หมวดเนื้อหา:
เขามองภาพตรงหน้าอีกครั้งพลางคิดหากการโจมตีที่อายูมิใช้ไม่ได้มีมีเป้าหมายเป็นกบยักษ์แต่เป็นเขาเกรงว่าเขาคงไม่สามารถหลบการโจตีนี้ได้เป็นแน่ ไบรท์รู้สึกถึงรังสีอาฆาตที่ส่งตรงมาทางเขา อายูมิมองมายังไบรท์ด้วยสายตาหวาดหวั่นตัวของหล่อนสั่นกลัว เธอนั่งลงอย่างหมดแรง “ฉันเกรียดมัน ต่อไปอย่าเอากบพวกนี้มาให้ฉันเห็นอีกนะรู้ไหม ฉันเกรียดมันได้ยินหรือเปล่า”
ไบรท์พยักหน้ารับคำพูดของอายูมิ หลังจากนั้นพวอายูมิ เมื่อเธอเห็นอย่างนั้นอายูมิก็สูตหายใจเข้าแล้วค่อย ๆ ยันกายยืนขึ้นอีกครั้ง แววตาของเธอกลับเป็นปกติหญิงสาวตัดสินใจเดินตรงไปโดยที่มีไบรท์เดินตามไปติด ๆ
สภาพป่าตอนกลางคืนที่เต็มไปด้วยความมืด มอนสเตอร์แต่ละตัวที่มีระดับและความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นเมื่อยามราตรีได้ย่างกลายเข้ามาปกคุมผืนดิน หากเป็นยามปกติไบรท์คงห้ามให้หญิงสาวเดินออกไปในป่าตอนกลางคืน ทว่าท่าทางของอายูมิที่ไม่ได้หวาดกลัวกับป่าตรงหน้า ฝีเท้าที่เดินเรียบเรื่อยราวกับว่าที่แห่งนี้เป็นสวนที่เธอเดินเล่นเป็นประจำนั้นทำให้ไบรท์หมดคำจะกล่าว
เพียงไม่นานอายูมิก็หยุดฝีเท้า หญิงสาวทอดสายตามองไปยังลำธารที่สัยสอาด ไบรท์สังเกตท่าทางของอายูมิอยู่เงียบๆ เพียงไม่นานอายูมิก็เอ่ยขึ้น “นายตบปลาเป็นไหม”
คำถามของอายูมิทำให้ไบรท์ต้องหยุดนิ่ง เขาค่อย ๆ เดินไปอยู่ระดับเดียวกันกับอายูมิก่อนที่จะกล่าวขึ้น “ไม่”
คำกล่าวของไบรท์ทำให้อายูมิถอนหายใจออกมา “ฉันว่าแล้วล่ะ ดูหน้าตาของนายดูดีดีแล้วก็น่าจะทำไม่ได้หรอก”
“ทำไมพูดหมาหมายังงี้ละ”
อายูมิหันกลับมาทันที “ฉันพูดผผิดตรงไหนล่ะ นายก็ตบปลาไม่ได้จริง ๆ ไม่ใช่หรือไงละ “
“มันก็ใช่แต่ว่า” ไบรท์พูดตะกุกตะกักก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเรื่อง
“เธอจะจับปลาหรอ”
อายูมิพยักหน้ารับคำ เด็กสาวเรียกเบ็ดตกปลาออกมาพลางกล่าว “ใช่แล้ว คืนนี้นายต้องหาปลาให้ฉัน”
ไบรท์มองเบ็ดตบปลาในมือของอายูมิอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา อากาศที่หนาวเย็นทุกขณะจิตประกอบกับไอเย็นของแม่น้ำที่พัดพามาสู่พื้นดินทำให้ไบรท์อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเขานั่งตบปลาอยู่ที่นี่ทั้งคืนเขาต้องเป็นหวัดแน่ ๆ ไบรท์เตรียมตัวจะเถียงกับอายูมิ แต่เหมือนว่าอายูมิจะรู้ว่าไบรท์คิดอะไรเธอจึงเอ่ยขึ้น
“แล้วอีกอย่างถ้านายตบปลาเนี่ย นายจะได้ทักษะตบปลาด้วยนะ”
“ฉันจะเอาทักษะตบปลาไปทำห่าอะไรกันล่ะ”
อายูมิยื่นเบ็ดตบปลามาให้ไบรท์พลางกล่าวขึ้น “ไม่รู้ดิ แต่ว่าฉันให้นายทำนายก็ทำไปเถอะน่า ไม่ต้องคิดอะไรมากแล้วอีกอย่างฉันเริ่มหิวแล้วด้วยนะ รีบๆ ตบปลาให้ด้วยนะ”
“อย่ามาสั่งฉันนะ” ไบรท์ยื่นมือไปหยิบเบ็ดและเหยื่อที่ใช้ตบปลา เด็กหนุ่มนั่งลงและเริ่มตบปลาในทันที
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ไบรท์หันมามองอายูมิที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ตอนแรกทักษะการตบปลาของไบรท์อยู่ระดับหนึ่งแล้วก็หยุดอยู่ยังงั้น เขาจ้องมองท่าทางสบายของหญิงสาว บางครั้งไบรท์ก็พบว่าหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ นั้นแอบหลับไปแล้วด้วยซ้ำ เขาอดหงุดหงิดไม่ได้ ทว่าเขาก็คิดถึงสิ่งที่เขาได้สัญญากับอายูมิไว้ นั่นก็คือถ้าอายูมิต้องการทำอะไรแล้วเขาช่วยทำได้เขาก็จะช่วยทำ
‘นี่มันมีปลาจริงๆ หรอ หรือว่ายายอายูมิมั่วกันแน่’
อายูมิลืมตาขึ้น หญิงสาวมองไปยังไบรท์ที่อยู่ตรงหน้า ด้านข้างที่ไร้ซึ่งอาหาร หญิงสาวเริ่มหงุดหงิด “นี่ยังตบปลาไม่ได้อีกหรอ”
“ก็ยังนะสิ เธอคิดว่าการหาปลามันทำได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ” ไบรท์กล่าอย่างหงุดหงิด
“แต่ว่าฉันหิวแล้วนี่นา”
“รู้แล้วน่า แล้วเธอจะให้ฉันทำไงล่ะ” ไบรท์กล่าวพลางคิดหาวิธีที่จะสามารถตบปลาได้ อย่างรวจเร็ซ เพียงไม่นานไบรท์ก็ยื่นเบ็ดตบปลาคืนให้อายูมิ หญิงสาวมองอย่างงงๆกับการกระทำของเด็กหนุ่ม ก่อนที่ไบรท์จะค่อยเดินลงไปยังลำธารแล้วนำมือจุ่มไปในน้ำ
“fire ball”
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น