หมวดเนื้อหา:
อากาศที่แสนเย็นสบายในย้ามเช้า ระหว่างที่คนส่วนใหญ่กำลังหลับใหล หลังจากพวกลินได้เดินทางออกจากบ้านของอาโออิวินก็เตรียมตัวไปฝึกอีกครั้ง
ณ หน้าดันเจี้ยน ได้มีเด็กสาวผิวสีแทนผมสีทองหน้าตาสะสวยกำลังยืนมองเด็กน้อยผมสีดำกับเด็กหนุ่มผมทองด้วยความเคร่งเครียด
“นี่วิน นายจะเอาแบบนี้จริงหรอ”
วินพยักษ์หน้า “เอาแบบนี้แหละ ไม่เป็นไรหรอก พวกเราไปไม่ไกล”
“ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้น นายยังไม่เคยเห็นคุโระใช้เวทมนตร์เลยนะ นายไม่รู้หรอกว่าเวทของคุโระนะ” จีน่าชี้ไปที่เด็กน้อยและคิดถึงเรื่องที่เด็กตรงหน้าได้ไปฆ่ามอนสเตอร์หมดป่า
พอคุโระได้ยิน เด็กน้อยก็พูดด้วยท่าทางไม่พอใจ “นี่พี่ไม่เชื่อผมหรอ ผมครอบคุมพลังได้แล้วนะ”
“ใช่นี่เธอไม่เชื่อคุโระหรอ” วินพูดสำทับ
จีน่าโบกมือปฏิเสธ “ไม่ใช่ ฉันเชื่อ แต่ว่า” จีน่าพยายามคิดคำพูดเพื่อไม่ให้เด็กตรงหน้าต้องเสียใจ แต่เรื่องที่ทำให้ไม่พอใจก็คือทำไมวินถึงไม่ยอมฟังเขา
แต่ก่อนที่เธอจะพูดต่อ จีน่าก็เห็นชายคนหนึ่งที่กำลังเดินตรงมาทางพวกเธอ ในมือของชายคนนั้นถือขวดสุรา ใช้แล้วชายคนนั้นก็คือคาลอส
พอเขาเดินมาตรงหน้าจีน่า คาลอสก็กล่าวขึ้น
“ไม่เห็นเป็นไรเลยยายหนู อย่างไงมอนสเตอร์พวกนั้นก็ทำอะไรพวกเราไม่ได้อยู่แล้ว”
คาลอสนำมือไปจับหัวของเด็กน้อยและพูด้วยน้ำเสียงดังขึ้นกว่าเดิน
“เจ้าจะไปฆ่าพวกมอนสเตอร์กับลุงคนนี้หรือไม่”
“ไปสิลุง ผมไปแน่นอน” เด็กน้อยพูดและยิ้มด้วยความดดีใจ เพราะในที่สุดก็มีคนพาเขาไปเสียที
“ห้าๆๆ ก็ดีแต่ข้าจะไม่ช่วยเจ้านะ”
“ดีเลย ผมจะได้เก่งไง”
“งั้นเอาอย่างนี้ ก่อนที่เจ้าพวกคาลอสจะกลับมาพวกแกก็ไปล่ามอนสเตอร์ที่ป่าฝั่งตะวันตกก่อนก็แล้วกัน”
คาลอสพูดจบ เขาก็เดินตรงไปอย่างรวจเร็วโดยที่มีคุโระวิ่งตามไปติด ๆ
“เดี๋ยวก่อนสิ” จีน่าพูดและเดินตามไปทันที
ณ ป่าฝั่งตะวันตก ป่าแห่งนี้เต็มไปด้วยพวกมอนสเตอร์ที่ไม่ดุร้าย เหมาะสำหรับเด็กที่กำลังฝึกเวทมนตร์ เมื่อคุโระได้มาถึงเด็กน้อยก็เดินสำรวจรอบ ๆ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“นี่คุโระ อย่าเดินไปไหนคนเดียวสิ” จีน่าพูดก่อนที่จะเดินตามเด็กน้อยไป แต่คาลอสก็พูดขัดขึ้น
“ไม่ต้องห่วง มอนสเตอร์ที่นี่ทำอะไรเด็กนั่นไม่ได้แม้เพียงนิดเดียว”
สิ้นเสียงคาลอส เขาก็นั่งลงกับพื้นที่อยู่แถวนั้นพร้อมทั้งยกขวดเล่าขึ้นมากระดดอย่างไม่ยั้ง ราวกับว่าสิ่งที่
อยู่ในขวดนั้นเป็นน้ำปล่าว พอเขากินได้สักพักเขาก็หันกับมาพูดกับพวกวิน
“ข้าขอโทษนะ” คาลอสมองพวกวินด้วยความรู้สึกผิด
พอจีน่าได้เห็นอย่างนั้นเธอก็เท้าเอวพร้อมพูดขึ้น “รู้สึกผิดก็ดีแล้ว”
“ข้าขอโทษจริง ๆ นะ หากข้าคิดให้ดีพวกเจ้าก็คง”
เมื่อจีน่าได้เห็นคาลอสพูดอย่างนั้น เด็กสาวก็มีแววตาที่อ่อนลง สำหรับเธอการที่จะพาวินกับคุโระมาเสี่ยงแบบนี้อย่างไงเธอก็รับไม่ได้ แต่เธอก็ต้องเปลี่ยนใจเพราะคำพูดของชายตรงหน้า
“ข้าไม่รู้ว่าจะทำอย่างไงเลย ก็เหมือนเหลือแค่ขวดเดียวนี่”
คาลอสมองขวดที่เขาถือด้วยความเสียดาย
แต่ผ่านไปเขาก็ตัดสินใจยื่นขวดให้จีน่า “ในถานะ ที่เจ้าเป็นลูกของแฟนท่อม ข้าจะให้เจ้าก็แล้วกัน”
สิ้นเสียงของคาลอสจีน่าก็กำหมัดด้วยความโกรธ หากคนตรงหน้าไม่ใช่เพื่อนของพ่อเธอคงได้ต่อยไปเป็นแนก
“เอ้า ยายหนูมาเอามันไปซะ”
จีน่าพูดด้วยความโกรธ “ไม่ใช่ ฉันหมายถึง”
แต่ก่อนที่จีน่าจะพูดจบคาลอสก็ลุกขึ้นอย่างรวจเร็ว เขามองไปยังรอบ ๆ ด้วยสายตาระแวดระวัง
ท้องฟ้าที่เคยเต็มไปด้วยแสงสว่างก็กลับกลายเป็นความมืด พร้อมกับพลังเวทแสนมหาสารกำลังพุ่งมาทางนี้ เมื่อพวกวินสัมผัสถึงพลังนั้นพวกเขาก็เตรียมตัวต่อสู้ในทันที
“นี่คุโระอยู่ไหน” จีน่าพูดด้วยความเป็นห่วงเด็กน้อย
“ยายหนู ทำไมแกไม่บอกว่าเด็กนั่นเป็นเผ่าจิ้งจอก” คาลอสพูดด้วยความหัวเสีย หากเป็นตอนที่เขายังมีพลังเวทอยู่ก็คงไม่เป็นไร แต่ตอนนี้เขาแทบไม่มีพลังเลย หากพวกมอนสเตอร์โจมตีเข้ามาพวกเขาคงแย่แน่
เมื่อวินเห็นอย่างนั้นเขาจึงพูดขึ้น “เธอไม่รู้หลอกครับ”
จีน่าตัดบทอย่างรวจเร็ว “รีบไปหาคุโระก่อนเถอะ”
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น