หมวดเนื้อหา:
เพียงไม่นาน ไบรท์ก็มาถึงเวทีใจกลางเมืองเริ่มต้น เขากวาดสายตามองอายูมิทว่าก็ไม่พบ เพียงไม่นานไบรท์ก็มายืนอยู่บนเวทีเขาไม่รู้สึกผิดคาดมากนักเพราะว่เป้าหมายของกิวพยักษ์นั้นไม่ได้มีแต่เขา แต่มีอายูมิอยู่ด้วย ทว่าการกระทำของเขาทำให้กิวพยักษ์ขาวนั้นต้องพุ่งเป้ามายังเขาอย่างแน่นอน
เวทีที่ไบรท์ยื่นอยู่นั้นเป็นเวทีที่มีลักษณะเหมือนลานประลองขนาดเล็ก ๆ ลานประลองแห่งนี้นั้นใช่สำหรับตัดสินผู้เล่นที่มีความแข็งแกร่งที่สุดของเมืองเริ่มต้น
หลังจากที่ไบรท์ยืนอยู่ไม่นาน ชายหนุ่มก็พบว่าได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเดินขึ้นมาอย่างช้า ๆ ในมือของหนุ่มผู้นั้นถือขวานขนาดใหญ่ เขายิ้มพลางกล่าวกับผู้คนที่กำลังมองขึ้นมาเบื้องบน “จงดูซะทุกคน ข้าจะใช้เวลาไม่เกินสองนาทีจัดการเจ้าเด็กนี่ซะ”
เสียงโห่ร้องของผู้คนดังสนั่นพร้อมกับมีก้องของกิวนักข่าวจับภาพ เหตุการณ์ที่กำลังจะเกิด
“มันยังมีอยู่อีกใช่ไหมพวกหมาที่ชอบเห่า” ไบรท์กล่าวพลางเรียกดาบขึ้นมา
“ปากดีจริง ๆ นะ”ชายหนุ่มพูดพลางควงขวานยักษ์เพียหวังว่าจะเห็นสีหน้าหวาดกลัวของไบรท์ ทว่าเขาก็ไม่พบว่าเด็กหนุ่มจะมีท่าทางหวาดกลัว
“เอาไว้เริ่มต่อสู้ก่อนก็แล้วกัน” ไบรท์กล่าว เขาคิดไม่ถึงเลยว่ากิวพยักษ์ขาวจะใช้เรื่องที่เขาท้าดวนมาเป็นข้ออ้างเพื่อหารายได้ด้วย เขารู้สึกประทับใจกับความคิดของหัวหน้ากิว แต่ว่าเรื่องที่เขาหงุดหงิดก็คือการรอคอยพิธีกรเพื่อจะมาจัดการแข่งขัน
‘บ้าเอ้ยถ้ารู้แบบนี่ไม่น่าจะท้าดวนตัวต่อตัวเลย’
ไบรท์มองไปรอบ ๆ สนามประลองจำนวนคนที่ค่อย ๆ เดินเข้ามาอย่างไม่ขาดสายพร้อมกับเสียงอึกทึกของคนที่เริ่มเชีย เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องราวต่าง ๆ มันจะมาถึงขนาดนี้
‘วันนี้ถ้าหากเราแพ้เราคงไม่สามารถอยู่สบายในเมืองเริ่มต้นได้อย่างแน่นอน ยังไงเราต้องชนะ’ ไบรท์กำมือแน่น
เพียงไม่นานไบรท์ก็ได้ยินเสียงของหญิงสาวกับชายหนุ่ม ทำให้เขาหันไปมอง ชายหนุ่มพบว่าตอนนี้ได้มีหญิงสาวหน้าตาสวยกับชายหนุ่มหล่อเหลากำลังกล่าวเปิดงานแข่งขัน ทว่าไบรท์กับค้านที่จะสนใจ เพียงไม่นานไบรท์ก็ได้ยินเสียงให้เริ่มการแข่งขัน เขายิ้มขึ้น จุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาก็คือมาทดลงงวิชาต่อสู้ตั้งหาก หากเป็นการแข่งตัวต่อตัวยังไงเขาก็ไม่มีทางแพ้
“ถ้ายังงั้นเราก็มาเริ่มกันเลยไหมคุณลุง”
สิ้นคำกล่าวไบรท์ก็พุ่งตัวอย่างรวจเร็ว เดิมทีเขาอยากจะตัดหัวของชายตรงหน้าให้ขาดเพียงดาบเดียว ทว่าสิ่งที่เขาลืมคิดนั่นก็คือเลเวลที่ห่างชั้นกันนั่นเอง
เสียงขวานกับดาบของไบรท์และชายตรงหน้าปะทะกันเพียงหนึ่งครั้ง เขารีบถอยพลางอดตนกในใจมิได้ ต่อให้ไบรท์จะมีพลังการต่อสู้สักแค่ไหน แต่ว่าสิ่งนั้นกับเป็นสิ่งที่ไบรท์เคยได้สัมผัสในโลกแห่งความจริง
‘เราประมาทเกมนี้มากเกินไปจริงๆ’ ไบรท์หลบขวานที่พุ่งเข้ามา
“เป็นยังไงล่ะไอ้เด็กกระจอก ถ้าแกยอมถูกพวกข้าจัดการก็คงไม่ต้องขายหน้าแบบนี้หรอก” ชายหนุ่มกล่าวพลางสบัดขวานโจมตีใส่ลำตัวของไบรท์ ทว่าเขาก็พบว่าไบรท์สามารถหลบได้อย่างฉีวเฉียด
ไบรท์เริ่มมีท่าทางเหนื่อยหอบ ที่ผ่านมาเขาเคยแต่ต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่ไม่ค่อยมีสติปัญญาแต่ว่าสิ่งที่เขาไม่ได้คิดก็คือมนุษย์ผู้นี่นั้นไม่ได้ไร้สติปัญญาเหเหมือนมอนสเตอร์
“นี่แกรู้ไหมว่าความแตกต่างอีกอย่างนึงของพวกเราคืออะไร นั่นก็คือประสบการณ์ นอกจากการต่อสู้ในโลกเกมข้าก็เคยฝึกการต่อสู้ในโลกจริงด้วย”
สิ้นคำกล่าว ไบรท์ก็รู้สึกโล่งอก เขายิ้มออกมาพลางพุ่งสวนขวานที่พุ่งเข้ามา “แบบนี้ก็สวยสิ”
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น