หมวดเนื้อหา:
พวกเขาทั้งสองปะทะร่างกายกันอย่างรวจเร็ว วินผนึกพลังปราณและชกเข้าไป แต่หมัดของเด็กหนุ่มก็โดนใบดาบของชายตรงหน้ามารับหมัดของเขาได้ทุกครั้ง
พอเขาหันมามองอีกทีวินก็พบว่าตอนนนี้ดาบของชายตรงหน้านั้นห่างจากเขาแทบไม่ถึงคืบ ทำให้เด็กหนุ่มวินผนึกพลังปราณไฟไว้ที่มือขวาและต่อยเข้าไปที่ไบดาบของชายตรงหน้า พลังจากปราณเพิ่งกับพลังแห่งความมืดปะทะกันอยู่สักพัก เด็กหนุ่มก็เพิ่มพลังของตนเองขึ้นอีกครั้ง จากพลังไฟที่เป็นสีแดงแต่บัตินี้มันเริ่มแปลเปลี่ยนเป็นสีดำอย่างช้า ๆ
เด็กหนุ่มรู้สึกถึงพลังที่กำลังพุ่งพร่างไปทั่วร่าง วินรวบรวมพลังไว้ที่ขาและเตะเข้าไปที่ขาของชายตรงหน้าทันที เมื่อขาของคนทั้งสองได้ปะทะกัน ไอพลังของพวกเขาก็แผ่ออกไปรอบ ๆ
“ทำไมแกถึงต้องเล่นงานพวกจีน่าด้วย” วินถามและชกเข้าไปที่หน้า แต่ชายตรงหน้าก็ใช้มือรับการโจมตีไว้ได้
“ข้าไม่จำเป็นต้องตอบคำถามเจ้า” ชายตรงหน้าโจมตีกับมาทำให้วินต้องเบี่ยงตัวหลบ และใช้หมัดโจมตีกับไป
“เจ้า คงจะลืมไปแล้วสินะ” พอเขาเอ่ยจบ ก็มีโซ่สีดำจำนวนมากมามัดร่างกายของวินไว้
“ข้าจะทำให้เจ้าสูญเสียเหมือนที่เจ้าเคยทำกับข้า” ชายหนุ่มมองหน้าของวินด้วยความแค้น เมื่อส และหายตัวไปทันที หลังจากนั้นชายคนนั้นก็โผล่ข้าง ๆ จีน่า
“ข้าจะมาสังหาร เผ่ามนุษย์ครึ่งสัตว์ให้สิ้นซาก” สิ้นเสียงชายตรงหน้าก็ได้เรียกดาบและแทงไปยังคุโระทันที แต่ก่อนที่ดาบจะโดนร่างกายของเด็กน้อยจีน่าก็เรียกดาบไฟขึ้นมาและรับดาบไว้ได้
“ใครจะไปยอม” เด็กสาวตะโกนขึ้นและเรียบอลไฟขึ้นมาและปาใส่ชายตรงหน้าในทันที
ทว่า ก่อนที่เวทจะโดนชายตรงหน้ามันก็หายไป ชายตรงหน้าเงื้อมือและฟันไปที่ดาบของจีน่า เพียงแค่ครั้งเดียวดาบของเด็กสาวก็หัก จีน่ามองดาบที่หักอย่างตกตะลึง แต่ก่อนที่เธอจะรู้ตัว ชายตรงหน้าเงื้อมือขึ้นอีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้เขากับเรงไปที่ศรีสะของจีน่า
“ตายไปซะ เด็กน้อย” เขาฟันอย่างรวจเร็ว
เด็กสาวมองดาบที่ค่อย ๆ มาทางเธออย่างตกตะลึง
แต่ก่อนที่ดาบจะโดนหัวของเธอ ก็ได้มีวงเวทมิติโผล่ขึ้น พร้อมกับดาบที่เต็มไปด้วยปราณสังหารที่รับดาบของชายตรงหน้าอย่างง่ายดาย
“แกคิดจะทำอะไรกับลูกสาวของฉัน” แฟนท่อมปล่อยจิตสังหารที่เขาเก็บไว้ทำให้จีน่าต้องหนาวสันหลัง เพราะตั้งแต่ที่เธอจำความได้ เธอไม่เคยเห็นว่าพ่อของเธอจะโกรธขนาดนี้มาก่อน
อะคามองพวกชายตรงหน้าของแฟนท่อมและพูดขึ้น
“นี่แกยังไม่ตายอีกงั้นหรอ พวกฉันว่าพวกฉันฆ่าแกไปหมดแล้วนี่นา”
สิ้นเสียงชายตรงหน้าก็กัดฟันด้วยความโกรธ “ข้าเป็นคนเดียว ที่รอดจากการสังหารในวันนั้น”
อะคาคิดอยู่สักพักเขาก็พูดขึ้น “โอ้ เด็กน้อยคนนั้นรอดมาได้ด้วยงั้นหรอ”
แต่เหมือนว่าอะคาจะไม่สนใจชายตรงหน้า เขาหันไปมองที่คุโระเพื่อสำรวจว่าลูกของเขาได้รับอันตรายตรงไหนหรือไม่ แต่พอสายตาของเขาได้ไปพบกับบาดแผลของเด็กน้อย อะคาก็มองหันไปมองชายตรงหน้าอย่างช้า ๆ แววตาของอะคาจัดจ้องไปไปยังเชายตรงหน้า ทำให้เขารู้สึกหนาวยะเยือกอีกครั้ง
เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะต้องมาเจอกับบุคคลที่มีฝีมือเทียบเท่ากับอาจารย์ของเขา
“นี่แก เป็นคนทำหรือไม่” เขาพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ พร้อมกับปล่อยจิตสังหารใส่ชายตรงหน้าไปด้วย
จิตสังหารของอะคาทำให้จีน่าเริ่มคุมสติไม่อยู่
พอคาลอสเห็นอย่างนั้นเขาจึงพูดกับอะคาและแฟนท่อมในทันที
“นี่ข้ารู้นะว่าพวกเจ้าโกรธ แต่หากเจ้าไม่หยุดใช้จิตสังหารที่รุนแรงขนาดนี้ ลูกสาวของเจ้าอาจจะตายไปก่อนก็ได้” คาลอสชี้ไปยังจีน่าที่มีอาการสั่นกลัวราวกับลูกนกที่กำลังจะโดนฆ่า
สิ้นเสียงของคาลอส อะคาก็หันไปหาแฟนท่อม พอแฟนท่อมเห็นสาสยตาของอะคาเขาก็หายตัวมาโผล่ตรงหน้าของจีน่าในทันที แฟนท่อมวาดมือทันใดนั้นเองก็ได้มีบาเรียโผล่ขึ้นมาล้อมรอบ ๆ จีน่าและคุโระ
“ยายหนูเชื่อข้า หลับตาซะ”
“ไม่” จีน่าตอบกับคาลอสในทันที
“ผมว่าพี่คาลอสก็ต้องไปอยู่ในนั้นด้วยนะ” แฟนท่อมหันไปมองยังคาลอสที่ไร้ซึ่งพลังเวท
“ได้ ๆ ข้ารู้อยู่แล้ว”
คาลอสมองไปยังม่านพลังที่แฟนท่อมได้ใช้ และเดินเข้าไปอยู่อย่างโดยดี
“กี่นาที” คาลอสถามขึ้น
“ไม่รู้” อะคาหันมาตอบคาลอสด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบมากกว่าเดิม
“นี่วิน แกจะไปอยู่ข้างในไหม”
วิน ส่ายหน้าปฏิเสธในทันที เขาขอดูดีกว่า พวกอะคาจะต่อสู้อย่างไร
พออะคาเห็นอย่างนั้นเขาก็หันไปมองชายที่ทำร้ายคุโระต่อในทันที “แกเป็นคนทำใช่ไหม”
อะคาค่อย ๆ เพิ่มจิตสังหารอย่างช้าๆ “ฉัน ถาม ว่า แกเป็น คน ทำ ลูกของฉันใช่ไหม”
“หากข้าทำ แล้วจะทำไม” เขาพูดพร้อมทั้งหายตัวไปในทันที หากแต่มันก็ไม่ได้เร็วอะไรในสายตาของอะคากับแฟนท่อม
“อย่างงั้นหรือ” พอเขาพูดจบอะคาก็เพิ่มพลังเวทขึ้น พลังเวทของอะคาทำให้ผู้คนที่ออยู่รอบ ๆ มีสีหน้าที่ซีดเผือดด้วยความหวาดกลัว เขาสะบัดมืออย่างช้า ๆ ทันใดนั้นเองก็เกิดไฟสีแดงลุกท่วมร่างของชายที่โจมตีพวกวิน เขาร้องด้วยความทรมาน
“นี่คือบทลงโทษที่แกกล้ามาโจมตีลูกของข้า”
เขาดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวด “ข้าไม่ยอม ข้าจะต้องฆ่าพวกแกให้ได้”
อะคายกยิ้มและมองชายที่นอนดิ้นอยู่บนพื้นด้วยความสังเวท ชายตรงหน้าคงไม่รู้ว่าตั้งแต่ที่มันมาโจมตีลูกชายของเขา มันก็หมดโอกาสรอดชีวิตไปแล้ว
“เอาไว้แกค่อยไปตามฆ่าพวกข้าในชาติหน้าก็แล้วกันนะ” พออะคาพูดจบเขาก็ดีนิ้วในทันที เปลวเพิงสีแดงฉานได้เผาชายหนุ่มที่ดิ้นอยู่กับพื้นจนไม่เหลือแม้แต่ซาก
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น