หมวดเนื้อหา:
ณ ห้องปฏิบัติงานของพวก gm ชายหนุ่มทั้งสองกลับมาจากการซื้ออาหารเย็น พวกเขานั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ก่อนที่ใครบางคนจะสังเกตถึงความผิดปกติบางอย่าง ชายหนุ่มคนนั้นรีบพิมพ์คำสั่งเพื่อเช็คประวัติการทำงานของโปรแกรมก่อนที่จะร้องขึ้นมาเสียงดัง
“ชิบหายแล้วมึง” ชายเอพูดขึ้นทำให้ชายบีหันมามอง
“อะไร มีอะไรวะทำไมต้องตะโกนด้วย”
ชายหนุ่มเอรีบกวักมือเรียกเพื่อนให้มาดู “รีบ ๆ มาดูเร็วเข้า ชิบหายจริง ๆ แล้ว”
ชายหนุ่มบีพูดด้วยความหงุดหงิด “มีอะไรก็บอกมาสิวะ อย่ามาทำรีรากูจะรีบไปดู pon สักหน่อย งานวันนี้หน้าเบื่อชิบหายเลย”
“รีบ ๆ มาดู ถ้ามึงมาดูมึงจะไม่เบื่อแน่นอน” ชายเอเร่งทำให้ชายบีลุกออกจากเก้าอี้ตัวโปรด
“มันจะอะไรกันนักหนา”
แต่พอชายหนุ่มเอเห็นหน้าจอแเขาจึงแทบจะกรีดร้อง “ค ว ย แล้ว นี่มมันไม่ใช่ชิบหายแล้ว มันคือเฮี่ยมาเยือนชัด ๆ”
ชายบีรีบพิมพ์คอมเพื่อเช็คประวัติ แต่พอมองสีหน้าของชายเอเขากับพบถึงความหน้าเบื่อ ‘กูบอกแล้วอะ มึงไม่เชื่อ’
หลังจากนั้นพนักงานทั้งสองคนจึงรีบรายงานเรื่องดังกล่าวให้บอดบริหารในทันที ถึงแม้ว่าพวกเขาจะกัวโดนเด่งก็ตาม
ณ ห้องผู้บริหาร ชายทั้งสามนั่งประชุมกันอย่างเคร่งเครียด พวกเขามองหน้าต่างที่แสดงข้อมูลของผู้เล่นที่เพิ่งเริ่มเล่นเกมได้แค่ไม่กี่วันในโลกจริง
“ผู้เล่นไบรท์นี่อันตรายมาก ฉันคิดว่าให้หมอนี่อยู่ในระดับ s เหมือนผู้เล่นอายุมิกับผู้เล่นเทพแห่งดาบเลยดีไหม” ชายคนหนึ่งกล่าวพลางจับจ้องไปยังตัวละคร ต่าง ๆ ที่เรียงรายอยู่หน้าจอ
“ฉันว่าคงไม่ถึงขนาดนั้นหรอก หรือว่ราไง”
“ไม่ เอาไปไว้ในระดับ s เลยเพราะว่าผู้เล่นคนนี้แหละเป็นเพื่อนกับผู้เล่นอายูมิ กับผู้เล่นเทพแห่งดาบ ถ้าฉันคิดไม่ผิด อีกไม่นานผู้เล่นคนนี้ก็คงอยู่ในระดับ s”
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น