หมวดเนื้อหา:
คาลอสได้หันมามองยังเด็กสาวตรงหน้าพร้อมกับเริ่มพูดขึ้น
“เมื่อก่อนได้มีชายคนหนึ่ง ชายคนนั้นเป็นคนที่ชอบต่อสู้มาตั้งแต่เด็กถึงแม้ชายคนนั้นจะไม่มีพลังเวทอันสูงส่ง ถึงแม้ว่าเขาจะต่อสู้ไม่ได้เรื่อง หากแต่เขาก็ไม่เคยย่อท้อ เขาฝึกฝนพลังของเขาทุกวันไม่เคยขาดถึงแม้ว่ามันจะยากมากแค่ไหน”
คาลอสเว้นจังหวะเพื่อให้อาโออิเกิดความสนใจมากขึ้น จนเวลาผ่านไปไม่กี่นาทีอาโออิก็ได้พูดขึ้น “แล้วไงต่อหรอ”
เมื่อคาลอสเห็นว่าเด็กตรงหน้าเริ่มสนใจแล้วเขาจึงพูดต่อ
“ด้วยความมุมานะทำให้เขาเริ่มมีฝีมือมากขึ้น ต่อมาเมื่อเขาคิดว่าเขามีพลังมากเพียงพอแล้วชายคนนั้นก็ได้ตัดสินใจออกเดินทางเพื่อจะไปเผชิญกับโลกอะนแสนกว้างใหญ่”
คาลอสมมองไปยังท้องฟ้าที่เริ่มมืดมิดลง ผ่านไปไม่นานเขาก็รู้สึกถึงพลังเวทของชายผมแดงที่กำลังเข้ามาใกล้ ๆ
“ดูเหมือนว่าจะมีคนกำลังมารับเจ้านะ เจ้าจะไปเลยไหมหรือจะฟังเรื่งอของข้าต่อ”
อาโออิมองไปรอบ ๆ แต่เธอก็ไม่ได้เจอใคร “ไม่เห็นมีใครเลย เล่าต่อเถอะลุง”
สิ้นเสียงคาลอสก็พูดต่อทันที “ผ่านไปไม่นาน ชายคนนั้นก็ได้ต่อสู้ฆ่าฟังอย่างที่เขาต้องการ หากแต่พอวันเวลาได้ผ่านไปทำให้ชายคนนั้นเริ่มหันมาถามตัวเองอีกครั้งว่าสิ่งที่เขากำลังทำอยู่นั้น มันเพื่ออะไร เขาต่อสู้ฆ่าฟังผู้คนเพื่ออะไร เขาต้องการพลังอำนาจอันมหาสารเพื่ออะไร ถึงแม้จะคิดแบบนั้นหากแต่เขาก็ไม่สามารถเลิกต่อสู้ได้อีกแล้ว เพราะสิ่งที่เขาทำมาทั้งหมดนั้นทำให้เขาได้มีศัตรูมากมาย”
พอคาลอสพูดจบเขาก็หันมาถามอาโออิอีกครั้ง “ยายหนู แล้วเจ้าล่ะ เจ้าฝึกเวทเพื่ออะไร”
หลังจากวินอาบน้ำให้คุโระเสร็จพวกเขาก็ออกมาข้างนอกบ้าน พอพวกเขาเปิดประตูออกมาพวกวินก็ได้เจอโต๊ะและเก้าอี้ที่จัดวางเพื่อไว้ให้พวกเขาได้รับประทานอาหาร หางไปไม่ไกลก็มีลินกับชิโระกำลังนั่งเล่นอยู่
ทำให้เด็กหนุ่มเดินตรงไปหาลินในทันที พอวินมาถึงลินกับชิโระก็เงยหน้าขึ้น
“ทำไรอยู่หรอพี่” คูโระมองชิโระอย่างสนใจ
“พี่กำลังท่องอักษรเวท คุโระมาท่องด้วยกันไหม”
“อือ ได้ๆ” พอพูดจบคุโระก็นั่งลงข้าง ๆ ชิโระทำให้ลิน เมื่อลินเห็นอย่างนั้นเธอก็ลุกขึ้นเพื่อให้สองพี่น้องได้นั่งด้วยกัน
ลินมองไปยังวิน หลังจากนี้นเธอก็ได้ตัดสินใจชวนวินให้ไปเดินเล่นกับเธอ ระหว่างที่พวกเขากำลังเดินเล่นกันอยู่นั้น ลินก็ได้ถามวินขึ้น
“นี่ฉันอยากรู้ที่ผ่านมาพวกวินฝึกกันอย่างไงหรอ”
“อือ ก็ฝึกต่อสู้ธรรมดาแหละ”
สิ้นเสียงของวิน ลินก็หันมาจ้องตากับเขาอย่างจริงจัง “ฉันไม่เชื่อ อย่ามาโกหกฉัน”
แต่ก่อนที่วินจะพูดพวกจีน่าก็ได้เดินตรงมาทางนี้
“พี่วิน พี่ลินมาทำไรตรงนี้” คุโระพูดและวิ่งมาหาวินอย่างรวจเร็ว
“แล้วพวกเรามาทำไมกันหรอ”
คุโระหันไปมองจีน่าแล้วก็พูดกับวิน “พี่จีน่าชวนผมเดินเล่น”
“ไม่จริง คุโระไม่อย่าอ่านหนังสือกับหนูตั้งหาก” ชิโระหันไปพูดกับลิน
ลินมองเด็กทั้งสองและถามขึ้น “หรอ พี่จีน่าก็พาพวกหนูมาเดินเล่นสินะ”
“ก็ประมาณนั้น ว่าแต่พี่อาโออิไปไหนพี่” คุโระถามขึ้น
“ไม่รู้ ไม่ได้อยู่ในห้องหรอ” วินหันไปถามลิน
ลินส่ายหน้าปฏิเสท “ไม่นะ”
“เอ้าไม่ได้ออกมาข้างนอกก่อนหรอ” จีน่าถามขึ้น
“งั้น ก็ลองเดินดูแถว ๆ นี้ก่อนก็แล้วกัน”
ทางฝั่งของอาโออิ
สิ้นเสียงของคาลอสเด็กสาวก็เริ่มคิดอีกครั้ง เพราะเรื่องนี้นั้นไม่เคยอยู่ในหัวของเธอมาก่อน อาโออิทอดสายตามองไปตรงหน้าจนเธอได้ยินเสียงของน้อง ๆ ของเธอที่กำลังตรงมาทางนี้ อาโออิจึงหันไปหาคาลอสและพูดตอบเขา
“ไม่รู้สิ แต่ว่าวันหนึ่งหนูคงรู้แหละ”
“งั้นหรอ ถ้างั้นข้าจะรอวันที่เจ้ารู้ก็แล้วกันนะ”
พอคาลอสพูดจบเขาก็ไม่สนใจอาโออิอีก พอเด็กสาวเห็นอย่างนั้นเธอจึงเดินไปหาพวกวินในทันที
เมื่อพวกวินเดินไปจนพ้นสายตาของอะคา ชายผมแดงจึงปรากฎกายต่อหน้าคาลอส
อะคามองคาลอสอย่างแปลกใจ เพราะเขาไม่เคยคิดเลยว่าชายตรงหน้าจะเล่าเรื่องของตนเองมากขนาดนี้ เมื่อก่อนคาลอสนั้นเป็นคนที่ไม่สนใจอะไรนอกจากการฆ่าฟัน การดื่มสุรา แต่พอคาลอสได้ออกจากดันเจี้ยนเขาก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไป
พวกเขามองกันสักพัก ผ่านไปไม่นานอะคาจึงตัดสินใจถามคาลอส “ไง มาทำอะไรที่นี่”
คาลอสนั่งลงแล้วก็ตอบกับชายตรงหน้า “แกก็รู้นี่ว่าข้าไม่ชอบงานเลี้ยงฉลอง”
“งั้นหรอ ถ้าอย่างงั้นพวกเราก็มาดื่มเพื่อนึกถึงวันเก่า ๆ กันไหม” อะคาพูดพร้อมเดินมานั่งข้าง ๆ คาลอส
พอคาลอสเห็นอย่างนั้นเขาก็หันมามองหน้าอะคาด้วยความแปลกใจ สำหรับ บเขาการที่อะคามาชวนเขานั้นมันเป็นเรื่องที่เขาไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น
“ได้สิ”
สิ้นเสียงของคาลอสก็ได้มีเวทมิติโผล่ขึ้นมา พร้อมกับชายหนุ่มคนหนึ่ง ในมือของเขาถือสุรา แฟนท่อมมองพวกคาลอสแล้วพูดขึ้น
“พวกพี่เนี่ยนะ คิดจะดื่มกันโดยไม่มีผมงันหรอ”
เมื่อคาลอสเห็นอย่างนั้นเขาก็หัวเราะขึ้นด้วยความดีใจ “ห้าๆๆ ดีดี วันนี้พวกเราจะดื่มกันหากฟ้ายังไม่สว่างพวกเราก็จะไม่เลิก”
ทางด้านของพวกอาโออิ
หลังจากพวกวินได้เจอกับอาโออิ พวกเขาก็ได้กลับบ้านไปรับประทานอาหารเย็น งานเลี้ยงฉลองได้ผ่านไปอย่างสนุกสนาน ถึงแม้พวกแฟนท่อมจะไม่ได้มาร่วมงานด้วยก็ตาม หลังจากงานเลี้ยงได้จบลงพวกลินกับจีน่าก็พาคุโระกับชิโระเข้านอนโดยที่ให้พวกวินช่วยเมเปิ้ลกับฮารุกะเก็บข้าวของ หลังจากทุกอย่างได้เสร็จสิ้นวินก็เตรียมตัวเข้านอน พอเด็กหนุ่มล้มตัวลงนอนเขาก็หลับอย่างรวจเร็ว
เมเปิ้ลกับฮารุกะมองพวกเด็กที่หลับไหลอย่างไม่ได้สติอยู่สักพักพวกเธอจึงได้ตัดสินใจเดินออกจากบ้านเพื่อไปหาพวกอะคาในทันที
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น