หมวดเนื้อหา:
วินมองไปยังอาเล็กซ์ด้วยความไม่เชื่อสายตา
“ทำไมกัน” เขามองไปยังอาเล็กซ์อีกครั้งพร้อมทั้งถามด้วยความสงใส สำหรับวินในตอนนี้เขารู้ว่าทำไมน้องของอาลิสถึงสามารถมายังต่างโลกได้ มันไม่ใช่เขาคนเดียวหรือไงที่ตายแล้วมาเข้าร่างของคนอื่น
อาเล็กซ์มองไปยังวินพร้อมทั้งสังเกตร่างกายของวิน ผ่านไปเขาจึงคิดออก
‘ตอนแรกเรายังไม่ได้สังเกต ทั้งส่วนสูงที่ลดลง ทั้งหน้าตาที่ดูเด็กลง แล้วยังสีตาที่เปลี่ยนแปลงไป อย่างนี้นี่เอง มันเป็นอย่างนี้’
“แกมันแสบจริง ๆ” อาเล็กซ์พูดกับตัวเองเบา ๆ พร้อมทั้งนึกไปยังตอนที่พวกเขาได้เจอกับชายคนนั้น ชายสวมหน้ากากที่ผนึกเวทมนตร์ของพวกเขาไปจนเกือบจะหมด แถมยังผนึกพวกเพื่อน ๆ และหัวหน้าของอาเล็กซ์ไว้ยังมิติอื่นเสียอีก
“แสดงว่ายายฟ้าทำงานผิดภาพสินะ” อาเล็กซ์พูดพร้อมทั้งหันไปมองวินอีกครั้ง
พอวินได้ยินดังนั้นทำให้เขารู้ได้ทันทีว่า เขากับอาเล็กซ์นั้นไม่ใช่พวกเดียวกันเสียแล้ว ถึงแม้เขาจะเสียใจแต่เขาก็ต้องทำตามแผนที่เขาได้ตกลงกับพวกมนุษย์ครึ่งสัตว์ต่อไป ในระหว่างที่วินกำลังคิดอยู่นั้น อาเล็กซ์ก็เอ่ยกับเขาว่า
“ว่าแต่ พี่กับผู้ทำลายไปเป็นพวกเดียวกันตอนไหน” อาเล็กซ์ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ทำลายจะร่วมมือกับพี่ของเขา
“หรือว่าน้องหมายถึงชายสวมหน้ากากหรอ”
ชายตรงหน้าของวินพยักหน้าตอบแทนคำพูด
‘อย่างนี้นี่เองเจ้านั่นยังไม่ได้บอกอะไรกับวินสินะ’ อาเล็กซ์คิดพร้อมมองวินอีกครั้ง
“งั้นผมจะบอกอะไรให้เอาบุญ” ชายตรงหน้าพูดด้วยท่าทางเหนือกว่า สำหรับอาเล็กซ์จะบอกหรือไม่เขาก็ชนะอยู่แล้ว ด้วยกำลังที่เหนือกว่า สำหรับเขาพวกมนุษย์ครึ่งสัตว์ก็เหมือนเป็นลูกไก่ในกำมือ จะบีบก็ตาย จะคายก็รอด ดังนั้นแล้วทำไมเขาจะต้องรีบร้อนด้วย
เมื่ออาเล็กซ์คิดเสร็จเขาก็เริ่มพูดขึ้น
“ อย่างแรกชายสวมหน้ากากมีสองคน” อาเล็กซ์เว้นจังหวะเพื่อให้ทุกคนหันมายังเขา
“และอย่างที่สองผมจะไม่ฆ่าพี่” อาเล็กซ์หันไปมองยังพวกเลออนและพูดขึ้น
“แต่พวกมนุษย์ครึ่งสัตว์ที่อยู่ที่นี่ทั้งหมดต้องตาย” อาเล็กซ์พูดพร้อมทั้งแผ่จิตสังหารขึ้นมาอีกครั้ง
“หมายความว่าไงเจ้ามนุษย์” แบร์รี่หันมายังวิน พร้อมทั้งจิตสังหาร เขาไม่คิดเลยว่าเด็กตรงหน้าจะรู้จักกับผู้ที่จะทำลายโลกมาก่อน หากเขารู้ให้เร็วกว่านี้เขาก็คงจะฆ่ามนุษย์ตรงหน้าไปแล้ว
“ทำไมแกถึงรู้จักกับชายสวมหน้ากาก” แบร์รี่พูดพร้อมเตรียมตัวจะต่อสู้กับวิน
แต่เมื่อเขาเห็นสายตาของเลออนทำให้ต้องหยุด
เมื่อเลออนเห็นว่าแบร์รี่จะไม่ทำตามแผนที่พวกเขาเคยตกลงกันไว้ ทำให้เขาต้องหันมาพูดกับแบร์รี่อีกครั้ง
“เจ้าโง่ อย่าลืมแผนการของพวกเราสิ”
“หมายความว่าไง” เสียงหวานใสของอายะพูดขึ้น
ก่อนที่พวกเลออนจะออกมาต่อสู้
“หัวหน้าคิดว่าการต่อสู้ครั้งนี้พวกเราจะมีทางชนะไหม” แบร์รี่หันมาเอ่ยกับเลออน แบร์รี่คิดว่าพวกเขาต้องมมีทางชนะอย่างแน่นอน หากแต่พอเขาได้มองไปยังเลออนทำให้เขาเริ่มไม่มั่นใจเสียแล้ว แต่อย่างไรก็ตามเขาก็จะต้องทำให้พวกเขาชนะในการต่อสู้ในครั้งนี้ให้ได้
แต่แบร์รี่ก็ต้องหันไปมองยังชิโนซากิเมื่อเขาพูดจบ
“ยาก” ชิโนซากิหันมาพูดตอบแทนเลออน เขามองไปยังตรงหน้าพร้อมทั้งคิดถึงการต่อสู้ครั้งก่อนที่พวกเขาต้องเสียชีวิตไปมากมาย ชิโนซากิคิดว่าต่อให้เขาพยายามต่อสู้มากกว่านี้อย่างไรเขาก็ไม่มีทางที่จะชนะได้
“แกนี่มันปากเสียจริง ๆ “
“เงียบก่อน” เลออนหันกลับมาพูดด้วยความเครียจ สำหรับเลออนนั้นเขาก็คิดเหมือนกับชิโนซากินั่นแหละ แต่ทว่าการที่เขาเป็นหัวหน้าทำให้เขาต้องแสดงท่าทางเข้มแข็งอยู่ตลอดเวลา
“พวกแกยังไม่รู้จำนวนของศัตรูเลยแล้วจะวางแผนได้ไง” วินถามขึ้น ในความคิดของวินหากไปสู้แบบนี้อย่างไงก็มีแต่แพ้
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า เจ้ามนุษย์” แบร์รี่หันมาพูดกับวิน สำหรับเขาการที่จะให้ไว้ใจมนุษย์นั้นมันเป็นเรื่องที่ไม่มีทางทำได้
“แบร์รี่จงบอกความสามารถของเผ่าเราให้มนุษย์คนนั้นเสีย” สิ้นเสียงของเลออนทำให้พวกเขาต้องหยุดเดินในทันที
“หัวหน้าพูดจริง งั้นหรอ” แบร์รี่หันไปมองยังเลออนด้วยความไม่อยากจะเชื่อสายตา เรื่องอะไรจะให้มนุษย์รู้ความลับของเผ่าเรา แต่พอเขาเห็นสายตาทค่จริงจังของเลออนทำหิแบร์รี่ต้องพูดกับวินด้วยความจำใจ
“บอกมันไป” เลออนหันไปเอ่ยกับแบร์รี่อีกครั้ง
“ตอนนี้พวกเราต้องการกำลังรบ ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือมนุษย์ครึ่งสัตว์ก็ตาม”
หลังจากนั้นแบร์รี่จึงได้บอกกับวินถึงความสามารถของพวกเขา
“ข้าสามารถใช้เวทเคลื่อนย้ายได้ในระยะทางใกล้ ๆ ” แบร์รี่หันมามองวินและพูดขึ้น
พอวินได้ยินดังนั้นเขาจึงหันมาพูดด้วยความสนใจ “ถ้างั้นเจ้าสามารถใช้เวทนี้กับคนอื่น ได้หรือไม่”
“ได้ แต่การใช้เวทนี้ข้าจะต้องวาดวงเวทลงร่างกายของเจ้า เจ้าจะยอมหรือไม่” แบร์รี่หันไปมองยังวิน
‘ยังไงเจ้าเด็กคนนี้ก็ไม่มีทางยอมแน่นอน' แต่พอแบร์รี่ได้ยินวินพูดทำให้เขาต้องถามวินอีกครั้ง
“ได้สิ เจ้าจะทำอะไรก็ทำ” วินพูดขึ้นทำ
“นี่เจ้า ฟังข้าให้ดีนะเจ้ามนุษย์ เจ้าจะยอมให้ข้าใช้เวทกับร่างของเจ้าหรือไม่” เจ้ามนุษย์มันคงไม่ยอมหรอกก็พวกมันขี้ขลาดจะตาย แต่แบร์รี่ก็ต้องแปลกใจเมื่อวินพูดขึ้น
“ได้สิ เอาตอนนี้เลยไหมล่ะ” วินหันมามองแบร์รี่และหยุดเดินทันที วินมองแบร์รี่ด้วยความมั่นใจ สำหรับเขาตอนนี้ศัตรูข้างนอกมันมีความแข็งแกร่งกว่าพวกเขามาก อะไรที่ช่วยให้ได้เปรียบก็ต้องเลือกไว้ก่อน
แบร์รี่เห็นดังนั้นเขาจึงเดินมาใกล้ ๆ เขามองยังเด็กหนุ่มพร้อมทั้งเห็นถึงสีหน้าที่ไม่มีความลังเลของเด็กตรงหน้า พอแบร์รี่เห็นดังนั้นและนำมือมาสัมผัสที่หลังของวิน แบร์รี่ใช้นิ้ววาดวงเวทที่แผ่นหลังของเด็กหนุ่ม
‘เป็นมนุษย์ที่แปลกจริง ๆ’
“หัวหน้า เราใช้ไอ้นั่นดีกว่า”ชิโนซากิพูดขึ้นทำให้พวกเขาทั้งหมดต้องหยุดเดินอีกครั้ง
“เครื่องข้ามเวลาสินะ” เลออนหันกลับไปมองพร้อมทั้งพูดด้วยความเครียจ
“เราไม่มีทางรู้ได้เลยนะว่ามันจะสำเร็จหรือไม่” แบร์รี่พูดขึ้น
“ไม่หรอกแบร์รี่ หากมันถึงเวลาเราก็คงต้องส่งเด็กทั้งสองไปยังอนาคตจริง ๆ” สิ้นเสียงความเงียบก็ได้เข้ามาปกคลุมยังที่แห่งนี้ทันที
ในระหว่างที่พวกเลออนกำลังคุยกันอยู่ วินก็ถามขึ้น
“นี่พวกแกมีเวทที่ใช้ภาพมายาหรือไม่”
“ข้าใช้ได้ แต่มันก็คงไม่สามารถหลอกศัตรูได้ทั้งหมด” ชิโนซากิหันมามองยังชายหนุ่มที่เป็นมนุษย์คนเดียวในกลุ่ม
“ถ้างั้นช่วยอธิบายเวทของเจ้าให้ข้าได้หรือไม่” วินพูดพร้อมทั้งมองไปที่แบร์รี่
ชิโนซากิได้ยินดังนั้นเขาจึงได้เอ่ยกับวินในทันที
ณ ปัจจุบันในขณะที่สถานการณ์ของพวกวินกำลังย่ำแย่ พวกเลออนได้มองยังผู้บุกรุกด้วยความเค่งเครียจ
ระหว่างที่ความเงียบกำลังปกคุม ณ ที่แห่งนี้ เลออนก็ได้หันไปเอ่ยกับชิโนซากิ
“เจ้าเชื่อใจวินกับชิโนซากิหรือไม่”
“หากเป็นคำสั่งของหัวหน้าข้าก็ยินดีทำตาม” เมื่อเลออนได้ยินลูกน้องคนสนิทของตนพูดดังนั้นเขาก็ยิ้มด้วยความดีใจพร้อมทั้งหันไปบอกกับลูกน้องที่อยู่ในดันเจี้ยนในทันที
"เปิดใช้เวทได้เลย"
สิ้นเสียงของเลออน เวทที่ชนเผ่าของพวกเขาเตรียมเอาไว้ใช้ในยามฉุกเฉินก็ถูกเปิดใช้งานอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเอง สภาพแวดล้อมที่ฝ่ายศัตรูมองเห็นก็แปรเปลี่ยนไปจากเดิม จากที่เมื่อครู่ฝ่ายผู้บุกรุกยังมองเห็นหน้าทางเข้าดันเจี้ยนอยู่ต่อหน้า แต่ในตอนนี้มันกลับกลายเป็นผืนป่าขนาดใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด เวลานี้มองไม่เห็นมนุษย์ครึ่งสัตว์แม้แต่ตนเดียว
"บ้าเอ๊ย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่" คิระเอ่ยขึ้นอย่างไม่เข้าใจ
"มันเป็นเวทลวงตานะสิ แถมเป็นเวทระดับสูงอีกด้วย การที่จะทำลายเวทนี้ลงได้ ฉันคงต้องใช้เวลาพอสมควรเลยทีเดียว" อายะพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่พอใจ หากพวกของเธอโจมตีได้เร็วกว่านี้ อีกทั้งไม่ประมาทศัตรู งานของพวกเธอคงจะราบรื่นกว่านี้
“อายะรีบปลดผนึกเวทบ้า ๆ นี่สะ” อาเล็กซ์หันไปสั่งอายะอย่างรวจเร็ว
“ใครจะไปยอม” วินพูดพร้อมทั้งผนึกพลังไปที่แขนทั้งสองพร้อมทั้งโจมตีไปยังคิระทันที
“บ้าเอ้ย” คิระรับการโจมตีของวิน
ระหว่างที่วินกำลังโจมตีคิระ เลออน แบร์รี่ และชิโนซากิก็กำลังเตรียมตัวโจมตีอาเล็กซ์
“บอกผมมาดีกว่าราชา ว่าเครื่องที่ใช้ข้ามเวลามันอยู่ไหน ผมจะได้ทำให้พวกคุณตายอย่างไม่ทรมาน”
“ใครจะไปยอมบอกแกกัน” แบร์รี่พูดขึ้นพร้อมทั้งโจมตีใสอาเล็กซ์ในทันที
“งั้นก็เลิกเล่นได้แล้ว” สิ้นเสียงอาเล็กซ์ฟ้าที่เคยสว่างก็กลับมืดมิดอีกครั้ง ทว่าก่อนที่อาเล็กซ์จะได้ใช้เวท อายะก็รีบพูดขึ้นในทันที
“หัวหน้าอย่าใช้เวท นี่มันเป็นเวทภาพมายาของมนุษย์ครึ่งสัตว์” สิ้นเสียงทำให้พวกอาเล็กซ์ได้หยุดใช้เวทในทันที
“พวกมันอยู่ไหน” คิระหันไปถามอายะ
“สัมผัสพลังไม่ได้ น่าจะหนีไปแล้ว”
ภายในดันเจี้ยน
“พวกเราจะถ่วงเวลาได้กี่นาที” วินเอ่ยขึ้น
“เวทนี่น่าจะใช้ได้ประมาณครึ่งชั่วโมง ก่อนที่จะหมดเวลาเราจะทำตามแผนที่หัวหน้าคนก่อนเคยวางแผนไว้” เลออนได้หันมาเอ่ยตอบวิน
หลังจากนั้นเลออนจึงได้เรียกมนุษย์ครึ่งสัตว์ทุกตัวมาฟังแผนของเขา ซึ่งแผนของเลออนนั่นก็คือการส่งลูกของชิโนซากิไปยังอนาคตด้วยเครื่องข้ามเวลา ซึ่งระหว่างการส่งตัวนั้นหากพวกศัตรูสามารถปลดผนึกเวทลวงตาได้จะให้พวกทหารที่อยู่คอยป้องกันไว้ก่อน เลออนได้หยุดพูดและมองไปยังลูกน้องของเขาทั้งหมด
“ข้าอยากจะขอให้พวกเราทุกคนมอบพลังเวทให้กับลูกของชิโนซากิ”
“อย่างที่ข้าได้พูดไป ศัตรูในครั้งนี้มีความแข็งแกร่งมากมายนัก ดังนั้นหากพวกเราไม่เสียสละ พวกเราก็จะไม่สามารถดำรงเผ่าพันธุ์ของพวกเราไว้ได้” เลออนได้มองยังมนุษย์ครึ่งสัตว์ที่อยู่ ณ ที่แห่งนั้น
“พวกเรายินดีที่จะให้พลังของพวกเรา” พวกทหารและประชาชนพูดขึ้น หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้มายังห้องทดลองที่วินเคยมาในครั้งแรกทันที
ณ ห้องทดลองชิโนซากิกับภรรยาของเขาได้พาลูกของเขามายังเครื่องขนาดใหญ่ หลังจากนั้นพวกมนุษย์ครึ่งสัตว์ทุกตนก็ได้นำมือมาสัมผัสกับเด็กทั้งสองเพื่อมอบพลังเวททั้งหมดให้ หลังจากขั้นตอนต่าง ๆ ได้ผ่านไปพวกเขาก็กำลังจะออกไปรับมือศัตรู หากแต่พวกเขาก็ต้องแปลกใจ เมื่อพวกเขาได้เห็นศัตรูทั้งสามคนได้โผล่มายังข้างหลังของพวกเขา
“แหม อยู่ที่นี่เองสินะเครื่องข้ามเวลา” เสียงของอายะดังขึ้น
“นี่ ทำไมเวทถึงถูกปลดผนึกได้เร็วขนาดนี้” แบร์รี่หันมาถาม
“ถ้าหากเป็นเวทที่พวกเราไม่เคยเจอมันก็คงยากมาก แต่เวทแบบนี้พวกเราเคยเจอมาก่อนยังไงล่ะคะ”
“หัวหน้า รีบส่งพวกคุโระกับชิโระไปยังอนาคตเร็วเข้า” ชิโนซากิพูดพร้อมทั้งพุ่งเข้าไปโจมตีใส่อายะทันที หากแต่คิระก็มารับการโจมตีได้แทนพอหมัดของชิโนซากิได้โดนตัวของคิระ จิ้งจอกหนุ่มก็ต้องร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด
“เป็นไงล่ะ กายาพิษของข้า” คิระพูดพร้อมทั้งมองในมือของชิโนซากิที่กำลังโดนพิษของเขา
“นี่พวกแก” แบร์รี่พูดขึ้นพร้อมทั้งรีบไปโจมตีอายะทันที
“นี่พวกคุณมนุษย์ครึ่งสัตว์ลืมไปแล้วหรอคะ ว่าเวทมนตร์ของพวกคุณใช้กับฉันไม่ได้” เธอมองยังแบร์รี่พร้อมทั้งเอ่ยขึ้น
“อาณาเขตผนึกเวทมนตร์ทำงาน” ก่อนที่อายะจะพูดจบวินก็ได้กระโดดเตะไปยังอายะทันที ทำให้เวทมนตร์ของเธอนั้นไม่สามารถใช้ได้
“อันตรายจริง ๆ คนใช้พลังแบบพี่” อาเล็กซ์พูดพร้อมทั้งไปรับการโจมตีของวินแทนอายะในทันที
เมื่อวินได้เห็นดังนั้นเขาจุงได้ต่อสู้กับอาเล็กซ์ วินผนึกพลังปราณไว้ที่มือทั้งสองและชกไปที่อาเล็กซ์ในทันที แต่ชายตรงหน้าก็สามารถรับได้อย่างง่ายดาย
“ผมนึกถึงตอนที่พี่สอนการต่อสู้ให้พี่อาลิสกับผมเลยนะ “
“ทำไมต้องทำกับพวกเขาขนาดนี้”
”แล้วพี่ล่ะ ทำไมต้องช่วยพวกมนุษย์ครึ่งสัตว์ขนาดนี้”
อาเล็กซ์มองวินด้วยความไม่พอใจ สำหรับเขาพวกมนุษย์ครึ่งสัตว์ที่อยู่ตรงหน้านั้นไม่ได้มีอะไรที่ต้องให้ความช่วยเหลือแม้เพียงนิดเดียว
“พี่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลย ตอนพี่อาลิสก็เหมือนกัน พี่ก็ไม่สามารถปกป้องใครได้เลย” อาเล็กซ์เอ่ยกับวินพร้อมทั้งพุ่งตัวไปหาเลออนอย่างรวจเร็ว สำหรับเขาเขาก็ไม่สามารถฆ่าชายที่พี่สาวของตนรักได้
เมื่ออาเล็กซ์ได้มองไปรอบ ๆ เขาก็พบว่าทำยังไงเขาก็ไม่สามารถหยุดเลออนได้ทันเขาจึงได้พูดกับมนุษย์ครึ่งสัตว์ที่เป็นผู้หญิงที่อยู่ใกล้เลออนที่สุดว่า
“เม จัดการเลออนได้” สิ้นเสียงของอาเล็กซ์ เมที่ยืนข้าง ๆ เลออนก็ได้ใช้มีดแทงไปที่หัวใจของเลออนอย่างรวจเร็ว ท่ามกลางความตกใจของมนุษย์ครึ่งสัตว์ทั้งหมด
ถึงแม้ว่าเลออนจะรู้ว่ามีดกำลังจะแทงหัวใจของตน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ป้องกันอะไรทั้งสิ้นเพราะหากเขานำมือออกจากเครื่องที่เขากำลังจะส่งเด็กทั้งสองข้ามเวลาไปนั้น ทุกสิ่งที่เขาทำมานั้นมันก็จะสูญเปล่า
ในขณะที่มีดกำลังแทงหัวใจของเขาเลออนก็ได้พูดขึ้น
“สำเร็จ” สิ้นเสียงเมก็ดึงมีดออกจากเลออนอย่างรวจเร็ว
“นี่มันอะไรกัน” แบร์รี่ตะโกนด้วยความไม่อยากจะเชื่อสายตาของเขาเอง
ในระหว่างที่แบร์รี่กำลังงงอยู่นั้นคิระก็ได้โจมตีใส่แบร์รี่อย่างรวจเร็ว แต่วินก็สามารถมารับการโจมตีให้แบร์รี่ได้ พอพวกเขาได้มองไปตรงหน้าก็พบกับซากศพของพวกมนุษย์ครึ่งสัตว์จำนวนมาก
“นี่พวกแก” วินพูดพร้อมทั้งผนึกพลังอีกครั้ง ในครั้งนี้เขาพุ่งไปโจมตีคิระอย่างรวจเร็ว แต่อาเล็กซ์ก็เข้ามาขวางวินไว้
“พี่ไม่ต้องทำอะไรแล้ว” สิ้นเสียงวินก็รู้สึกว่าเขาโดนการโจมตีของอาเล็กซ์ไปเต็ม ๆ ทำให้สติของเขาได้ดับลง
"ขอบใจมากนะเม" อาเล็กซ์พูดพร้อมทั้งมองยังที่ราชามนุษย์ครึ่งสัตว์
"ไม่เป็นไรค่ะท่านอาเล็กซ์" เมพูดขึ้น ระหว่างที่พวกมนุษย์กำลังยินดีกับใชชนะ แต่สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น
"เวทมิติ" มีเสียงอันแสนคุ้นเคยดังขึ้น
"นี่แก ทุกคนระวัง! นี่มันเสียงของผู้ทำลาย" พวกอาเล็กซ์ยังพูดไม่ทันจบพวกเขาก็ถูกแสงสีดำย้ายไปยังมิติอื่นทันที
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น