หมวดเนื้อหา:
“ไม่จริงน่า นี่มันพวกมอนสเตอร์ที่เคยโจมตีหมู่บ้านนี่นา!” หลินมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว ตั้งแต่ที่เธอเกิดมาเธอยังไม่เคยเจอมอนสเตอร์จำนวนมากขนาดนี้มาก่อน
“นี่พวกเธอรีบหนีกันดีกว่า” ทว่าพอเธอหันไปมองพวกจีน่าเธอก็ต้องตกใจมากกว่าเดิม เพราะพวกจีน่าไม่ได้มีถ้าทางเดือดเนื้อร้อนใจแต่ประการใด
“นี่พวกเธอมันบ้าไปแล้ว” หลินชี้พวกมอนสเตอร์ที่ค่อย ๆ ล้อมกลุ่มของวินอย่างช้า ๆ
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า ตาบใดที่บาเรียของพี่ลินยังไม่แตกก็ไม่มีปัญหา แล้วอีกอย่างมอนสเตอร์ระดับนี้นไม่มีทางสร้างความเสียหายอะไรได้อยู่แล้ว” คุโระพูดด้วยความมั่นใจ
ทำให้หลินมองเด็กน้อยตรงหน้าอย่างแปลกใจ ถ้าเป็นเด็กทั่วไปก็ต้องมีความหวาดกลัวบ้างแต่ว่าเด็กตรงหน้าของเธอนั้นไม่ได้มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว ก่อนที่หลินจะได้พูดโต้ตอบกับเด็กผมดำ เธอก็ได้ยินเสียงของเด็กคนหนึ่งร้องขึ้น
“โอ้ยเจ็บหัวจัง” เด็กน้อยคำหัวของตนเองด้วยความเจ็บ พอเธอสำรวจว่าหัวของเธอนั้นไม่ได้รับบาดเจ็บเธอก็มองไปรอบ ๆ
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันคะพี่ลิน” ชิโระลุกขึ้นและมองไปยังที่กำลังยืนใช้เวทมนต์อยู่
“มอนสเตอร์โจมตีน่ะ แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะตอนนี้พวกเราอยู่ในบาเรียของพี่”
อาโออิมองวินที่ยืนอยู่ไม่ห่างไปจากเธอนัก “ว่าแต่เอาไงดีล่ะวิน”
สิ้นเสียงของอาโออิวินก็หันมามองลิน “นี่ลินช่วยเปิดบาเรียให้หน่อย”
ลินมีถ้าทางลังเลอยู่สักพักแต่เมื่อเธอมองเห็นถ้าทางของวินทำให้หญิงสาวเปิดบาเรียในทันที
“จีน่าฉันฝากพวกลินด้วยนะ” เด็กหนุ่มหันมาสั่งจีน่าก่อนที่จะเคลื่อนร่างออกจากบาเรียอย่างรวจเร็ว ทันทีที่วินออกไปจากบาเรีย ลินก็ปิดบาเรียในทันที
วินเหลือบสายตาเพื่อมองทัศนียภาพรอบ ๆ ตัว รอบ ๆ บริเวณของวินเต็มไปด้วยพวกนกยักษ์จำนวนนับไม่ท่วน ทว่าพวกมันกับไม่ได้เข้ามาโจมตีกลุ่มของเขา สำหรับเขาพวกมอนสเตอร์นกยักษ์ที่อยู่รอบ ๆ มันไม่ได้หน้ากลัวแต่ประการใดหากแต่สิ่งที่รับมือได้ยากนั่นก็คือเสียงผู้หญิงที่เขาได้ยินตั้งหาก
‘เสียงแบบนี้มันเป็นเมหรือว่าเป็นอายะกัน บ้าจริง ๆ ดันเจอกันกับพวกตัวปัญหาจนได้’
เด็กหนุ่มมองหาศัตรูด้วยความระแวดระวัง เขาเพ่งสายตากวาดมองรอบ ๆ บริเวณอย่างถี่ท่วน ทว่าวินก็ต้องถอนหายใจอย่างเสียดายเพราะเขานั้นไม่พบกับหญิงตรงหน้าแม้แต่เงา ก่อนที่เด็กหนุ่มจะได้ตัดสินใจทำบางสิ่งเขาก็ต้องหยุดลงเมื่อเขาได้ยินเสียงที่แสดงถึงความเย้ยหยัน
“ไม่ต้องมองหาให้เหนื่อยหรอกนะ ฉันไม่ได้อยู่ใกล้ๆแถวนี้หรอก”
เด็กหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ‘ดีนะเนี่ยที่เราไม่ต้องปะทะกับพวกมัน’
“ถ้าอย่างงั้นเธอต้องการอะไร”
ในขณะที่วินกำลังสนใจกับศัตรูที่อยู่ตรงหน้า พวกจีน่าก็มองเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างสงใส สำหรับพวกเธอวินไม่น่าจะรู้จักกับคนนอกหมู่บ้านแต่สิ่งที่วินกำลังคุยอยู่นั้นมันราวกับว่าวินนั้นเคยเจอกับผู้หญิงคนนั้นมาก่อน ทว่าท่าทางที่จริงจังของชายหนุ่มทำให้พวกลินไม่กล้าเข้าไปถาม ก่อนที่พวกลินจะได้ปรึกษากันว่าจะทำอย่างไงกันต่อไปอาโออิก็ถามขึ้นเสียก่อน “นี่นายไปรู้จักกับเธอได้ไงนะ ไม่สิเ ธอเป็นศัตรูสินะแล้วดูถ้าทางจะแข็งแก่งมากดวยใช่ไหม”
“ใช่แล้วล่ะ ฉันถึงไม่อยากให้พวกเธอมาสู้ยังไง” เขาพูดโดยไม่ได้หันกลับมามองยังพวกผู้หญิงเลยสักนิด ทว่าพอสิ้นเสียงของชายหนุ่มในร่างเด็ก วินก็รู้สึกถึงพลังเวทที่เพิ่มขึ้นมหาสารทางด้านหลัง
“บ้าหรือไงนายน่ะ ที่พวกฉันอุส่าฝึกกันมาเพื่อที่จะได้ไม่เป็นตัวถ่วงของนายไงละ” สิ้นเสียงของเด็กสาว
อาโออิเดินเข้าไปหาลินและพูดขึ้น “นี่ลินพวกเราต้องแสดงให้วินกับจีน่าเห็นแล้วล่ะว่าพวกเราไม่ได้เป็นตัวถ่วงของกลุ่ม”
“นี่จีน่าคิดว่าพี่เป็นตัวถ่วงหรอ” ลินหันไปมองจีน่าด้วยสายตาตั้งคำถาม
“ฉันไม่เคยเห็นพวกเธอเป็นตัวถ่วงนะ” เด็กสาวผิวสีแทนส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมกับส่งสายตาไปหาวิน หากแต่ชายตรงหน้ากับไม่ได้สนใจเหตุการณ์ที่อยู่ด้านหลังเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
“แหม เตรียมตัวสู้กันเต็มที่เลยนะคะแต่ว่าไม่ต้องห่วงไป วันนี้ฉันไม่คิดจะมาสู้กับพวกคุณหรอกนะ”
เสียงที่เอ่อยอย่างใจเย็นนั้นทำให้วินนั้นแปลกใจ หากแต่เด็กหนุ่มก็ถามตอบไปอย่างสงใส“ แล้วเธอมาทำไมกัน”
“เก็บกวาดไงล่ะคะ”
‘นี่มันหรือว่า เป้าหมายของยายนี่ก็คือลูก’ ก่อนที่วินจะได้คิดเสร็จ เขาก็รู้สึกได้ถึงจิตสังหารของมอนสเตอร์ที่อยู่ด้านบน
เด็กหนุ่มเร่งพลังเวทจนถึงขีดสุดเพื่อที่จะพุ่งตัวไปช่วยพวกโจรที่อยู่ด้านหน้า แต่ก่อนที่เขาจะได้ขยับร่างกาย วินก็รู้สึกถึงอันตรายที่อยู่รอบ ๆ ทิศทาง
‘นี่มันพวกมอนสเตอร์จำนวนมากกำลังจะมาที่นี่’
“เอ้าๆคุณวินรีบเข้าไปอยู่ในบาเรียเร็วเข้าน้าคะ ไม่อย่างงั้นถ้าคุณตายไปพวกผู้หญิงข้างหลังของคุณคงเสียใจแย่เลยน้า แล้วก็ถ้าเจอกันครั้งหน้าฉันขอสำรวจร่างกายของคุณอีกนะคะ ลาก่อนนะคะ
“บัดซบเอ้ย” เด็กหนุ่มสบดกับตัวเองด้วยความเดือดดาน หากเขาไม่ประเมินสถานการณ์ผิดพลาดเขาก็คงไม่ต้องหนีแบบนี้ วินคิดได้อย่างนืนเขาจึงกระโจนกลับเข้าไปในบาเรียของลินด้วยความรวจเร็วที่สุด
ทันทีที่ขาของเด็กหนุ่มสัมผัสกับพื้นดินที่อยู่ในบาเรีย พื้นที่รอบบาเรียก็เกิดการสั่นอย่างรุนแรงราวกับว่าได้เกิดแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ ต้นไม้รอบ ๆ อาณาบริเวณข้นล้มระเนระนาดฝูงสัตย์ป่าต่างวิ่งหนีตายออกจากบริเวณ ทว่าพวกมันก็หานี่ไปได้ไม่เพราะพวกมอนสเตอร์ที่อยู่บนเวหาต่างก็ใช้กงเล็บตะปบพวกมันจนไม่เหลือแม้แต่ซาก ระว่างที่ทุกคนกำลังจับจ้องภาพเหตุการณ์ด้านหน้าอย่างตกตลึงอยู่นั้นเอง ก็ได้มีวงเวทขนาดใหญ่โผล่ล้อมรอบบาเรียของลินโดยที่พวกวินไม่ได้รู้ตัวพร้อมกับเกิดเสียงดังกัมปนาทราวกับมีลูกไฟขนาดใหญ่พุ่งชนบาเรียของลิน ทำให้ทุกสายตาที่จับจ้องภาพเบื่องหันมามองยังจุดเกิดเหตุอีกครั้ง กลุ่มของวินจ้องมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจเพราะตอนนี้ได้มีลูกไฟขนาดใหญ่กำลังโจมตีบาเรียของพวกเขาอย่างต่อเนื้อง
“ทำไงกันดีล่ะถ้าเจอแบบนี้ฉันก็ต้านได้ไม่นานหรอกนะ” ลินพูด้วยน้ำเสียงแหบพ่า สีหน้าของเด็กสาวเริ่มมีเหงื่อไหล
“บ้าที่สุด ถ้าเป็นแบบนี้ฉันก็โจมตีมันไม่ได้นะสิ” จีน่าขมวดคิ้วในสถานการณ์แบบนี้ให้เธอคิดอย่างไงเธอก็คิดไม่ออกเลยว่าจะต้องทำอย่างไง ก่อนที่เด็กสาวจะนึกถึงคนที่สามารถโจมตีพวกมอนสเตอร์ได้ที่เดียวทำให้จีน่ายิ้มอย่างดีใจและหันหน้าไปหาอาโออิ “แล้วเวทของเธอล่ะ”
“ฉันก็มีเวทที่จะกำจัดพวกมอนสเตอร์แบบนี้ในทีเดียวอยู่หรอกนะ แต่ว่าเวทของฉันมันต้องใช้เวลาล่ายเวทนานนะสิ”
“ใช้เวลาเท่าไรหรอ” ลินหันมาถามอาโออิบ้าง
“สิบนาที” อาโออิพูดพร้อมกับใช้คทาในมือในทันที
“ส่วนคุโระกับชิโระมาช่วยเพิ่มพลังเวทให้พี่หน่อย” สิ้นเสียงของลินเด็กทั้งสองก็เคลื่อนร่างมาข้าง ๆ ลินด้วยความเร็ว
แต่ก่อนที่พวกลินจะได้ทำอะไรพื้นดินตรงหน้าของวินก็แยกออกอีกครั้ง พร้อมกับมีบาสิ่งโผล่ขึ้นมาใต้พื้นดิน ประกอบกับพวกนกยักษ์ที่อยู่บนฟ้าพุ่งเข้าโจมตีบาเรียของลิน
เด็กหนุ่มมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างตกตลึงพร้อมกับสมองที่พยายามประมวนผลหาทางรอดไปจากรงหน้าไปด้วย แต่พวกวินก็ต้องตกใจอีกครั้งเพราะสิ่งที่กำลังออกจากพื้นดินตรงหน้าของพวกวิน มันมีลำตัวขนาดใหญ่ เก็ดสีดำของมันสะท้อนแสงสีแดงของดวงตะวันเป็นประกาย หัวของมันโผล่ขึ้นตรงหน้าบาเรีย พร้อมกับปากที่อ้ากว้าง พอมันเห็นบาเรียที่อยู่ตรงหน้ามันก็ตรงเข้ามางับบาเรียของลินในทันที
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น