หมวดเนื้อหา:
บทที่ 6 จุดเริ่มต้นของพลัง ตอนที่ 3/6
เมื่อวินลืมตาขึ้นแล้วได้เห็นสถานที่แห่งนี้ เขาก็จำได้ทันที ที่นี่เป็นที่ที่เขาไม่อยากจำมันมากที่สุด เพราะมันเป็นที่ที่เขาได้เสียเพื่อนของเขาไป ที่นี่เป็นที่ที่เต็มไปด้วยหลอดทดลองมากมาย ข้างในนั้นมีร่างของมนุษย์จำนวนมาก และมีเขากับผู้หญิงคนหนึ่งกำลังก้มเก็บข้อมูลในการทดลองอยู่
“รีบหนีเร็ว พวกมันเจอพวกเราแล้ว”
พอวินได้ยินวินก็เรียกผู้หญิงคนนั้นทันที “เร็วเข้าหมายเลขห้า ถ้าเราไม่รีบเราจะไปไม่ทันนะ”
ในขณะที่วินพูด เขาก็หยิบปืนสีดำขึ้นมาเพื่อเตรียมตัวสู้
“หัดเรียกชื่อจริงของคนอื่นบ้างสิวิน” เธอพูดพร้อมทั้งเก็บของที่อยู่ตรงหน้าของเธอใส่กระเป๋า
“ไม่ได้หรอก มันอยู่ในงานนี่”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย” พอเธอเก็บของเสร็จเธอก็วิ่งออกไปทันที
“ฝากเก็บทางข้างหลังด้วยนะ” เธอพูดขึ้น
“ไม่มีปัญหา แต่เธออย่าประมาทล่ะ”
“แน่นอน” เธอพูดพร้อมทั้งวิ่งไปยังที่ที่พวกวินได้เตรียมกันไว้
“หมายเลขห้ามาทางนี้เร็ว” มีชายหนุ่มคนหนึ่งตะโกนบอกผู้หญิงที่อยู่กับวิน
พอเธอได้ยิน เธอก็รีบวิ่งไปยังรถสีดำคันนั้นทันที
ในขณะที่ผู้หญิงกำลังวิ่งไป สายตาของวินก็เห็นพวกศัตรูกำลังเล็งปืนมายังเพื่อนของเขา แต่ด้วยความที่วินเคยทำงานแบบนี้มาเยอะทำให้เขาสามารถยิงพวกมันได้ก่อน
ปัง! ปัง! ปัง!
เลือดสีแดงไหลออกมาพร้อมทั้งร่างอันไร้วิญญาณล้มลงกับพื้น
“ รีบไปเร็ว” วินตะโกนบอก
“แล้วเจอกันหมายเลขสิบ” ชายคนที่ทำหน้าที่ขับรถพูดขึ้น และรถคันนั้นก็วิ่งออกไปอย่างรวจเร็ว
“เจอตัวหมายเลขสิบแล้ว” มีเสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้น สิ้นเสียงก็มีชายจำนวนมากมาล้อมวินไว้ พวกนี้เป็นคนของประเทศที่อยากได้การทดลองของพวกวิน
“พวกแกเป็นคนของใคร” วินถาม มือถือปืนเอาไว้แน่น
“ไม่ต้องพยายามซื้อเวลาหรอก ยังไงแกก็ไม่มีทางหนีได้” เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“พวกแกต้องการสิ่งนั้นสินะ แต่พวกแกไม่มีทางได้มันไปหรอก”
วินพูดพร้อมทั้งหยิบระเบิดแสงขึ้นมาและปาเข้าใส่พวกชายคนนั้น
“ยิง”
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงปืนดังขึ้น แต่คนที่โดนปืนนั้นกลับไม่ใช่วิน ทว่าเป็นพวกศัตรูของวิน
“ไปเร็วเข้าหมายเลขสิบ” เสียงของชายคนหนึ่งพูดขึ้น
“ขอบคุณนะ หมายเลขหนึ่ง”
“ไม่เป็นไร ไว้เจอกัน” เขาพูดพร้อมทั้งโบกมือลา
วินรู้อยู่แล้วว่าอย่างไรเขาก็ไม่สามารถเจอกันได้อีก เพราะหมายเลขหนึ่งได้ใช้ตัวของเขาเองบังกระสุนเพื่อช่วยเหลือเขา แต่ถึงกระนั้นวินก็ต่อกลับไปว่า
“แล้วเจอกันนะ”
สำหรับวินเขารู้สึกเสียใจ แต่อย่างไรก็ตามเพื่อการทดลองนั้นทำให้เขาไม่สามารถเสียใจได้ เพราะหากมันทดลองสำเร็จ การตายของเพื่อนของเขาก็จะไม่สูนปล่าว
วินรีบวิ่งไปขึ้นรถคันสีดำของเขา เขารีบขับรถเพื่อจะไปตามรถที่หมายเลขห้าขึ้นไป จนเขาสามารถขับรถตามกันทัน แต่จู่ๆ รถของหมายเลขห้าก็เสียหลักและชนกับต้นไม้
“มันเกิดอะไรขึ้น”
วินรีบวิ่งลงไปดูและเขาก็ต้องตกใจเพราะชายที่เป็นคนขับรถนั้นได้เสียชีวิตไปเสียแล้ว
วินรีบไปดูหมายเลขห้าทันที
“วินในที่สุดนายก็มา” ใบหน้าของหมายเลขห้านั้นเต็มไปด้วยเลือด
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น” วินพูดพร้อมทั้งพยายามจะนำเอาตัวของเพื่อนเขาออกมา
“ดีแล้วที่นายไม่ได้มากับเขา”
“หมายความว่าไง”
“พวกเราหถูกหลอก รถคันนี้ถ้าวิ่งออกมามันจะระเบิด”
“เธอไม่ต้องพูดอะไร ฉันจะพาเธอกลับไปเอง”
“มันไม่ทันแล้วนายเอากระเป๋าของฉันไป แล้วรีบกลับไปยังฐานของพวกเราเร็ว”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น” วินพูดพร้อมทั้งอุ้มหมายเลขห้าออกไปจากรถ พอเขานำเธอมาได้เขาก็หยิบกระเป๋าออกมาจากรถ
แต่พอเขากำลังจะพาเธอไปก็มีเสียงปืนดังขึ้น วินถูกหมายเลขห้าผลักออกมาอย่างแรง พอเขามองเขาก็พบว่าชายคนที่ขับรถนั้นได้ใช้ปืนยิงใส่เขา ก่อนที่ชายคนนั้นจะตายลงไป กระสุนปืนนั้นได้โดนร่างของหมายเลขห้าอย่างจัง พอเขาเห็นเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเธอคงไม่รอดอย่างแน่นอน
“ไม่จริง” วินร้องด้วยความตกใจ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงบอกเขาอย่างนั้น เพราะชายคนที่ขับรถให้กับเธอคือคนทรยศ
ในขณะที่เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อ เธอก็พูดขึ้น
“ฉันดีใจนะ ที่ก่อนตายฉันได้อยู่กับนายวิน” หลังจากวินได้ยินวินก็รีบเข้าไปหาเธอทันที
“ฉะ...ฉันรักนายนะ” เธอพูดพร้อมทั้งหลับตาลงไปช้าๆ
“ก่อนที่ฉันจะตาย ฉันมีเรื่องจะขอร้องนายวิน...นายช่วยบอกฉันทีว่านายคิดยังไงกับฉัน”
“ฉันก็รักเธอได้ยินไหม ฉันรักเธอ เพราะงั้นอย่าเพิ่งตายนะฉันขอร้อง” วินตะโกนพร้อมทั้งอุ้มร่างของเธอไปขึ้นรถของเขา
“ขอบใจนะวิน แค่นี้ก็พอแล้ว แค่นี้ฉันก็ตายตา”
“ไม่ อย่าพูดคำนี้ให้ฉันได้ยิน ฉันจะไม่ให้เธอตาย” วินจับให้เธอนอนเบาะหลังและรีบขับรถออกไปทันที
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น