หมวดเนื้อหา:
ก่อนหน้านี้ เด็กหนุ่มได้ตัดสินใจแบ่งกลุ่มออกเป็นสามกลุ่ม กลุ่มแรกมีลินที่พลังเวทยังไม่ฟู้นกับมาพร้อมกับพวกคุโระและชิโระโดยที่กลุ่มแรกนี้จะเป็นกลุ่มที่เบี่ยงเบนความสนใจ
ส่วนกลุ่มที่สอง มีจีน่าที่มีความเร็วลองจากวิน กับหลินที่เป็นคนชำนานพื้นที่ ในระหว่างที่พวกลินกำลังเบี่ยง เบนความสนใจ ก็ให้จีน่ากับหลินใช้ความเร็วรอบเข้าไปข้างหน้าหมู่บ้าน
ส่วนวินกับอาโออิ ก็จะค่อย ๆ จัดการโจรที่กำลังสนใจการโจมตีหลอก ๆ หลังจากนั้นวินก็จะตามไปสมทบกับพวกจีน่า หลังจากที่วินบอกแผนการทั้งหมดจบพวกเขาก็เริ่มทำตามแผนในทันที
ทางฝั่งของลิน
เด็กสาวมองแสงอาธิตย์ในยามเย็น เธอถอนหายใจออกมา ความจริงลินไม่อยากให้วินใช้วิธีนี้เลยเพราะก็ใช้เวทไฟเผาป่ารอบ ๆ หมู่บ้านมันอาจจะทำให้สัตย์ป่าและผลไม้เสียหาย ลินถอนหายใจออกมาพร้อมกับหันไปกล่าวกับคุโระ
“นี่คุโระจ๊ะ อย่าใช้พลังเต็มที่นะจ๊ะ”
เด็กน้อยผมดำพยักษ์หน้า พางยิ้มอย่างมั่นใจ“ครับ ผมจะใช้ประมาณห้าในสิบก็พอ”
สิ้นเสียง ลินก็มองเด็กน้อยผมดำ เธอส่ายหน้าปฏิเสธเด็กน้อยพร้อมกับค่อย ๆ พูดอย่างใจเย็น
“หนึ่งในสิบก็พอจ้า ถ้าหนูใช้พลังห้าในสิบป่อรอบ ๆ ก็ได้ถูกเวทไฟเผาหมดหรอกน้า”
“ได้เลยครับ เดี๋ยวผมจัดให้ตามคำขอเลย”
“จ้า ขอบคุณน้า” ลินพูดพร้อมกับนำมือไปลูบหัวของเด็กน้อยผมดำ
ทางฝั่งของอาโออิ
ในขณะที่ยามเย็นค่อย ๆ คืบคลานเข้ามา ชายชกรรจ์หัวโล้นจำนวนสองคนกำลังเดินสำรวจตรวจตรารอบ ๆ หมู่บ้านอย่างแข็งขัน พวกมันกวาดตามองรอบ ๆ อย่างระวังในอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ ผ่านไปไม่นาน ชายหัวโล้นที่ดูใจร้อนก็ชักชวนชายใจเย็นในกลุ่มพูดคุย
“นี่ไอ้กลุ่มที่ไปตามผู้หญิงคนที่หนีออกไปจากหมู่บ้านยังไม่เห็นกลับมาเลย” ชายที่ดูเลือดร้อนกล่าวกับเพื่นอที่ดูท่าทางใจเย็น
“นั่นสินะ แต่ข้าว่าคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
“เป็นเพราะไอ้พวกเมื่อชาวนั่นแหละทำให้เราต้องเป็นแบบนี้” ชายคนหนึ่งพูดอย่างไม่พอใจพางหันมองเพื่อนที่เดินสำรวจข้าง ๆ
“เอออย่าบ่นนักเลยวะเดี๋ยวกลุ่มใหม่ก็จะมาแล้วนี่พวกเราก็จะได้กลับไปพักสักที” ชายอีกคนพูดตัดบท
”นั่นสินะ ขอให้พวกมันมาเร็วๆ เถอะวะ” ชายหัวโล้นพูดพร้อมกับมองสูดจมูก
“นี่มันกลิ่นไฟป่าหรอวะ” มันหันไปถามเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ
“อาจจะเป็นกลิ่นไฟป่าน่ะ ข้าเห็นสักพักแล้ว
“บ้าเอ้ยทำไมต้องเกิดไฟป่าตอนนี้ด้วยวะ” ชายคนที่พูดมากสุดในกลุ่มร้องโวยวาย พร้อมกับยกมือขึ้นมาปิดจมูก
“นั่นสิ ข้าว่ามันแปลกนะ” ชายที่ดูใจเย็นที่สุดพยายามคิด
“แปลกตรงไหนมันก็แค่ควันไฟธรรมดาแหละน่า แกไปตามพวกที่ใช้เวทน้ำช่วยกันดับไฟเร็วเข้า” ชายใจร้อนสั่งเพื่อนอย่างไม่ลังเล แต่ก่อนที่มันจะได้ขยับตัว จู่ๆ เพื่อนของมันก็ล้มลงไปนอนที่พื้นอย่างกะทันหัน
“เฮ้ยแกเป็นไรไปวะ”
“สงใสเพื่อนของพี่คงอยากพักผ่อนน่ะ แล้วพี่ล่ะต้องการพักผ่อนหน่อยไหม” เสียงที่ดูยียวนดังขึ้นไม่ห่างไปนัก
สิ้นเสียงชายคนที่ใจเย็นที่สุดก็ต้องเสียวสันหลังวาบ เมื่อมันพบว่าตอนนี้ได้มีชายคนหนึ่งมาอยู่ข้างหลังมันโดยที่มันไม่รู้สึกตัว
‘หรือว่า พวกเราจะโดนโจมตีไม่จริงต้องไปรีบตามคนอื่นๆ’ สิ้นความคิด ความเจ็บปวดก็ถาโถมเข้าใส่มันอย่างรวจเร็ว
วินมองชายทั้งสองอย่างสงสาร ถ้าเป็นเขาเห็นควันไฟแบบนี้คงรีบเรียกพักพวกก่อนเป็นอันดับแรก
แต่ก็ยังว่าสำหรับกลุ่มโจรธรรมดาคงไม่มีใครคิดหรอกว่าจะมีคนโจมตีตอนนี้ แล้วอีกอย่างโดนเวทของอาโออิต่อให้จะโจมตีหรือเรียกพักพวกก็ทำไม่ได้ง่าย ๆ
เด็กหนุ่มส่งสัญญาณมือให้กับจีน่าและหลิน เมื่อพวกจีน่าเห็นสัญญาณมือ พวกเธอก็เคลื่อนร่างเข้าไปในหมู่บ้านอย่างรวจเร็ว วินใช้สายตามองส่งพวกจีน่าจนรับสายตา เมื่อเด็กหนุ่มมองไม่เห็นพวกจีน่าแล้ววินจึงหันมาสั่งการอาโออิ
“นี่อาโออิใช้เวทต้นไม้มัดพวกนี้ไว้ให้แน่น ๆ เลยนะ”
“รู้แล้วน่า แล้วอีกอย่างอย่ามาสั่งฉันนะ” สิ้นเสียงของอาโออิ อาโออิกล่าวพางใช้เริ่มล่ายเวทในทันที แสงสีเขียวเรืองรองสาดส่องทั่วอาณาบริเวณทันใดนั้นก็ได้มีรากไม้โผล่ขึ้นมนาจากพื้นดิน พวกรากไม้ค่อย ๆ มัดร่างกายของชายหัวโล้นจนพวกมันไม่สามารถขยับได้
วินมองภาพตรงหน้า เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นชายหนุ่มก็กล่าวขึ้น “ถ้าอย่างงั้นเริ่มกันเลยก็แล้วกัน”
ด้วยความรอบ ๆ เร็วของจีน่า เพียงไม่นานเด็กสาวก็มาถึงใจกลางหมู่บ้านได้ไม่อยาก ตอนแรกเด็กสาวคิดว่าจะสังเกตสถานการณ์รอบ ๆ เสียก่อน แต่พอเธอเห็นภาพโจรชั่วกำลังทำร้ายชายชราทำให้เธอจมตีในทันที
จีน่าใช้สายตาเย็น ยะเยือกกวาดมองกลุ่มชายชกรรจ์ที่ยืนคุมเชิงอยู่รอบ ๆ รังสีฆ่าฟันของเธอรุนแรงจนพวกชายชกรรจ์ยังรู้สึกได้ไม่ยากว่าตอนนี้พญามัจจุราชได้ค่อย ๆ ย่างกายเข้ามาใกล้พวกมันเสียแล้ว เด็กสาวกวาดมองทั่วอาณาบริเวณด้วยสายตาคมกล้าประดุจเหยี่ยว ทำให้จีน่าพบว่ารอบ ๆ ที่เธออยู่นั้นไม่มีเด็กอยู่แม้แต่คนเดียว เด็กสาวผมทองผิวแทนยิ้มที่มุมปากเพราะเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่ชายคนเดียวในกลุ่มได้คาดการไว้หมดแล้ว
‘เป็นอย่างที่วินบอกไว้จริง ๆ ด้วยที่เหลือก็หาตัวประกันให้เจอ’
“เจ้าเด็กคนนี้เป็นลูกหลานของใครกันวะ” ชายหนุ่มพยายามขยับมือออกจากกับจับกุ้มของจีน่า หากแต่เขาก็ไม่สามารถขยับได้ ทุกครั้งที่ชายหนุ่มขยับมือจีน่าก็ค่อย ๆ บีบมือชายตรงหน้าแรงขึ้น
“อ๋ากๆๆ” เสียงรองที่แสดงถึงความเจ็บปวดของชายหนุ่มทำให้พวกชาวบ้านมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา ว่าเด็กหญิงร่างเล็กจะสามารถทำร้ายชายหนุ่มตรงหน้าได้อย่างง่ายดาย
เมื่อจีน่าเห็นอย่างนั้นเธอจึงค่อย ๆ เพิ่มแรงบีบอีก “พวกแกคิดจะทำอะไร” จีน่าใช้สายตามองชายชราที่นอนอยู่ที่พื้นด้วยสายตาที่ตั้งคำถาม
“ปล่อยนะเว้ยไอ้เด็กบ้า”
“ตอบไม่ตรงคำถามนะ” สิ้นเสียง จีน่าก็ค่อย ๆ นำมือที่อยู่ข้างตัวไปจับนิ้วหัวแม่มือข้างซ้ายของชายตรงหน้า ในขณะที่ทุกสายตากำลังจับจ้องท่าทางของเด็กสาว เสียงก๊อบที่เหมือนอะไรบางอย่างได้หักก็ดังขึ้น แม้ว่าเสียงนี้จะดังเบาสักแค่ไหนแต่ด้วยบรรยากาศที่สงบเงียบทำให้สิ่งที่เด็กสาวทำนั้นพวกชาวบ้านได้ยินอย่างชัดเจน
“อ๊ากๆๆ แกทำอะไรวะไอ้เด็ก”
แต่ก่อนที่ชายหนุ่มตรงหน้าของเด็กสาวจะกล่าวจบจีน่าก็หักนิ้วชี้ กับด้วยนิ้วกลาง ของชายตรงหน้าอีกครั้ง
“อ๊ากๆๆๆ ปล่อยข้านะเว้ยไอ้เด็กเวณนี่”
จีน่าถอนหายใจออกมา เด็กหญิงมองชายตรงหน้าอย่างสงสาร ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากจะทำแบบนี้แต่หากเธอไม่ตัดสินใจทำเธอก็จะไม่รู้ว่าพวกโจรมันจับตัวประกันไปไว้ที่ไหน
‘ขอโทษทีนะทนเจ็บอีกนิดก็แล้วกัน เดี๋ยวพลังเวทของพี่ลินกับมาก็คงทำอะไรได้บ้างและ อย่างมากก็คงรักษาให้นิ้วของชายคนนี้กับมาเป็นเหมือนเดิมได้ละมั้ง’
หลังจากที่จีน่าคิดเสร็จเธอจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันมากกว่าเดิม
“ตอบไม่ตรงคำถามอีกแล้วนะ ถ้าอย่างงั้นก็คงต้องหักแขนด้วยแล้วสินะ”
ถึงแม้ว่าเด็กสาวจะกล่าวออกไปแบบนั้น แต่ภายในใจของจีน่ากับขอให้ผู้ชายตรงหน้ารีบ ๆ ว่าพวกของมันนำพวกเด็กไว้ที่ไหน
“นี่พวกแกจะยืนดูอยู่เฉยเฉยทำไม รีบมาช่วยข้าสักทีสิวะ” สิ้นเสียงของชายคนแรก พวกชายที่เหลือก็เริ่มค่อย ๆ เดินมาล้อมรอบ ๆ ตัวของเด็กสาวผมทองผิวแทน
จีน่ามองสถานการณ์ตรงหน้าพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก
‘ตรงตามแผนเลยนะ สมแล้วล่ะนะที่เป็นนายที่เหลือก็ต้องรีบถามที่อยู่ของตัวประกัน’
หลังจากที่จีน่าคิดเสร็จ เธอจึงเริ่มถามอีกครั้ง “ฉันจะถามเป็นครั้งสุดท้ายนะ พวกนายจับตัวประกัน ในหมู่บ้านไปไว้ที่ไหน”
“ห้าๆๆๆใครจะไปบอกเด็กอย่างแกกันละ ทางที่ดีรีบปล่อยแขนของข้าดีกว่านะไม่อย่างงั้นพวกของข้าจะเป็นคนจัดการแกเอง”
“ใช่แล้วล่ะหนูน้อยรีบปล่อยลูกพี่ของพวกเราก่อนที่จะเจ็บตัวดีกว่า” ชายคนหนึ่งในกลุ่มพูดสำทับ
“ใช่ ๆ อย่าหาว่าพวกข้าไม่เตือนนะ” ชายอีกคนรีบพูดเสริม
“เดี๋ยวจะว่าพวกเรารังแกเด็กผู้หญิงไม่ได้นะ”
สิ้นเสียงของกลุ่มชายชกรรจ์ เด็กสาวผมทองผิวแทนก็คิ้วกระตุก จีน่าแสยะยิ้มพร้อมกับหักแขนชายที่เธอจับไว้อย่างรวจเร็ว เสียงกระดูกดังก๊อบพร้อมกับเสียงร้องของชายตรงหน้า “อ๊ากๆๆๆ”
“งั้นหรอ ถ้าอย่างงั้นก็เข้ามาพร้อมกันเลยก็แล้วกัน เดี๋ยวจะทำให้รู้ว่าใครกันแน่ที่
ถูกรังแก แล้วอีกอย่างอย่ามาดูถูกลูกผู้หญิงให้มากนักนะเว้ย”
#สวัสดีครับทุกคน วันนี้เป็นวันแรกเลยที่คิดนิยายไม่ออกเลย ตอนที่เขียนอยู่นี่คืออยากจะให้มันจบมากกก แต่ว่านะสุดท้ายก็ให้มันจบตอนจนได้น้า
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น