หมวดเนื้อหา:
ระหว่างที่พวกจีน่ากำลังฝึก อะคาก็ได้พาวินมายังที่แห่งหนึ่ง ที่แห่งนี้มีลักษณะเหมือนดันเจี้ยนขนาดใหญ่ พวกเขาทั้งสองคนเดินไปจนถึงห้องขนาดใหญ่ ห้องแห่งนี้มีอาวุธต่างๆ มากมาย หลังจากพวกเขามาถึงอะคาก็ให้วินนั่งลงพร้อมทั้งพูดขึ้น
“เอาล่ะ วันนี้แกจะได้ฝึกทั้งพลังเวทมนต์และพลังปราณ โดยวิธีการฝึกนี้จะมีความเสี่ยง ถ้าแกฝึกได้แกจะได้พลังที่เหมือนกับฉัน แต่ถ้าไม่ แกก็ต้องตาย”
“เอาล่ะ นั่งลง”
หลังจากที่วินนั่งลงอะคาก็นำมือของเขามาสำผัดที่หลังของวิน ความรู้สึกร้อนเหมือนมีไฟกำลังเผาผลาญร่างกายของเขากำลังเริ่มขึ้น เส้นผมที่เคยเป็นสีทองของเด็กหนุ่มกำลังเปลี่ยนแปลงเป็นสีแดงอย่างช้า ๆ
ในขณะที่สติของวินกำลังจะหลุดลอยออกไปเขาก็ได้ยินเสียงของอะคาอีกครั้ง
“หลับตา และนำพลังโคจรไปตามที่ฉันพาทำ”
แล้ววินก็รู้สึกถึงพลังที่กำลังเฉันมาอยู่ในร่างกายของวิน เด็กหนุ่มรู้สึกว่าพลังกำลังไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขา เริ่มจากกลางหลังลงไปที่แขนทั้งซ้ายและขวาขาซ้ายและขาขวาของเขา หลังจากนั้นอะคาก็นำพลังทั้งหมดมาอยู่ที่หน้าอกด้านซ้ายของเขา ผ่นไปสามชั่วโมง วินก็เริ่มสามารถควบคุมพลังให้ไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขา พอพลังปราณได้ไหลผ่านร่างกายวินก็เริ่มรู้สึกถึงพลังอีกอย่างที่กำลังเฉันมาปลในร่างกายของเขา
ผ่านไป วินก็สามารถโคจรพลังของตนเองได้ เมื่ออะคาเห็นดังนั้นเขาจึงนำมือออกจากด้านหลังของวิน ต่อมาอะคาจึงได้พูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ
“ในที่สุดก็เสร็จสักที เท่านี้แกก็จะสามารถใช้ทั้งพลังเวท และปราณ ได้แล้ว แต่”
อะคาเริ่มมีศรีหน้าที่เครียดขึ้น
“วินแกฟังให้ดี”
เขาใช้สายตาที่แสดงความเป็นห่วงมองไปยังลูกศิษย์ของเขา
“ต่อไปแกต้องนั่งอยู่แบบนี้จนแกจะสามารถสำผัดถึงพลังเวทและแยกเวทและปราณออกจากกันได้ โดยที่พลังเวทนั้นจะเป็นสีฟ้า ส่วนพลังปราณนั้นจะเป็นสีแดงพยายามนึกภาพและแยกมันให้ออก แต่ถ้าแกแยกไม่ได้ในห้าวัน พลังปราณและเวทจะปนกันและแกจะต้องตาย”
หลังจากนั้นอะคาก็ได้เดินออกไปเพื่อให้วินได้ฝึกอยู่คนเดียว
วินพยายามสัมผัสพลังเวทและแยกมันออกจากพลังปราณของเขา แต่ทุกครั้งที่เขาจะควบคุมมันร่างกายของเขาก็จะรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ทำให้ตอนนี้วินเริ่มมีเหงื่อเต็มใบหน้า
จนวินเริ่มทนไม่หวเขาจึงได้ลืมตาขึ้นเพื่อหยุดจากการฝึกก่อน
หลังจากนั้นเขาก็ได้เดินไปหาอะคา พอเขาได้มาถึงอะคาก็เอ่ยขึ้น พร้อมศรีหน้าตกใจ
“โอ้ ฝึกเสร็จไวมาก ตอนที่ค่าฝึกต้องใช้เวลาตั้งสามวันเลย” เขาสำหรวดไปทั่วตัวของวิน แต่เขาก็ต้องผิดหวัง
“ทำไมไม่เห็นมีไอเวทเลย” พอพูดจบอะคาก็เหมือนจะคิดอะไรได้ เขาจึงได้บอกกับวิน
“โทษที แกน่าจะเริ่มใช้พลังปราณได้บ้างแล้วสินะ”
“ใช่ แต่พลังเวทนี่แหละ ที่เป็นปัญหาสำหรับผม”
“พลังเวท ก็คือพลังที่มาจากธรรมชาติ ส่วนพลังปราณ คือพลังที่มาจากร่างกายของแกเอง ที่ฉันทำก็คือช่วยให้แกปลุกพลังปราณได้เฉย ๆ แต่ส่วนพลังเวทแกต้องนำมันมาใช้เอง”
หลังจากนั้นอะคาก็ให้วินไปฝึกต่อทันที ก่อนที่วินจะเดินจากเขาไปอะคาก็ได้มองไปยังแผ่นหลังของวินและคิดในใจว่า
‘ช่างเหมือนกับอาจารย์จริง ๆ’
หลังจากนั้นอะคาก็ได้ไปยังที่ที่แฟนท่อมอยู่ทันที
ต่อมา วินก็ควบคุมแต่พลังปราณก่อน เวลาผ่านไปประมาณสามวัน วินก็สามารถควบคุมพลังปราณได้สำเร็จ วินจึงได้ปล่อยให้พลังปราณไหลเวียนไปตามร่างกายของเขาจนเขาสามารถทำได้อย่างเป็นธรรมชาติเหมือนกับมันเป็นการหายใจของเขา หลังจากนั้นวินจึงพยายามสัมผัสพลังเวท และแยกมันออกมา แต่วินยิ่งทำเขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดมากขึ้น เวลาผ่านไปนานเท่าไรวินก็ไม่สามารถทำได้สักที
ผ่านไปวินจึงเริ่มคิดอะไรได้
‘ถ้าเวทและปราณมันต่างกัน เราก็คงไม่สามารถใช้พลังที่อยู่ในร่างกายของเราได้ ถ้าปราณเป็นพลังที่อยู่ในร่างกาย และเวทมนต์เป็นพลังที่อยู่ในธรรมชาติแบบนี้ ถ้าเรานำพลังที่อยู่ในธรรมชาติเฉันมาในร่างกายเราจะเป็นยังไงนะ” พอวินคิดเสร็จเขาก็ได้เริ่มใช้พลังปราณสัมผัสไปยังสิ่งที่อยู่รอบ ๆ ทำให้เขาได้เห็นถึงพลังเวทมนต์ที่อยู่ในธรรมชาติ และเขาจึงนำพลังเวทเฉันมาอยู่ในร่างกายของเขา
"อ๊ากๆๆๆๆๆ" วินได้ร้องด้วยความเจ็บปวด และเกือบจะหมดสติ แต่เขาก็ได้ตัดสินใจอดทนต่อความเจ็บปวดจนเขาสามารถนำพลังทั้งสองเฉันมาอยู่ในร่างกายของเขา แต่ด้วยความเหนื่อยล้าทำให้วินได้นอนลงที่พื้นที่แสนเย็นของดันเจี้ยนทันที โดยที่เขาไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามีสายตาของคนคนหนึ่งกำลังมองการกระทำของเขาตั้งแต่เริ่มต้นจนจบอยู่
ถ้าอยากจะอ่านได้ก่อนใครมาที่นี่ได้เลยครับ https://www.keangun.com/story/2552
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น