หมวดเนื้อหา:
ก่อนหน้าที่ลินจะใช้พลังเวท เมเปิ้ลได้มายังที่แห่งหนึ่ง สถานที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยดอกไม้และสมุนไพรนานาชนิด ในที่แห่งนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่ง
ผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้ารูปไข่ มีดวงตาสองสี ข้างซ้ายเป็นสีฟ้าคราม ส่วนดวงตาข้างขวาเป็นสีดำ ผมสีทอง ริมฝีปากได้รูป มีความสูงประมาณ 158 ซม.
พอเธอสังเกตเห็นเมเปิ้ลเธอก็พูดขึ้นมาด้วยความดีใจว่า
“ไง มีอะไรถึงมาหาฉันหละ ยายจิ้งจอก”
“นี่ ตอนนี้ฉันใช้ชื่อว่าเมเปิ้ลต่างหาก ยายฮานะ ”
“มันเริ่มเคลื่อนไหวแล้วสินะ” ฮานะถาม
“ใช่ แล้วอีกอย่าง ฉันจะมาเอายาที่ช่วยควบคุมพลังเวทมนต์ของลินจากเธอ”
พอเมเปิ้ลพูดจบ เธอก็ทำหน้ารับรู้ พร้อมกับบอกว่า
“ได้อยู่แล้ว แต่เรื่องที่ฉันคุยกับเธอไว้หละ เธอตกลงไหม”
“เรื่องนั้นฉันตกลง แต่ว่าฉันจะให้…!”
เธอยังพูดไม่ทันจบ พวกเธอทั้งสองก็รับรู้ถึงพลังเวทมนต์มหาศาล พลังเวทนั้นทำให้ท้องฟ้าเกิดการสั่นไหว แล้วก็มีมอนสเตอร์จำนวนมากกำลังมุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของเธอด้วยความเร็วสูง
“สุดยอดเลย พลังแบบนี้น่าจะเป็นลูกสาวของเธอสินะ” หญิงสาวหันหน้ามองไปด้านที่สัมผัสถึงพลังเวทย์มนต์ได้
“แย่แล้ว ยายฮานะ เธอกลับบ้านไปกับฉันดีกว่า”
เธอพูดด้วยท่าทางรีบร้อน พร้อมกับใช้เวทมิติเพื่อพาเพื่อนของเธอกลับไปยังบ้าน
“ขอให้ไปทันทีเถอะ”
ณ ปัจจุบัน หลังจากพวกวินกำลังเตรียมตัวที่จะต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์ ที่กำลังจะทำลายบาเรียได้สำเร็จ
เวลานั้นเอง พวกเขาก็ได้มองขึ้นไปยังท้องฟ้าเขาก็เห็นมอนสเตอร์จำนวนมากกำลังมุ่งตรงมาทางบ้านของพวกเขา
พอจีน่ากับลินเห็นจำนวนมอนสเตอร์ที่กำลังมุ่งตรงมาพวกเธอก็พูดขึ้นมาว่า
“ นี่มัน ไม่หน้าเป็นไปได้”
“ หมายความว่ายังไง “ วินถาม
“ ตั้งแต่ที่พวกฉันเกิดมา พวกฉันไม่เคยเห็นมอนสเตอร์จำนวนมหาสารขนาดนี้มาก่อน”
พอจีน่าพูดจบ เธอก็ร่ายเวทแล้วโจมตีมอนสเตอร์ที่มุ่งหน้าใส่บาเรียทันที ถึงแม้ว่าเวทมนต์ของเธอจะรวจเร็วและแรงเพียงใด ก็ไม่สามารถเทียบได้กับจำนวนมอนสเตอร์ที่มีมหาสาร
พอจีน่าโจมตีเสร็จลินก็ยิงปืนเวทมนต์สนับสนุนทันที
“ ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปเราแพ้แน่นอน” วินคาดการ “พวกเธอหยุดโจมตีก่อน”
“นายหมายความว่าไง” จีน่าถาม
“ต่อให้พวกเธอโจมตีต่อไป ยังไงก็ไม่ช่วยอะไรมาก เผลอ ๆ พวกเธอจะหมดแรงไปซะก่อน”
“ เรื่องนั้นพวกฉันรู้อยู่แล้ว แต่เราไม่มีวิธีที่จะรับมือพวกมันนี่ “
จีน่าพูดยังไม่ทันจบก็มีเรื่องที่ไม่หน้าจะเกิดขึ้น
จู่ ๆ ก็มีวงเวทขนาดใหญ่ปรากฏบนท้องฟ้า วงเวทนั้นได้ปล่อยแสงสีดำมาใส่มอนสเตอร์ พอพวกมอนสเตอร์ที่ได้โดนลำแสงก็ถูกเผาจนไม่เหลือซาก ผ่านไปไม่ถึง 3 นาที ก็ไม่มีมอนสเตอร์อยู่บนท้องฟ้าอีก
แล้วทันใดนั้นเองก็มีชายคนหนึ่งพุ่งตรงมายังที่พวกวินกำลังยืนอยู่ ชายคนนั้นแต่งชุดสีดำ ใส่หน้ากากสีดำ เขาได้ยื่นมือออกมาแล้วเขาก็ได้ใช้เวทมนต์ทำลายบาเรียลงอย่างง่ายดาย
แล้วชายคนนั้นก็เดินเข้ามาหาพวกวินพร้อมกับจิตสังหารและพลังเวทมนต์อันมหาสาร
เขามองพวกของวินด้วยสายตาของคนที่อยู่เหนือกว่า แล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า
“ข้าจะให้เวลาพวกแกหนี 10 นาที แล้วข้าจะตามฆ่าพวกแก” พอเขาพูดจบเขาก็นั่งลงตรงหน้าของพวกวิน
‘ด้วยความสามารถของพวกเราในตอนนี้ยังไงก็สู้มันไม่ได้หรอก คิดสิวิน ถ้าจะให้จีน่าใช้พลังเวทมิติก็ไม่ได้ สรุปใช้วิธีสู้ตรง ๆ ไม่ได้แน่นอน อย่างนี้ทำไงดี’
วินกำลังจะหันหน้าไปถามจีน่า แล้วก็ได้เห็นว่าเธอกำลังจะใช้เวทไฟของเธอปาใส่หน้าของชายในชุดดำ
“จีน่า เฮ้ยยย ! เธอจะบ้าหรอ อย่าทำให้เวลาที่มันให้เสียปล่าวสิวะ “ วินตะโกน
“ ถ้าเราไม่ลงมือก่อนเราก็ไม่มีทางชนะหรอก”
“ ความคิดแบบนี้มันความคิดของคนที่จะแพ้นี่หว่า “
พอเขาหันไปมองลินก็เห็นเธอกำลังเตรียมยิงชายชุดดำด้วย
“ นี่มันจะพากันไปตายชัด ๆ “ เขารำพึง
วินถามชายคนนั้นไปว่า
“ ก่อนจะหมดเวลา ถ้าพวกเราโจมตีแก แกจะไม่โจมตีพวกเรากลับใช่ไหม “
พอถามจบชายคนนั้นก็หัวเราะเสียงดังแล้วพูดกลับมาว่า
“ ด้วยเวทมนต์ของพวกแก ต่อให้โจมตีข้าหนึ่งชั่วโมงข้าก็ไม่เป็นไร “ มันแสยะยิ้ม “ ห้าๆๆๆๆๆๆๆ หน้าสนุกดี เอาอย่างงี้ ถ้าพวกแกทำให้ข้าขยับออกจากที่ข้ายืนอยู่ได้ข้าจะไม่ฆ่าพวกแก”
พอจีน่าได้ฟังเธอก็โจมตีใส่ชายคนนั้นทันที
“ย้าก ถ้าตายแล้วอย่าเสียใจ พี่ลินช่วยยิงปืนระหว่างที่หนูกำลังร่ายเวทด้วย”
“ ได้” พอพวกเธอพูดจบพวกเธอก็โจมตีใส่ผู้ชายคนนั้นอย่างไม่ยั้ง
พอเวลาผ่านไปพวกลินก็มีเหงื่อขึ้นเต็มหน้า แต่ชายคนนั้นก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย
“ หมดเวลา “
พอมันพูดจบทั้งจิตสังหารและพลังเวทอันมหาสารก็ได้โจมตีใส่พวกลิน พอพวกเธอเจอกับพลังเวท พวกเธอก็ลงไปนั่งกับพื้นในทันที ปืนที่อยู่บนมือของลินกับเวทไฟของจีน่าก็หายไป
“ นี่มันอะไรกัน ความรุนแรงของพลังเวทมันมากกว่าที่มันปล่อยออกมาครั้งแรกเสียอีก” จีน่าพูดขึ้นมา
“ วินรีบหนีไป “ พอลินพูดจบเธอก็ได้สลบไป
“ พวกแกต้องตายไปทีละคน “ เขาพูดอย่างโหดเหี้ยม
“ คงไม่ได้หรอก เพราะว่าตรงนี้ยังมีฉันอยู่” วินพูดขึ้น
“ โอ้ ไม่หน้าเชื่อ แกทนจิตสังหารของฉันได้ด้วยหรอ”
‘จิตสังหารอย่างงั้นหรอ งานในโลกเก่าของฉันโหดร้ายกว่าจิตสังหารของแกเยอะ’
“ใช่ จิตสังหารของแกมันกระจอกหวะ มันทำอะไรฉันไม่ได้เลย” วินตัดสินใจพูดออกไป “ เอาอย่างนี้ดีกว่า พวกเราย้ายที่ต่อสู้กัน ถ้าแกชนะฉันได้แกค่อยกลับมาฆ่าพวกเธอทีหลัง แต่ถ้าไม่แกต้องถูกฉันฆ่า”
“ ห้า ๆๆๆๆ ข้าให้เวลาพวกแกไปแล้วนะ”
“ แสดงว่าแกมันไม่กล้า ห้า ๆๆๆๆ มีพลังเวทมหาสารขนาดนี้แต่ไม่กล้าสู้กับฉัน” วินเยาะเย้ย
“ ห้า ๆๆๆ หน้าสนุกดีนี่หว่า เอาอย่างนี้ก็ได้ “ เขาหัวเราะ
“นี่นายจะทำอะไร “ จีน่ายังพูดไม่ทันจบ วินก็พูดกลับมาว่า
“ รีบพาลินหนีไป”
“ ไปกันได้แล้ว “
พอเขาพูดจบ ชายคนนั้นก็ได้เปิดมิติแล้วพาวินหายไป
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น