หมวดเนื้อหา:
ณ ตึกขนาดไม่ใหญ่มากนัก ที่ตั้งตรงข้ามกลับจุดเกิดเหตุ ทันทีที่เครื่องยนต์หยุดลงชายหนุ่มท่าทางทะมัดทะแมงก็รีบสาวเท้าตรงมาทางพวกเขา
“ไงไม่ได้เจอกันนานเลยนี่” เขากล่าวแต่ทว่าสายตากลับจับจ้องมองแต่ไอที่ค่อย ๆ ลงจากรถ
ไอมองท่าทางของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่ค่อยพอใจนัก แต่เพียงไม่นานหญิงสาวก็รีบปรับสีหน้าท่าทางให้เป็นปกติ “ค่ะไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะคุณต้น”
“ผมขอรายละเอียดด้วยครับ” ไบรท์กล่าว ทว่าชายคนนั้นกลับไม่ได้ใส่ใจสิ่งที่เขาพูดแม้เพียงนิด ท่าทางของชายคนนี้ไบรท์เห็นมาจนชินตา ทุกคนส่วนใหญ่ที่เขาใจก็ล้วนเป็นคนแบบนี้ทั้งสิ่ง จะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น
‘ช่างมัน ถ้ามันไม่รีบเราก็ไม่รีบ’ เขากลับไปนั่งรถมอเตอร์ไซค์ดังเดิม ก่อนที่ไบรท์จะหันไปมองไอที่ยืนมองเขาอยู่
“ผมไม่เข้าไปนะ พี่รีบไปเอางานเร็ว ๆ เข้า แล้วพวกเราจะได้กลับบ้านกัน ผมจะได้ไปนอนต่อ”
ไอทำท่าทางจะกล่าวอะไร แต่ว่าเธอก็หยุดพูดพลางเดินตามชายหนุ่มเข้าไปข้างในตึก โดยที่มีสายตาของไบรท์มองอยู่ไม่ห่าง
หลังจากที่ไบรท์พบไอเดินเข้าไปในตึกแล้ว ไบรท์จึงกดปุ่มเปิดหน้าจอในแอไบรท์ เด็กหนุ่มเพ่งพินิจหน้าจออีกครั้ง ในตึกที่อยู่บริเวณบล็อกที่สามสิบสองนั้นมันมีเรื่องที่ทำใหั้เขาคาใจ
‘ถ้าเราจำไม่ผิดบริเวณนี้ไม่น่าจะเป็นจุดอับสัญญาณแล้วถ้ายังงั้นทำไมระบบตัวจับถึงไม่ทำงานล่ะ แล้วอีกอย่างทำไมถึงไม่แสดงแผนที่แบบเรียลไทม์’
เขาคิดพลางกดปุ่มคำสั่งให้แสดงการค้นหารอบ ๆ บริเวณ เพียงไม่นานโปรแกรมก็แสดงให้เห็นถึงแผนผังที่สามารถตรวจจับได้ หากสามารถดูแผนผังได้ก็จะเป็นรูปแผนที่ หากไม่ได้ก็จะเป็นจุดสีแดง
ข้องในตึก ไอเดินตามชายหนุ่มจนเข้ามาถึงในห้องขนาดไม่ใหญ่มากนัก โดยที่มีชายที่ดูท่าทางมีอายุและหญิงท่าทางใจดีกำลังรอการมาถึงของเธอ
“ในที่สุดก็มาสักทีนะ” ชายหนุ่มท่าทางใจดียิ้มพลางผายมือเชินไอให้ไปนั่งลงยังที่นั่งที่ได้เตรียมเอาไว้
ท่าทางของคนทั้งสองทำให้ไอส่งสายตาเป็นเชิงถาม
เมื่อพวกเขาเห็นอย่างนั้นชายที่ดูท่าทางใจดีจึงกล่าวขึ้น “ความจริงแล้ววันนี้เราต้องการให้ไบรท์ออกปฏิบัติการเพียงคนเดียวน่ะ ไม่สิถ้าจะพูดให้ถูกล่ะก็ต้องการให้เขาจับคู่กับคนที่มีฝีมือเท่าเทียมกัน เป็นบุคคลพิเศษเหมือนกัน”
“หมายความว่ายังไง หรือว่าจะไม่ให้ฉันทำงานกับไบรท์ต่อยังงั้นหรอคะ ทั้งที่ก็รู้ดีนี่ว่าถ้าเราไม่ได้ฝึกซ้อมด้วยกันมาเวลาออกปฏิบัติงานจริง ๆ มันจะยากสักแค่ไหน”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอก พวกเราก็รักคนแบบไบรท์เหมือนลูกเหมือนหลาน แล้วอีกอย่างนะ คนที่จะให้มาทางงานนี้ฉันรับรองได้ว่าไม่เป็นตัวถ่วงให้ไบรท์แน่นอน” หญิงท่าทางมีอายุกล่าวอย่างใจเย็น
ไอมองท่าทางที่ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวของคนทั้งสองอยู่สักพัก ก่อนที่เธอจะตัดสินใจหยิบมือถือขึ้นมาเตรียมจะส่งข้อความไปบอก ทว่าหญิงท่าทางใจดีก็พูดขัดขึ้นก่อน
“จะดีหรอถ้าเธอส่งข้อความให้ตอนนี้เด็กคนนั้นจะยอมทำงานกับคนอื่นหรอ ถ้าเธอทำยังงั้นก็คงเป็นเหมือนทุกทีนั่นแหละ เด็กคนนั้นคงปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยเป็นแน่ แล้วอีกอย่างที่พวกฉันเรียกให้เธอเข้ามาข้างในมันยังมีเหตุผลอื่นอีกนั่นก็คือ พวกเราคิดแล้วว่าจะย้ายให้เธอมาทำงานเป็น.”
ไบรท์มองเวลาที่ค่อย ๆ เดินไปอย่างเชื่องช้า เพียงไม่นานเขาก็หมดความอดทน ไบรท์รีบส่งข้อความไปหาไอทว่าเขาก็ไม่ได้รับข้อความตอบกลับ
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น