หมวดเนื้อหา:
หลังจากที่วินเดินมาถึงที่ที่เขาต้องฝึกกับพวกแฟนท่อม ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยต้นไม้ขนาดสูงไม่มากนัก หลังจากนั้น แฟนท่อมก็ได้ให้ดาบไม้กับเขา และเขาก็พูดขึ้น
“วินรู้ไหมว่าการฝึกต่อสู้ที่ดีที่สุดนั่นคืออะไร” พอแฟนท่อมพูดจบเขาก็เตรียมตั้งท่าต่อสู้ทันที
“มันก็คือ การต่อสู้จริงเลยใช่ไหมครับ” สำหรับวินเรื่องนี้เขารู้อยู่แล้วเพราะก่อนที่เขาจะได้มายังโลกใบนี้เขาก็เคยฝึกการต่อสู้จริงแบบนี้อยู่บ้าง แต่สำหรับในโลกนั้นดาบเป็นอาวุธที่ไม่สามารถใช้ในสนามรบ ถึงแม้เมื่อก่อนจะมีคนจำนวนมากใช้ในการต่อสู้แต่ปัจจุบันนี้ปืนน่าจะเป็นสิ่งที่ดีกว่า แล้วอีกอย่างหนึ่งการฝึกปืนก็ใช้เวลาน้อยกว่าการฝึกดาบ
พอแฟนท่อมได้ยินดังนั้นเขาก็ยิ้มออกมาและพูดต่อว่า
“ใช่ วิธีที่เธอต้องทำในการฝึกกับฉัน ก็คือจำท่าทางการเคื่อนไหวต่างๆ ของร่างกายของฉันและฝึกเคลื่อนไหวร่างกายตาม มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เธอได้ทั้งประสบการณ์และ กระบวนท่าดาบในการต่อสู้จริง”
“นี่เป็นวิธีฝึกแบบรวจเร็วใช่ไหมครับคุณแฟนท่อม”
พอแฟนท่อมได้ยินดังนั้นเขาก็หัวเราะออกมา
“ก็นะ ตอนนี้ฉันก็คิดว่าฉันฝึกให้เธอได้เร็วที่สุดแล้ว หลังจากนี้มันก็ขึ้นอยู่กับเธอว่าเธอจะเรียนรู้ได้แค่ไหน”
“งั้นเริ่มฝึกได้เลยครับคุณแฟนท่อม”
“งั้นเริ่มเลยนะ”
สิ้นเสียงของแฟนท่อม วินก็รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
‘นี่มันจิตสังหาร’
“โทษทีนะวิน ก่อนที่ฉันจะต่อสู้ฉันจะปล่อยจิตสังหารของฉันเสมอแหละ”
สิ้นเสียงแฟนท่อมวินก็ใช้มือซ้ายจับดาบมาเพื่อจะต่อสู้ทันที แต่เขากลับรู้สึกถึงความเจ็บปวด พอเด็กหนุ่มมองไปอีกทีก็พบว่าดาบไม้ในมือของเขาได้ร่วงลงไปบนพื้นเสียแล้ว
‘นี่มันอะไรกัน เร็วจนเรามองไม่ทันเลย'
พอวินรู้ตัววินก็รีบเก็บดาบขึ้นมาทันที เขาไม่รอให้แฟนท่อมเปิดก่อนอีกต่อไป เขารีบวิ่งเพื่อที่จะใช้ดาบฟันไปด้วยหวังว่ามันจะโดนแฟนท่อม แต่ทว่าวินกับพบว่าก่อนที่ดาบของเขาจะไปถึงตัวแฟนท่อมเขาก็โดนดาบในมือของแฟนท่อมฟันโดนมือของเขาอีกครั้ง เด็กหนุ่มเริ่มตั้งสติแล้วมองทุกการเครื่อนไหวของแฟนท่อม เหมือนแฟนท่อมจะรู้ว่าวินต้องการที่จะทำอะไรเขาจึงเครื่อนไหวร่างกายของเขาให้ช้าจนวินสามารถสังเกตได้
หลังจากนั้นวินก็ใช้สมาธิทั้งหมดเพื่อที่จะเลียนแบบถ้าดาบของแฟนท่อมแต่ถึงแม้กระนั้นเขาก็ไม่สามารถเลียนแบบถ้าทางของแฟนท่อมได้ง่าย ๆ เพราะสำหรับสายตาของวินในตอนนี้นั้นยังไม่สามารถมองความเร็วของแฟนท่อมได้ทัน ถึงแม้แฟนท่อมจะเคลื่อนไหวร่างกายของเขาให้ช้าลงแล้วก็ตาม วินฝึกกับแฟนท่อมจนเขาเหนื่อย
“พอก่อนไหม” แฟนท่อมพูดขึ้นมา สำหรับเขาการที่วินฝึกกับเขาได้ถึงขนาดนี้นับว่าเก่งมากแล้ว เพราะที่ผ่านมาแฟนท่อมต้องการที่จะมีลูกศิษย์ แต่ทุกครั้งที่เขาฝึกให้กับคนอื่นทุกคนนั้นก็ไม่สามารถทนรับการฝึกของเขาได้ บางคนก็ฝึกได้แค่ชั่วโมงก็ฝึกต่อไม่ไหวแล้ว
“ไม่เป็นไรครับ ผมยังไหว” วินพูดพร้อมทั้งหยิบดาบขึ้นมา ก่อนจะโดนแฟนท่อมอัดอีกครั้ง
“วินมองการโจมตีของฉันทันหรือปล่าว”
“ตอนนี้ทันแล้ว แต่ผมยังหลบไม่ได้”
“ดีแล้ว ถ้าอย่างนั้น ทุกครั้งที่เธอสามารถรับดาบของฉันได้ฉันจะเครื่อนไหวร่างกายให้เร็วขึ้น”
“ถ้าเร็วกว่านี้ผมก็รับไม่ได้หรอก”
หลังจากนั้นวินจึงพยายามจำกระบวนท่าของแฟนท่อม ทั้งท่าเท้าและการจับดาบ จนวินได้พบว่าท่าที่แฟนท่อมใช้กับเขานั้นคือท่าดาบแบบพื้นฐานธรรมดา แต่สิ่งที่ทำให้มันแตกต่างนั้นก็คือการโจมตีของแฟนท่อม เพราะทุกกระบวนท่าที่เขาใช้นั้นทั้งเร็วและหนักหน่วง พอวินสังเกตเห็นเขาจึงยิ้มออกมา
ผ่านไปไม่นานวินก็สามารถรับการโจมตีของแฟนท่อมได้
“เรียนรู้ได้เร็วมากเลยนะ”
“มันแน่นอนอยู่แล้ว ผมจะขอโจมตีใส่คุณบ้างก็แล้วกัน”
พอเขาพูดจบ วินก็ใช้ดาบไม้ในมือของเขาฟันไปยังจุดตายตรงคอแฟนท่อมทันที แต่แฟนท่อมก็สามารถใช้ดาบของเขาปัดการโจมตีได้ พอวินเห็นดังนั้นเขาจึงแทงตรงไปที่ตรงหน้าอกของแฟนท่อมทันที ถึงแม้การโจมตีของวินจะรวจเร็วแต่แฟนท่อมก็สามารถรับดาบของวินได้อยู่ พวกเขาผลัดกันโจมตีจนวินได้ยินเสียงที่เขาไม่ได้ยินมานาน
“ยังบ้าการต่อสู้ไม่เปลี่ยนเลยนะพ่อ”
วินหันไปมองยังต้นเสียงที่เขาได้ยิน พอเขาเห็นเธอเขาก็รู้สึกแปลกใจทันที แต่คนที่ตกใจมากกว่าเขานั่นก็คือแฟนท่อม
“จีน่า ทำไมหนูถึงมาที่นี่ได้” แฟนท่อมมองตรงไปยังจีน่าพร้อมทั้งหยุดปล่อยจิตสังหาร
“วินไปกินข้าวได้แล้ว หมดเวลาฝึกแล้ว” จีน่าพูดพร้อมทั้งเดินมาจับมือวินไปทันที โดยที่เธอไม่มองไปยังแฟนท่อมเลยสักนิด ใครบอกเขาปล่อยให้เธอรอเขาอยู่ที่บ้านตั้งนาน แต่พ่ออย่างเขากลับหายออกจากบ้านไปตั้งหลายวัน
แฟนท่อมถอนหายใจและเดินตามพวกเขาทั้งสองคนไป
‘ช่างเป็นเด็กที่เอาใจยากจริงๆ’
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น