หมวดเนื้อหา:
สิ้นคำของเด็กสาว จีน่าก็เคลื่อนร่างไปใช้หมัดเสยเข้าปลายคางของชายที่พูดสบประมาทเธอ ด้วยความรุนแรงของพลังทำให้ร่างกายของชายคนนั้นรอยไปตกลงกลางวงของพวกชาวบ้าน เหมือนว่าจีน่านั้นยังไม่พอใจ เด็กหญิงจึงใช้สันมือฟาดเข้าไปที่ทัดดอกไม้ของชายอีกคน
เธอหยุดการกระทำและหันไปมองหัวหน้าโจรอีกครั้ง แต่เมื่อหัวหน้าของกลุ่มชายชกรรจ์ยังไม่คิดจะกล่าวอันใด จีน่าจึงพูดรำพึงรำพันกับตนเอง หากแต่สิ่งที่เธอกล่าวนั้นมิใช่เธอที่ได้ยินเพียงผู้เดียว
“งั้นก็ช่วยไม่ได้ คงต้องจัดการทั้งหมดสินะ” สิ้นวาจาของเด็กหญิงผมทองผิวแทน จีน่าก็ตั้งท่าเตรียมต่อสู้
สิ้นวาจาจีน่าก็เคลื่อนร่างอย่างรวจเร็วไปยังชายชกรรจ์ที่เหลือ เด็กสาวกระน่ำเตะกระหน่ำต่อยจนพวกมันล้มลงไปนอนที่พื้นโดยที่พวกมันไม่ทันจะได้ตอบโต้ จนมาถึงชายคนสุดท้ายที่เหมือนว่ามันจะเป็นคนดวงซวยที่สุดหรือไม่ก็ค งเป็นคนดวงดีที่สุดเด็กหญิงผมทองผิวแทนยกขาขวาแล้วเตะเข้าไปที่ส่วนที่สำคัญที่สุดของผู้ชาย ทำให้ชายคนท้ายสุดต้องล้มลงโดยที่ใช้มือกุมเป้ากางเกงไว้
เหตุการณ์ทั้งหมดนั้นเกิดอย่างรวจเร็ว จนหัวหน้าของชายชกรรจ์นั้นแทบไม่รู้สึดตัว พอมันมองมาอีกทีมันก็พบว่าลูกน้องของมันแทบทั้งหมดล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้นอย่างหมดสภาพการต่อสู้
“นี่คุณทำอะไรกันแน่” หัวหน้ากลุ่มโจรกล่าวอย่างยากลำบาก มันมองภาพตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว
จีน่านำมือมาจับเส้นผมสีทองสวยให้กับเข้าที่ พร้อมกับหันไปกล่าวกับชายตรงหน้าอย่างใจเย็น
“ทำอะไรงั้นหรอ สิ่งที่ฉันทำก็แค่การต่อสู้ขั้นพื้นฐาน”
จีน่ายกยิ้มขึ้นอีกครั้ง เด็กหญิงค่อย ๆ เดินอย่างช้า ๆ มือทั้งสองของเด็กสาวรากร่างที่มีสติและไร้สติของโจรมาไว้ตรงหน้าของหัวหน้าโจรร้าย เมื่อจีน่านำร่างที่ไร้สติของโจรคนสุดท้ายมาตรงหน้าเด็กสาวก็พูดขึ้น
“คุณเอาตัวประกันไปไว้ที่ไหน”
“ข้าไม่บอกหรอกเว้ย ต่อให้ข้าจะต้องตายก็ตาม แล้วอีกอย่างเกิดเรื่องขนาดนี้พวกของข้าก็ต้องมาช่วยอยู่ดี”
จีน่ายิ้มอย่างรู้ทันในสิ่งที่ชายตรงหน้ากล่าว เธอหัวเราะอย่างไร้ซึ่งสุ้มเสียง
“หรอ รอคนมาช่วยสินะถึงได้ถ่วงเวลาขนาดนี้ แต่ว่านะคนที่คุณรอให้มาช่วยคงมาไม่ได้แล้วละนะ”
สิ้นคำของจีน่า โจรก็มองหน้าของเด็กสาวอย่างตกตลึง มันไม่คิดเลยว่าเด็กสาวตัวแค่นี้จะสามารถคาดการสิ่งที่มันคิดไว้ในใจได้แม่นยำถึงเพียงนี้ มันกัดกามด้วยความโกรธ “นี่คุณหมายความว่าไง”
จีน่ามองโจรตรงหน้าด้วยความเอือมระอาเด็กหญิงกำลังเตรียมตัวจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้โจรเข้าใจ แต่ก่อนที่เธอจะเอ่ย ก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นเสียก่อน
“งั้นผมจะบอกให้ก็แล้วกันนะครับ แต่ว่าต้องหลังจากผมไปช่วยตัวประกันที่คุณจับไว้เสียก่อน”
น้ำเสียงอันแสนเยือกเย็นประกอบกับจิตสังหารเบาบางที่ปล่อยออกมาทำให้ทุกสายตาในที่แห่งนั้นต่างจ้องมองเด็กหนุ่มที่มาใหม่ด้วยความหวาดกลัว เขาใช้สายตาสีฟ้ากวาดสำรวจทั่วบริเวณอย่างรวจเร็ว เบื่องหลังของเด็กหนุ่มที่มานั้นมีเด็กสาวที่อายุไม่ห่างไปนักเดินตามไม่ห่าง หากแต่สิ่งที่ทำให้ทุกสายตาต้องจับจ้องกับไม่ใช่เพียงเด็ฏทั้งสองที่เดินมาทางนี้อย่างใจเย็น
ทุกสายตาต่างจับจ้องไปยังข้างหลังของเด็กสาว ที่มีร่างกายอันไร้สติของกลุ่มโจรเกือบทั้งหมดกำลังถูกมัดด้วยรากของต้นไม้ขนาดใหญ่ ภาพตรงหน้าทำให้ผู้คนในบริเวณนั้นต้องอ้ากปากค้างด้วยความตกตลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวจเร็ว หัวหน้าโจรมองภาพลูกน้องของตนเองที่ไร้สึ้งบาทแผลตามร่างกาย การลงมือแบบนี้มีแต่ยอดฝีมือจึงสามารถกระทำได้
วิน เพ่งสายตามองไปยังที่ที่เกิดควันไฟและชำเลืองมองพกวโจรที่โดนจีน่าจัดการอีกครั้ง เด็กน้อยยิ้มที่มุมปาก ‘เป็นไปตามที่คาดการไว้’
สิ้นความคิด จู่ ๆ แหวนสีดำของเด็กหนุ่มก็เกิดแสงสีแดงส่องทั่วบริเวณ ทำให้พวกชาวบ้านต้องหลับตาลง ก่อนที่ทุกคนจะลืมตาจู่ ๆ ก็เกิดเสียงประหลาดดังทั่วบริเวณ
ปั้ง ปั้ง ปั้ง
สิ้นเสียง ทุกคนทั่วบริเวณก็มีสีหน้าซีดเผือด แต่ถถึงอย่างนั้นกับไม่มีใครกล้าลืมตามามอง วินมองภาพตรงหน้าหลังจากนั้นเขาก็เอ่ยกับพวกชาวบ้าน “ลืมตาได้แล้วครับทุกคน
เด็กหนุ่มละสายตาออกจากพวกชาวบ้าน วินมองอาการของชายที่เหมือนว่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม เขาค่อย ๆ เพิ่มจิตสังหารให้มากขึ้นพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่ไรซึ่งความปราณี
“ผมจะให้โอกาสคุณอีกแค่ครั้งเดียว ถ้าคุณบอกผมจะไม่ทำอะไรคุณอีกต่อไปแต่ถ้าไม่ผมคงต้องทำแบบนี้”
วินค่อย ๆ เดินเข้าไปที่ร่างของชายชกรรจ์ที่ยังมีสติดีอยู่ เขามองแขนที่หักพางคิดในใจ
‘โถ่เอ้ยดันเหลือคนที่หน้าจะปากหนักที่สุดไว้สะด้ายนะ แล้วแบบนี้เมื่อไรมันจะบอกที่อยู่ของตัวประกันกันล่ะ’
ก่อนที่วินจะได้กล่าวอะไรกับชายตรงหน้า อาโออิก็คลายเวทมนตร์ที่ใช้แบกพวกโจรมา ทำให้ร่างกายของพวกมันตกกระทบพื้นอย่างรุนแรง หลังจากนั้นเธอหันมาพูดกับจีน่าที่ยืนอยู่ไม่ห่าง พางชี้ร่างของเล่าชายชกรรจ์ที่จีน่าจัดการไว้
“นี่เธอใช้เวทมัดพวกนั้นไว้ยัง ถ้ายังฉันจะได้ทำให้”
จีน่าละสายตาจากพวกโจร หลังจากนั้นเธอจึงหันมาตอบอาโออิ “ยังเลย ฉันฝากเธอด้วยนะ”
หลังจากที่จีน่าพูดจบ อาโออิก็ใช้เวทมนตร์พางบ่นกับจีน่า
“นี่เธอก็เหมือนวินเลยนะรู้ไหม วินบอกกับฉันว่าจะให้ฉันต่อสู้แต่ดูสิเหนี่ย ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากใช้เวทต้นไม้มัดพวกโจร หรือว่าพวกเธอเห็นฉันเป็นเบ๊เนี่ย”
“ไม่ใช่ แล้วอีกอย่างถ้าจะไปว่าก็ไปว่าวินโน่นเพราะวินเป็นคนคิดแผน”
“อ้าว ทำไมถึงโยนมาให้ฉันล่ะ” วินกล่าวพางนำร่างของพวกโจรมาไว้ใกล้ ๆ กัน
“ก็นายเป็นคนคิดแผนนี่นา ว่าแต่ใช้เวทเรียกพวกพี่ลินมาได้ยัง”
วินมองควันไฟที่ค่อย ๆ ถูกดับลงด้วยเวทน้ำของคุโระ เขาใช้เวลาคิดอยู่สักพักจึงหันปหาจีน่า
“รออีกประมาณห้านาทีแล้วค่อย เรียกมาก็แล้วกันนะ”
หลังจากนั้นเด็กหนุ่มก็มองยังชายชราที่สภาพรวยริน
วินกวาดตามองชายตรงหน้า ลมหายใจของชายแก่เริ่มไม่ประติดประต่อ บาดแผลทั่วร่างกายของชายแก่น่าจะเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้การหายใจของชายแก่ติดขัดหากปล่อยไว้ชายคนนี้อาจจะเสียชีวิตได้ ทเขานำมือไปจับชีพจรแต่ถึงกระนั้นวินก็รู้ดีว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจะให้จีน่าเรียกพวกลินมาที่นี่ให้เร็วที่สุด
‘แบบนี้แย่แน่ ชายคนนี้ต้องการการรักษาอย่างเร็วที่สุด แต่ว่าถ้าเรียกพวกลินมาที่นี่ตอนนี้ก็จะไม่มีคนดับไฟที่พวกลินจุดไว้น่ะสิ ยุ่งยากชิบหาย’ เขามีสีหน้าหนักใจ วินมองไปยังป่าที่ยังมีควันไฟอยู่ หากเขาเรียกพวกลินมาตอนนี้ก็จะไม่มีคนควบคุมเพิงที่กำลังเผาป่าได้ ถ้าหากปล่าวไว้นานไปผืนป่าอาจจะถูกเผาจนเกิดไฟป่า
วินมองร่างของชายแก่ตรงหน้าอีกครั้ง ในขณะที่ในหัวก็พยายามคิดวิธีที่ดีที่สุด ที่จะสามารถยื้อชีวิตของชายตรงหน้าได้ ทว่าก่อนสิ้นความคิดของเด็กหนุ่มชายชราก็พูดขึ้น
“ไม่ต้องห่วงข้าไอ้หนุ่ม ทำตามแผนของเจ้าต่อไปได้เลย”
“ไม่ได้หหรอกครับ”
“อย่าให้ตาแก่คนนี้เป็นตัวถ่วงต่อแผนของพวกเจ้าเลย ได้โปรดเถอะเจ้าหนุ่ม แทนที่จะเสียเวลากับตาแก่อย่างข้าเอาเวลาไปช่วยพวกเด็ก ๆ ที่ถูกจับไปดีกว่า”
วินมองสายตาของชายตรงหน้า สายตาที่เตรียมใจที่จะตายมาแล้ว เด็กหนุ่มพยักษ์หน้ารับคำพร้อมกับพูดกับชายแก่อีกครั้ง “ผมอยากจะขอคำศัญญาจากตาสักหน่อยก่อนที่ผมจะไปช่วยพวกเด็ก ๆ”
เด็กหนุ่มมองหน้าชายตรงหน้าอีกครั้ง เมื่อเขาพบว่าชายตรงหน้ากำลังตั้งใจฟังวินจึงเอ่ยอย่างหนักแน่น
“ห้ามตายเด็กขาดนะครับ ถ้าตาตายตอนนี้หลินคงจะเสียใจมากแน่ๆ “
เขาหันไปมองหัวหน้าโจรอีกครั้ง วินค่อย ๆ เก้าไปทางทิศทางที่หัวหน้าโจรนอนหมดสภาพอยู่อย่างใจเย็น เขาพร้อมกับยิ้มอย่างชั่วร้าย
“ส่วนคุณ ต้องเจอกับฉัน”
สินเสียง วินก็ผนึกพลังปราณทั่วแข็นขวา วินใช้มือคว้าจบร่างที่หมดสภาพอย่างง่ายดาย
“นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย” วินมองชายตรงหน้าพร้อมกับพูดย้ำอีกครั้ง
“ฟังนะนี่จะเป็นครั้งสุดท้าย คุณจับตัวประกันไปไว้ที่ไหน”
แต่เมื่อเขาได้มองเข้าไปยังสายตาที่แสดงถึงความไม่ยอมแพ้ของชายตรงหน้า วินก็ยกยิ้มหลังจากนั้นวินก็หัวเราะห์ อย่างชอบใจ
“ห้าๆๆๆ งั้นสินะ คุณจะเอาแบบนี้ใช่ไหม ห้าๆๆๆ แล้วคุณจะได้รู้ว่าคุณเลือกผิด”
“ทำไมวะ ถ้าจะฆ่าข้าก็ฆ่าเลยสิวะ”
สิ้นเสียงของหัวหน้าโจร วินก็ยิ้มออกมาอีกครั้ง “ฆ่างั้นหรอ มันง่ายเกินไปไหม ผมจะทำให้คุณรู้ว่าถ้าพวกคุณเจอกับผมการเลือกตายน่ะ มันยังสบายส่ะกว่า”
# มาแล้วจ้า ๆๆ สี่หน้าจ้าประมาณนี้น้า สวัสดีนักอ่านทุกคนที่ผ่านมาและผ่านไปด้วยจ้า ฝากกดติดตามไว้ด้วยน้าทุกคน
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น