หมวดเนื้อหา:
หหลังจากที่วินนอนหลับ เขาก็ได้ฝันถึงช่วงเวลาที่เขากำลังพาหมายเลขห้าไปที่ฐานของพวกเขา แต่สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถช่วยชีวิตเธอได้ ต่อมาเขาก็นำเรื่องที่เธอตายไปบอกกับครอบครัวของเธอแต่เขาก็ถูกครอบครัวของเธอต่อว่า
“ทั้งที่พี่วินบอกกับพวกผมว่าจะช่วยปกป้องพี่อลิสแต่ทำไม” คนที่พูดกับวินคือน้องชายของอลิส
“กลับไปสะ ตอนนี้พวกเรายังไม่อยากเจอหน้าเธอ” พ่อของอลิสพูด ทำให้วินต้องเดินออกมาจากบ้านของพวกเขา
“ผมขอโทษ” วินยังพูดไม่ทันจบก็มีหมัดเข้ามาต่อยปากของเขา
“ออกจากบ้านของพวกเราไปสักที” น้องของอลิสพูดขึ้น
“แกไม่รู้เลยสินะว่าพี่อลิสหน่ะชอบแก พี่สาวของพวกเราถึงพยายามไปทำงานที่เดียวกับแกไง” หลังจากเขาพูดจบเขาก็ทำให้วินไม่สามารถพูดอะไรออก
“ถึงอย่างนั้น แกกลับไม่เคยรู้เลย”
“ออกไปสะ พวกเรายังไม่อยากเห็นหน้าของเธอตอนนี้” มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น เธอคือแม่ของอลิส พอวินได้ยินเขาก็เดินออกจากบ้านของอลิสไปทันที
ณ ห้องทดลอง มีชายคนหนึ่งกำลังมองรายงานที่วินเขียนบอกเขา
“หมายความว่าไง เธอหมายความว่าชายที่เสียชีวิตไปแล้วสามารถยิงปืนใส่เธอได้อย่างงั้นหรอ”
“ใช่ครับท่าน ตอนแรกที่ผมดูชายคนนั้นเสียชีวิตไปแล้วอย่างแน่นอน”
“บางทีพวกนั้นอาจจะทดลองสิ่งนั้นเสร็จแล้วก็ได้” ชายคนนั้นพยายามคิดถึงความเป็นไปได้
“แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็ต้องฝากเธอทดลองสิ่งนั้นต่อด้วยนะ ถึงจะหน้าเสียดายที่อลิสตายก็เถอะ”
“ได้ครับ แต่ผมอยากจะขอ”
“ได้ฉันรู้ว่าเธออยากจะทำอะไร ฉันให้แค่หนึ่งเดือนก็แล้วกัน พักให้เต็มที่ซะ” พอชายคนนั้นพูดจบเขาก็เดินออกไ
“พี่วิน ตื่นเร็ว ถึงเวลาฝึกต่อแล้วค่ะ” เสียงชิโระพูดขึ้นทำให้วินรู้สึกตัวอีกครั้ง
“อือ” เขาตอบเธอและลืมตาขึ้น
“โชคดีนะคะ” ชิโระบอกแล้วรีบวิ่งออกไปเพราะความอาย
“จ้า” วินพูดพร้อมเตรียมตัวจะไปฝึกต่อ
พอวินเดินมาตรงที่เขาฝึกทุกวันเขาก็ได้เจอแฟนท่อมอีกครั้ง ในมือของแฟนท่อมนั้นมีดาบไม้สองอัน
“เอาหละวิน ตอนบ่ายนี้ฉันจะให้เธอฝึกตามเวทจำลองของฉัน เวทนี้จะสอนกระบวนถ้าดาบที่จำเป็นและให้เธอทำตามมันจนกว่าเธอจะสามารถจำกระบวนถ้าได้ทั้งหมด หลังจากนั้นเราจะมาฝึกการต่อสู้จริงกัน”
“ในวันเดียวหรอครับ”
“เจ้าหนูวินไม่ต้องห่วง หากแกไปอยู่ในเวทของแฟนท่อมน่ะ เวทของมันเป็นเวทมิติจะทำให้แกมีเวลาฝึกมากกว่าคนทั่วไปเลยหล่ะ แต่มันก็มีข้อเสียอยู่นะ”
“ก็ตามนั้นแหละเริ่มเลยก็แล้วกัน”
“เอาละ วินเธอต้องมองดาบไม้และจำมันเอาไว้นะ หลังจากนั้นเธอจะสามารถเข้าไปในเวทของฉันได้” หลังจากนั้นแฟนท่อมก็ใช้พลังเวทของเขากับวิน
‘นี่มันวงเวทของคุณแฟนท่อมสินะ’
“อย่าคิดเรื่องอื่นสิ มองแต่ดาบที่ถืออยู่ในมือของฉัน”
“เอาหละ ลองอีกครั้ง” แต่พวกแฟนท่อมก็ไม่สามารถพาวินเข้าไปฝึกได้เพราะวินหนะไม่มีสมาธิ
“ทำไมกัน ทำไมถึงไม่สามารถใช้เวทนี้กับเจ้าวินได้” อะคาพูดขึ้นมาหลังจากเขาเห็นแฟนท่อมใช้เวทกับวินไปกว่าสิบครั้ง แต่ก็ไม่สามารถใช้ได้
“น่าจะเป็นเพราะว่าเด็กคนนั้นไม่มีสมาธิน่ะพี่อะคา” แฟนท่อมพูดอย่างใจเย็น
“บ้าที่สุดเลย พวกเราอุตส่าห์จะทำให้เจ้าหนูนี่ฝึกได้ไวขึ้นแท้ๆ” อะคาพูดด้วยความหงุดหงิด
“เอาอย่างนี้ ฉันจะสอนเธอนั่งสมาธิและฝึกต่อสู้จริงไปเลยก็แล้วกัน” แฟนท่อมพูดขึ้น
“ก็ดีเหมือนกัน จะได้เป็นการฝึกความเข้าใจพลังเวทไปด้วย” อะคาพูดและหันหน้ามาหาพวกวินกับแฟนท่อม
“คุณอะคาครับ คุณเคยบอกว่าจะบอกเรื่องของคุณหลังจากที่ผมผ่านการทดสอบไม่ใช่หรอครับ “
“อือลืมไปเลยนะก็ได้ฉันจะบอก แต่ไม่ต้องไปบอกใครต่อหละ โดยเฉพาะ อาโออิ คุโระ กับชิโระ ถ้าแกไปบอกต่อแกตาย”
หลังสิ้นเสียงอะคาวินก็รับรู้ถึงจิตสังหารของอะคาเป็นครั้งแรก แต่แฟนท่อมก็พูดแซกขึ้นมา
“แต่ก่อนอื่น วินต้องฝึกสมาธิให้ผ่านก่อนนะ ถ้าไปฟังเรื่องของพี่อะคาวันนี้คงฝึกไม่ผ่านแน่นอนเลย”
“จริงด้วย เจ้าวินคงฝึกไม่ได้แน่นอน” อะคาพูดเสิม
ณ ฐานของกลุ่มชายสวมหน้ากาก วันนี้เป็นวันที่ชายสวมหน้ากากมารวมตัวกัน เพื่อจะประชุมถึงแผนขั้นต่อไป
“หมายเลขสองเมื่อไรหมายเลขหนึ่งจะมา” มีชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“แกไปตามสิวะ” หมายเลขสองตอบอย่างไม่สนใจ
“ฉันไม่ชอบเทคโนโลยีที่อยู่ในบ้านของมันแกช่วยไปตามแทนที”
“ก็ได้ แต่อย่าลืมเรื่องที่พวกเราคุยกันไว้ก็แล้วกัน”
“ได้สิ”
พอหมายเลขสองได้ยินดังนั้นเขาก็รีบไปตามหมายเลขหนึ่งทันที จนเขาเห็น บ้านแห่งหนึ่ง บ้านแห่งนี้เต็มไปด้วยเทคโนโลยี ทั้งหุ่นยนและคอมพิวเตอร์ และมีชายคนหนึ่งกำลังนั่งดูหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างตั้งใจ ชายคนนี้ใส่ชุดสีดำบนหน้าของเขาปิดบังด้วยหน้ากากสีขาว เขามองบนหน้าจอคอม และคิดถึงแผนการต่อไปเพราะตอนนี้หน้าจอคอมพิวเตอร์นั้นได้แสดงให้เห็นถึงพื้นที่ของโลกอย่างละเอียด หากเขาสามารถรวบรวมข้อมูลของโลกใบนี้ได้การที่เขาจะยึดโลกใบนี้ก็คงอีกไม่นานอย่างแน่นอน ระหว่างที่เขากำลังคิดอยู่เขาก็ได้ยินเสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“ไง หมายเลขหนึ่ง” พอชายคนนั้นได้ยินชายคนนั้นก็หันกลับมา
“ทำไม มีอะไร”
ชายคนที่เรียกเขานั้นแต่งตัวเหมือนหมายเลขหนึ่งทุกอย่าง
“ฉันมีข่าวร้ายมาบอกแก”
“มีอะไร”
“ผลไม้เวทมนต์ถูกแย่งไปแล้ว และคนที่ไปเอามันก็ถูกชายคนหนึ่งฆ่าตาย”
“ผู้ทำลายสินะ ไม่หน้าเชื่อว่ามันจะมาที่นี่ด้วย”
“ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่มันเป็นไปแล้ว”
“งั้นเราต้องรวบรวมที่อยู่ของสัตว์เวทให้เร็วที่สุดสินะ”
“ใช่ แต่ยังมีข่าวร้ายมากกว่านั้น”
“อะไรอีก”
“งานที่นายให้ยายนั่นไปทำหน่ะ ยายฟ้าหนะทำงานไม่สำเร็จ”
“ว่าไงนะ”
“ผู้ทำลายไปช่วยเจ้าเด็กนั่นและทำให้ยายฟ้าไปติดอยู่ที่มิติอื่น”
“ก็ใครจะยอมให้มันเป็นเหมือนเดิมล่ะ” มีเสียงชายคนที่สามพูดแซกขึ้นมา หลังจากที่พวกเขาได้ยินชายทั้งสองคนก็รีบเตรียมอาวุธขึ้นมาจะต่อสู้
“มันช้าไปแล้ว พวกแกต้องอยู่ในมิติอื่นสักพัก จนกว่าเจ้าวินจะฝึกสำเร็จ”
“เพราะอย่างนี้สินะ แกถึงให้พวกเรากลับมารวมกัน” ชายหมายเลขหนึ่งพูดขึ้น เพราะเรื่องที่เขารวบรวมแผนที่ของโลกนี้และหาผลไม้เวทมนต์จนเจอทำให้เขาเรียกพวกเขาที่อยู่ทั่วโลกกลับมายังฐานของเขา
“ก็น้า รู้ตัวตอนนี้มันก็สายไปแล้ว”
หลังจากที่สิ้นเสียงก็มีความมืดปกคลุมที่แห่งนี้
“ยังไงแกก็ไม่มีทางเปลี่ยนประวัติศาสตร์ได้หรอก ยังไงโลกนี้ก็จะเป็นของพวกเรา”
ชายหมายเลขหนึ่งพูดขึ้น ก่อนที่พวกเขาจะหายไป
“เปลี่ยนได้สิ ประวัติศาสตร์ได้เปลี่ยนไปแล้ว”
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น