หมวดเนื้อหา:
เช้า นี้อาจจะเป็นเช้าที่สดใสสำหรับใครหลายคน แต่มันกลับเป็นเช้าที่แสนทรมานของวิน หลังจากที่เขาได้เริ่มฝึกได้สามวันเขาก็ได้รู้ซึ้งถึงความยากลำบากของการฝึก และเช้านี้ก็เป็นวันที่สี่ของวิน
“วิ่งไป” เสียงอะคาพูดขึ้นในขณะที่วินกำลังฝึก
“ฝึกแบบนี้แล้วมันจะช่วยทำให้ผมมีพลังเวทได้จริงหรอ”
“ยังหรอก ฝึกแค่นี้หนะมันไม่สามารถช่วยให้แกมีพลังเวทได้หรอก”
“แล้วมันไม่มีวิธีอื่นหรอครับ” เขาถามพร้อมทั้งมีอาการหอบเหนื่อย
“มีสิ วิธีก็คือเพิ่มน้ำหนักที่ใช้ในการวิ่งอีก แฟนท่อมช่วยใช้เวทแรงโน้มถ่วงให้เจ้าหนูวินอีก”
“จะดีหรอพี่อะคา”
“ไม่ต้องสนใจ ไอ้หนูวินมันก็ต้องการเอง”
‘ไม่น่าเชื่อ แค่ไม่ถึงสามวันเด็กคนนี้ก็สามารถทำได้ขนาดนี้’ แฟนท่อมคิดในใจ
“กำลังกายสุดยอดใช่ไหม” อะคาพูดกับแฟนท่อม
“ใช่ครับพี่อะคา สำหรับคนที่มาจากต่างโลกนี่มันไม่หน้าเชื่อเลยว่าจะสามารถฝึกได้ขนาดนี้”
“ไม่ใช่พลังแค่อย่างเดียว แต่ไอ้หนูนั่นมันมีพลังเวทอยู่ในตัวแล้ว หลังจากมันเริ่มใช้ร่างกายจนเกินขีดจำกัด “
หลังจากอะคาพูดจบแฟนท่อมก็เริ่มครุ่นคิ พอผ่านไปเขาก็เริ่มรู้
“หรือว่าเด็กคนนั้นมีร่างกายคล้ายกับอาจารย์”
“ไม่ใช่แค่คล้ายหรอก ตอนที่มันฝึกวันแรกฉันก็รู้แล้วว่าร่างกายของเจ้าวิน มันเหมือนกับอาจารย์ของเราเลย”
“อย่างนี้นี่เอง การพัฒนาของวินจึงรวจเร็ว”
“ห้าๆ เท่านี้วิชาที่อาจารย์อยากให้มีคนสืบทอดก็” เขาพูดพร้อมทั้งมองขึ้นไปบนฟ้าและมีสีหน้าที่แสนเศร้า
เมื่อแฟนท่อมได้เห็นสีหน้าของอะคาเขาก็พูดขึ้น
“มันผ่านมานานแล้วนะพี่อะคา ที่เราได้เจอกับท่านอาจารย์”
“เอาล่ะ จะถึงเวลาที่ฉันจะได้ฝึกให้เจ้าหนูแล้ว” พอพูดจบอะคาก็ลุกไปทันที
‘พี่อะคายังคิดว่าเป็นความผิดของเขาสิหนะ’
ผ่านมาหนึ่งชั่วโมง หลังจากที่วินวิ่งเสร็จวินก็ได้ทำการออกกำลังกายต่อ ทั้งวิดพื้น ซิทอัพ สควอช และอื่นๆ จนร่างกายของเขาเริ่มไม่ไหวเขาจึงได้นั่งพัก
“เจ้าหนู” เสียงของอะคาเรียกขึ้น
“ผมขอพักสักสามสิบนาทีครับ”
“ไม่เป็นไร ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่แกจะได้ฝึกกับฉัน”
วินสงใสว่าทำไมอะคาถึงเปลี่ยนการเรียกของเขา พอเขาไปถามแฟนท่อม ก็ได้รู้ว่าสำหรับอะคา หากเขาจะรับใครมาฝึกเขาจะเปลี่ยนวิธีเรียก
“อีกสามวันพวกเราจะสอนเธอใช้พลัง” แฟนท่อมพูดขึ้น
พอวินได้เวลาฝึกเขาก็ได้ต่อสู้กับอะคา
“เอาละ เริ่มเลย” พออะคาพูดจบเขาก็เริ่มต่อสู้กับวินทันที
อะคาใช้หมัดต่อยวินอย่างไม่ยั้ง แต่วินก็สามารถหลบได้ พออะคาจะเตะวินวินก็สามารถหลบได้อีกครั้ง
“เรียนรู้ได้เร็วดีนี่”
‘ ถ้าเราไม่ได้ฝึกมาจากชาติที่แล้ว เราก็คงตายไปแล้ว’
ระหว่างที่วินกำลังคิดวินก็ถูกต่อยอย่างแรง ทำให้ร่างของเขาปลิวไปถึงหนึ่งเมตร มุมปากของวินมีเลือดออกมา
“พี่อะคา” แฟนท่อมตะโกนขึ้นอย่างตกใจ
“เด็กคนนั้นยังไม่สามารถรับพลังปราณเวทได้นะพี่”
“ไม่เป็นไร ฉันรู้ว่าจะฝึกเจ้าหนูวินยังไง”
“สุดยอดเลย พลังแบบนี้สิหนะที่คุณจะฝึกให้กับผม”
“ใช่ อยากได้พลังนี้ไหม”
“แน่นอนสิอาจารย์” วินพูดพร้อมทั้งมีสีหน้าที่ยิ้มแย้ม
“ห้าๆ ในที่สุดแกก็เรียกฉันว่าอาจารย์ สักที” อะคาแสดงสีหน้าที่ชอบใจ
“จงอย่าใช้เหตุผลในการต่อสู้ จงปล่อยตัวปล่อยใจไปตามความรู้สึกอยากเอาชนะ” อะคาพูดขึ้น
“ได้สิอาจารย์” วินวิ่งไปจนถึงอะคา จากนั้นวินก็ใช้หมัดของเขาต่อยไปที่อะคาอย่างรวดเร็ว
อะคาหลบได้และต่อยวินอีกครั้ง
“ทำไมหมัดรอบนี้ถึงเบาจัง”
“มันก็แน่สิรอบสองก็คือหมัดที่จะผนึกพลังปราณเวท”
“ได้เลย” วินพูดพร้อมทั้งต่อยอะคาคืน
หมัดวินกำลังจะโดนตัวของอะคา แต่เขาก็ต้องกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง หากในที่สุดเขาก็สามารถต่อยอะคาได้
“ไม่เลว” หลังจากอะคาพูดจบอะคาก็ใช้หมัดต่อยไปที่ตัวของวิน
ร่างของวินกระเด่นออกไปอีกครั้ง ในขณะที่สติของวินกำลังจะดับลงเขาก็ได้นึกถึงเรื่องในอดีตของเขา
“ฉันจะฆ่าผู้หญิงของแก” ใบหน้าของชายสวมหน้ากากลอยมาในความคิดของเขา
และเขาก็ได้นึกถึงชาติก่อนของเขา
ณ ห้องทดลองของวิน
“ไม่ยอม ฉันจะไม่มีทางยอมแพ้” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น
“ยังไงมันก็ไม่สามารถทำได้ เธอก็รู้นี่” เสียงของวินตอบ
“ไม่จริง ยังไงมันก็สามารถทำได้ ฉันไม่มีทางยอมแพ้เด็จขาด”
หลังจากนั้นวินก็รู้สึกเจ็บอย่างรุนแรงและเขาก็หมดสติไป
“บ้าจริง” แฟนท่อมพูดขึ้น
“พ่อทำอะไรกับวินน่ะ”
“มาพอดีเลย อาโออิเรียกแม่มารักษาวินหน่อย”
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น