หมวดเนื้อหา:
ไบรท์มองหน้าอกที่ถูกดาบแทงเป็นแผลใหญ่ ด้านหลังมีชายหนุ่มผมดำยืนแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย เขาพยายามคิดคำนึงกับตนเองว่าทำไมชายตรงหน้าสามารถหลุดรอดมาได้ทั้ง ๆ ที่ระบบเกมก็บอกอยู่แท้ ๆ ว่าชายคนนี้ได้เสียชีวิตไปแล้ว
ไบรท์พยายามขยับร่างกายที่ปราศจากเรี่ยวแรง ทว่าเขาก็ไม่สามารถกระทำได้หากเป็นแบบนี้เขาคงตายเป็นแน่
“เป็นไงล่ะงงล่ะสิ ไม่เข้าใจใช่ไหมสงใสใช่ไหมว่าทำไมข้าถึงยังไม่ตาย” โอราปล่อยให้ดาบเสี่ยติดร่างกายของไบรท์
เขายกยิ้มขึ้นก่อนที่จะคิดในใจ ‘ดีนะที่เรามีหินแห่งชีวิตถ้าไม่งั้นเราคงไม่ลอด’
โอราชี้นิ้วมายังไบรท์ เขากระชากดาบออกอย่างรุนแรง เลือดไหลออกเป็นาสย ไบรท์รู้สึกถึงความเจ็บปวดราวกับว่าร่างกายนั้นจะขาดออกเป็นเสี่ยง ๆ ความมืดค่อย ๆ โผล่ขึ้นมา ดวงตาของเด็กหนุ่มค่อย ๆ ปิดลงอย่างช้า ๆ เขารู้ได้ทันทีว่าตอนนี้ความตายกำลังย่างกาย
‘อีกแล้วหรอ เราจะตายอีกแล้วยังงั้นหรอ ไม่จริง ไม่ยอม ฉันไม่อยากตาย’
สิ้นความคิด ไบรท์ก็ได้ยินเสียงหญิงสาวที่คุ้นเคย ‘นายไม่ตายหลอกน่า ไม่ต้องห่วง’
สายลมเย็น ๆ ค่อย ๆ พัดผ่านร่างของเด็กผมดำในตาแดง ทันใดนั้นเองไบรท์ก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่เข้ามาในร่างกาย ความหนาวเหน็บที่เกิดจากอาการเสียเลือดค่อย ๆ หายไป
โอรายืนยิ้มและมองร่างกายของเด็กน้อยเบื้องหน้า เขาวางแผนไว้ว่าหากเด็กคนนี้ตายไปแล้วเขาจะให้พักพวกไปสังหารเด็กคนนี้ที่เมืองเริ่มต้นจนกว่าเด็กคนนี้จะเลเวลเหลือสูญ เดิมทีโอราก็อยากจะสังหารไบรท์เลย ทว่าเขาก็ต้องเปลี่ยนใจ ไบรท์ค่อย ๆ เตรียมตัวจะหยิบยาฟื้นพลังที่กระเป๋าขึ้นมาใส่ปากของเด็กหนุ่ม
ทันใดนั้นเองเขาก็รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่ปรากฏขึ้น โอราเพ่งพินิดรอบ ๆ ร่างของเด็กหนุ่มที่เริ่มสิ้นสติ ร่างของไบรท์มีบางอย่างกำลังล้อมรอบ ๆ เขามองดูดีดีแล้วก็พบว่าสิ่งนั้นก็คือสไลม์ที่กำลังห่อหุ้มร่างกายของไบรท์ บาดแผลค่อย ๆ ถูกสไลม์สีฟ้ารักษาอย่างช้า
“ไม่นี่มันอะไรกัน”
“นายมีสิตอะไรถึงมายุ้งกับของเล่นของฉัน” เสียงหญิงสาวที่แสงถึงความอำมหิตค่อย ๆ ลอยตามสายลม พลังอำนาจที่ไม่ใช่ระดับของผู้เริ่มต้น ลังสีอำมหิตและจิตสังหารค่อย ๆ ถาโถมให้ชายหนุ่มได้รู้ว่าบุคคลที่กำลังปรากฏตัวเบื้องหน้านั้นไม่ใช่บุคคลธรรมดา
โอรามองภาพหญิงสาวที่ค่อย ๆ สาวเท้าตรงมาทางนี้อย่างช้าเขาพูดลำพึงลำพันกับตนเอง “ไม่จริง ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ราชินีโลหิต ผู้ได้รับฉายาว่า ผู้เลี้ยงมอนสเตอร์ อายูมิผู้ควบคุมปีศาจ”
อายูมิเดินตรงมาพลางเลิกคิ้วนิต ๆ เขามองโอราอย่างแปลกใจ “ยังมีคนรู้จักชื่นนี้อีกหรอ ทั้ง ๆ ที่ฉันก็ลดอายุไปเยอะแล้วนะ” เธอลำพึงกับตนเอง
โอรามองอีกครั้ง ภาพเบื้องหน้าที่เขาเห็นก็คือเด็กหญิงตัวเล็ก อายุประมาณสิบสี่สิบห้าที่มีสไลม์อยู่บนศีรษะ เมื่อเขาเห็นอย่างนั้นโอราจึงส่ายหัวปฏิเสธความคิดของตนเอง
‘ไม่น่าจะใช่หรอกน่า’
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น