดินไปเดินมา
‘ไม่บ้าก็ปัญญาอ่อนแล้ว’ ไบรท์สื่อสารกับดารุกะในใจโดยใช้จิต
‘ข้าก็ว่าอย่างนั้นแหละ มีมนุษย์ปกติที่ไหนสะพายดาบแบบนี้เดินไปเดินมากับเหล้า แล้วอีกอย่างหนึ่งถ้าใช้ดาบแบบนี้สู้ข้างในนั้นล่ะก็มีหวังทำได้ถล่มแต่พวกเราก่อนแน่’
‘ช่อง 34 มีหวังพวกเราได้ตายก่อนจะล่าสมบัติได้แน่’
สิ้นคำกล่าวของเด็กหนุ่มราชาหมาป่าก็ตะโกนใส่เด็กหนุ่ม “ออเจ้าจะไปล่าสมบัติอย่างงั้นหรอ ออเจ้าไม่คิดจะไปเก็บเลเวลอย่างนั้นเหรอเจ้ามนุษย์ ในโลกใบนี้สมบัติจะมีความสำคัญได้อย่างไรสิ่งที่สำคัญก็คือเลเวลตั้งหาก”
เสียงของมันทำให้ทุกสายตาที่อยู่รอบบริเวณทานได้มอง
“นี่มันราชาหมาป่านี่นาไม่ได้เจอนานหรือนี่เดี๋ยวนี้พูดได้แล้วอย่างนั้นหรอ” ชายหนุ่มค่อยๆเดินตรงมานานแล้วนำมือจับไปที่ศีรษะของหมาป่า เพราะว่าดารุกะกลับไม่มีท่าทางขัดขืน
“พวกนั้นเป็นใคร ทำไมถึงรู้จักเกมนี้ได้ดีขนาดนี้อย่าบอกนะว่าเป็นผู้เล่นกลุ่มแรกๆที่เข้ามาเล่นเกมนี้นะ” ไบรท์ถามไปถ้าอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ เรื่องนี้เป็นเรื่องเขาสงใสและอยากรู้เป็นอย่างมาก
“พวกเราไม่ขอตอบได้หรือเปล่า” อายูมิกล่าวด้วยท่าทางเคร่งเครียด ตอนแรกเธอคิดว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าจะขยันเขย่าต่อแต่เธอต้องแปลกใจเมื่อเขาตอบกลับมาว่า
“ถ้าจะไม่บอกก็ไม่ต้องบอก อยากให้เรื่องแบบนี้มันก็เป็นสิทธิของพวกนายอยู่แล้ว”
“นายชนะที่ชื่อไบรท์ยินดีที่ได้รู้จักฉันชื่อว่าเทพแห่งดาบ ถึงฉันตัวใหญ่แบบนี้แต่ความจริงแล้วมันเป็นการปรับแต่งตัวละครเฉย ๆ เพราะฉะนั้นไม่ต้องเรียกว่าลุงหรืออะไรทั้งนั้น ฉันน่าจะอายุประมาณใกล้ๆกับนาย มีแต่ยายอายูมินี่แหละที่น่าจะใช้ตัวจริงเข้ามาเล่น”
เขาพูดก่อนที่จะยื่นมือมาจับทักทาย
“ยังไงหรอเกมนี้ปรับตัวละครได้ด้วยสินะ” ท่าทางตื่นเต้นของเขาทำให้ทุกสายตาต้องหันขวับมามองอย่างตกตะลึงอีกครั้ง
“การพิมพ์ด้วยเสียงเข้ามาเล่นเกมโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรจริงๆเลยสินะ ฮ่าๆๆ มันต้องแบบนี้สิ”
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น