หมวดเนื้อหา:
ทางด้านของพวกอะคา
เมเปิ้ลกับอะคาจ้องมองกันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ โดยที่มีแฟนท่อมคารอสและฮารุกะกำลังมองคนทั้งสอง
“อะคานายรู้เรื่องนี้ได้ยังไง แล้วทำไมทั้งที่รู้นายถึงปล่อยพวกเด็ก ๆ ให้ไปเจอกับ”
อะคามองเมเปิ้ลที่มองเขาอย่างไม่กลัว เขาตอบโดยไม่สนใจกับสายตาของพวกแฟนท่อม “มันคือการทดสอบยังไงล่ะ พวกเธอไม่เข้าใจอีกหรอ”
ฮารุกะจ้องอะคากับพวกแฟนท่อมด้วยความโกรธ เธอพูดขึ้นด้วยความเหยือบเย็น “ก่อนที่พวกเราจะเริ่มฝึกให้พวกลิน ฉันก็เคยคัดค้านเรื่องที่จะให้พวกเด็ก ๆ ไปยังวิทาเรีย แต่ตอนนั้นคุณบอกเองว่าพวกเด็ก ๆ จะไม่เป็นอะไร แต่ตอนนี้คุณก็เห็นแล้วว่าแค่วันแรกพวกลูก ก็บาดเจ็บขนาดนี้ แล้วแถมยังพลังเวทของ”
อะคาโบกมือเป็นเชิงตัดบททำให้ฮารุกะหยุดพูด เขาค่อย ๆ ละสายตาจากเมเปิ้ลและฮารุกะ “พวกเธอจะบอกฉันว่าพวกเธอจะไปรับพวกวินกลับมาในหมู่บ้านแล้วให้พวกเราคอยปกป้องและช่วยฝึกฝนพวกเขาไปตลอดชีวิตหรือไง”
สินคำกล่าวคารอสก็กล่าวเสริม “ข้าเห็นด้วยกับอะคานะ การฝึกฝนที่ดีที่สุดคือการได้สัมผัสกับประสบการณ์จริง”
แฟนท่อมเห็นอย่างนั้นเขาจึงกล่าวเสริมอีกคน “เดิมทีผมก็จะไปช่วยพวกวิน แต่ว่าสิ่งที่พวกพี่อะคาพูดก็มีเหตุผล”
อะคามองพวกแฟนท่อมอีกครั้ง ก่อนที่จะเอ่ยกับพวกเมเปิ้ลและอารุกะที่มีท่าทางไม่เห็นด้วย “พวกเธอคงไม่เข้าใจหรอก แต่ว่าพวกเราได้ตัดสินใจแล้วว่า ต่อจากนี้พวกเราจะไม่ยื่นมือไปช่วยพวกของวินอย่างเด็จขาด”
ฮารุกะกับเมเปิ้ลได้ยินอย่างนั้นพวกหญิงสาวก็มีท่าทางไม่พอใจ ก่อนที่ฮารุกะจะกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดดัน “ใครสน ฉันจะไปช่วยพวกวิน”
“ใช่ฉันก็เหมือนกัน” เมเปิ้ลกล่าวต่อก่
สิ้นคำกล่าวของพวกหญิงสาว พวกอะคาก็ละสายตาจากพวกหล่อน ทั้งอะคาและแฟนท่อมและคารอสรีบเดินมารวมกันปล่อยให้พวกฮารุกะเดินออกไปจากประตูบ้าน ก่อนที่ประตูบ้านจะถูกเปิดออกพวกเมเปิ้ลก็ต้องหยุดฝีเท้า พวกเธอมองภาพเบื้องหน้าที่มีเขตอาคมล้อมรอบ บ้านของเธอไว้ เธอหันไปมองแฟนท่อมอะคาและคารอสที่ใช้พลังปิดตายบ้านหลังนี้
หญิงสาวทั้งสองขบฟันแน่นก่อนที่จะเอ่ยขึ้น “มันจะมากไปแล้วนะ”
ทางด้านของชายปริศนา
เขามองบ้านไม้ที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่ยี่หระ แม้ว่าเขาจะได้ยินเสียงของคนในนั้นตะโกนให้ช่วยเขาก็ไม่คิดจะสนใจ ความจริงแล้วเขาอยากจะทำลายบ้านตรงหน้าไปเสีย ทว่าเขากับต้องทนรอคนที่กำลังพุ่งตรงมาทางนี้ เพียงไม่นานชายหนุ่มก็หันไปมองยังเบื้องหลัง คนที่โผล่ยังเบื้องหน้าของเขานั้นเป็นหญิงสาวหน้าตาธรรมดา เส้นผมสีดำดวงตาสีดำ ดวงหน้าของเจ้าหล่อนนันคล้ายกับหลิน ทว่าแววตากับท่าทางนั้นช่างแแตกต่าง
หล่อนมาถึงและกวาดสายตามองรอบ ๆ เพียงไม่นานเธอก็พบกับร่างที่สะบักสะบอมของชายหนุ่มคงแก่เรียน แม้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้านั้นจะไม่ใช่ลูกน้องที่เธอโปรดปราน ทว่าด้วยความที่เธอนั้นเป็นหัวหน้าของมันทำให้เธอจำเป็นต้องเอ่ยกับชายตรงหน้าที่นั่งไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“นี่แกเป็นใครกัน ทำไมแกถึงมาที่นี่ได้”
สิ้นวาจา ชายหนุ่มผมดำในตาแดงดุจโลหิตกับละสายตาจากภาพเบื้องหน้า เขาค่อย ๆ หันหน้ามามองยังหญิงสาวที่มาใหม่ ชายหนุ่มใช้สายตาจับจ้องมองไปยังหญิงเบื้องหน้าพลางปล่อยจิตสังหารอย่างช้า ๆ
“ฉันต้องถามพวกแกดีกว่าไหม ว่าทำไมพวกแกถึงหลุดจากเขตอาคมได้รวจเร็วถึงเพียงนี้ แต่ว่าพวกชั้นต่ำอย่างพวกแกคงไม่สามารถทำลายมันได้หรอกมั้ง”
เขาหยุดและทอดสายตาราวกับว่ากำลังรอบางสิ่งให้มาใกล้ “จงบอกมา ว่าพวกแกใช้วิธีใด”
สิ้นคำกล่าวเธอก็จับจ้องชายเบื้องหน้าด้วยสายตาโกรธแค้น“นี่แกเป็นใคร ทำไมต้องมาสังหารลูกน้องของฉันด้วย”
เขาไม่แม้แต่จะสนใจคำกล่าวของหญิงเบื้องหน้า
เขายกยิ้มขึ้นเมื่อพบว่าตอนนี้บุคคลที่เขารอคอยได้มาที่นี่แล้ว “ไอ้พวกมดแมลง อย่าริอาจมาส่งเสียงแถวนี้”
“ฮะนี่แกว่าไงนะ”
สิ้นเสียงของหญิงสาว ชายหนุ่มก็ตวัดมืออย่างรวจเร็ว เพียงเสี้ยววิคอของหญิงสาวก็หลุดจากบ่าโดยที่เธอยังไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้ำ
‘มาแล้วสินะวิน เขามองชายผมทองที่กำลังพุ่งมาทางสนี้
วินหยุดจับจ้องภาพเบื้องหน้า ชายหนุ่มผมดำสายตาดุจโลหิตที่กำลังทอดสายตามองมาทางวิน รอยยิ้มของชายหนุ่มเบื้องหน้าทำให้วินรู้สึกแปลกใจ เขาจำได้แน่นอนว่าเขาไม่เคยพบกับชายหนุ่มที่นั่งสบายอยู่เบื้องหน้า ตรงปลาย
เท้าของชายหนุ่มมีร่างที่ถูกทำร้ายอาการสาหัสใกล้ตายนอนอยู่ ข้าง ๆ มีศีรษะของหญิงสาวที่เขาคุ้นหน้า วินเพ่งพินิตอย่างสงสัยหากแต่เขาก็ยังไม่คิดจะซักถามบุรุษ
ที่นั่งชิว ๆ อยู่
ชายหนุ่มผายมือเชิญเด็กหนุ่มผมทอง เขามองประเมินวินอยู่เพียงคู่ก่อนที่จะกล่าวขึ้น “ฝึกมาตั้งเกือบหนึ่งปีได้แค่นี้เองน่ะหรอ”
วินมองไปด้านหลังของชายหนุ่มผมดำในตาแดง เขาตัดสินใจกล่าวกับชายเบื้องหน้าอย่างระมัดระวัง “ผมไม่รู้หรอกครับว่าคุณเป็นใคร แต่ว่าผมขอไปช่วยพวกเด็ก ๆ ที่อยู่ด้านหลังก่อนได้ไหมครับ แล้วถ้าเสร็จแล้วผมจะกลับมานั่งคุยด้วยอย่างแน่นอนครับ
สิ้นคำกล่าวของวิน บุรุษหนุ่มก็ผายมือเชิญเด็กหนุ่ม ก่อนที่วินจะได้เคลื่อนร่งศีรษะของหญิงสาวก็ขยับอีกครั้ง ทำให้วินต้องหยุดมองอย่างตกใจ “ใครจะไปยอมล่ะ”
ก่อนที่ร่างกายของหญิงสาวจะค่อย ๆ ขยับและนำมือของเธอหยิบหัวของเธอไปต่อเข้ากับตัว เพียงไม่นานหญิงสาวก็ขยับหัวให้เข้าที่และหันมามองวินกับชายหนุ่มผมดำ ก่อนที่เธอจะได้เอ่ยต่อชายผมดำในตาดุจโลหิตก็กล่าวกับวินโดยที่ไม่แม้แต่จะสนใจหญิงสาวตรงหน้า
“รีบไปแล้วก็รีบมาก็แล้วกัน อย่าให้ฉันต้องรอแกนาน แค่เอาสัญลักษณ์เวทของจีน่าไปวางไว้เฉย ๆ ไม่ใช่หรอ แล้วที่เหลือมันก็จะส่งพวกมนุษย์ที่แกอยากช่วยกลับไปยังหมู่บ้านเองแหละ”
สิ้นคำกล่าววินก็เก้าขาตรงไปยังประตูไม้ที่ตั้งอยู่ไม่ใกล
หญิงาวตรงหน้ามองภาพที่วินและชายแปลกหน้าไม่คิดจะสนใจเธออย่างโกรธ เห็นเธอเป็นแบบนี้เธอก็เป็นหนึ่งในหัวหน้าของชาวต่างโลกที่สามารถออกจาก
เขตอาคมของผู้ทำลายได้
“ใครจะปล่อยให้พวกแกไปกันล่ะ” หญิงสาวยังไม่ทันจะกล่าว เธอก็รู้สึกว่าพลังทั้งหมดของเธอได้หายออกไป เธอมองชายหนุ่มผมดำอย่างหวาดกลัว
ชายหนุ่มละสายตาจากวินและจับจ้องมองยังหญิงสาวตรงหน้า เขาถามเรียบนิ้ง แววตาของเขาค่อย ๆ จ้องไปยังแววตาของหญิงสาว “ไอ้พวกชั้นต่ำ แกนี่ช่างกล้าจริง ๆ ที่มาโผล่หน้าให้พวกข้าเห็น ไม่สิแกไม่ได้มาที่นี่เองแต่คงใช้เครื่องบางอย่างโอนย้ายวิญญาณมาสิงร่างของเด็กผู้หญิงคนนี้สินะ”
เขาหยุดเพียงคู่ก่อนที่จะกล่าวอย่างเบื่อหน่าย “ข้าไม่รู้หรอกว่าพวกแกใช้วิธีไหนที่สามารถทำให้วิญญาณสองดวงมาสิงในร่างเดียวกันได้ แต่ว่ามันก็ดีเหมือนกันเพราะว่า…..”
วินรีบเปิดประตูออกมา เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องที่เต็มไปด้วยคนมากมายที่ถูกขังไว้ที่นี่ เขาไม่พูดพ่ำทำเพลงใด ๆ ทั้งสิ้นเพราะว่าวินรู้ดีว่าข้างนอกนั้นมันมีคนที่หน้าหวั่นเกรงกว่าพวกที่มาต่างโลก วินกวาดสายตาพลางให้ทุก ๆ คนมารวม กันที่กลางห้อง
เขามองชาวบ้านที่ยืนสั่นกลัว เด็กน้อยบางคนมองเขาอย่างโกรธแค้น บ้างก็ร้องห้ายทำให้วินต้องเริ่มอธิบาย
“ทุกคนฟังผม ผมจะใช้เวทมนตร์ส่งพวกคุณทุกคนให้ไปอยู่ในหมู่บ้านเหมือนเดิม ถ้าทุกคนไปถึงหมู่บ้านแล้วให้ทุกคนบอกเด็กหญิงผมทองว่าไม่ต้องออกมาตามหาผม เดี๋ยวผมจะกลับไปเอง”
“ทำไม่เธอไม่กลับกับพวกเราล่ะ” หญิงในกลุ่มกล่าวขึ้น ทว่าวินกับไม่คิดจะตอบโต้หญิงสาวเขาพูดย้ำอีกรอบ
“ไม่ต้องถามให้มากความรีบ ๆ กลับไปแล้วอย่าลืมทำตามที่ผมสั่ง”
สิ้นคำกล่าวเขาวาดวงเวทอย่างรวจเร็ว เพียงไม่นานแสงสีทองก็ปรากฏขึ้นรอบ ๆ ร่างของพวกชาวบ้าน หลังจากนั้นพวกเขาก็ถูกส่งกลับไปยังหมู่บ้าน
ย้อนกับไปทางฝ่างของพวกจีน่า
หลังจากที่ชายหนุ่มในตาแดงได้เคลื่อนร่างจากไป จีน่าก็รีบเคลื่อนร่างไปหาพวกลินและอาโออิในทันที เธอไม่แม้จะสำรวจบริเวณที่เกิดการต่อสู้ เธอตรงไปมองร่างของอาโออิและลินที่ปราศจากบาดแผล เหลือเพียงแค่รอยเสื้อผ้าขาดกับรอยเลือดเท่านั้น เด็กสาวผมทองผิวแทนไม่แม้จะสนใจอะไรทั้งสิ้นเธอจับร่างของอาโออิและลินด้วยสองมือ หลังจากนั้นจีน่าก็เคลื่อนร่างกับไปยังหมู่บ้าน
เพียงเสี้ยววิ จีน่าก็มายังหมู่บ้าน เธอวางร่างของลินและอาโออิลงที่พื้นและมองสำรวจ ให้ถี่ถ้วนอีกครั้ง เมื่อเด็กสาวมั่นใจแล้วจีน่าก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“พี่ลินเป็นอะไรไหมค่ะพี่” ชิโระพูดด้วยนำ้เสียงกล้า ๆ กลัวๆ เด็กน้อยขมวดคิ้วโดยที่มองร่างของลินและอาโออิอีกครั้งโดยที่มีคุโระยื่นอยู่ข้างๆ
จีน่ามองท่าทางของคุโระและชิโระพลางคิดหาคำมาตอบเด็กน้อยทั้งสอง เธอรู้ดีว่าถ้าเป็นบาดแผลภายนอกนั้นพวกลินนั้นไร้ซึ่งบาดแผล ทว่าหากเป็นบาดแผลภายในล่ะ
“ไม่เป็นอะไรหรอก” เสียงของชายชราดังขึ้นทำให้คุโระและชิโระหันไปมอง
“ปู่รู้ได้ไงครับ” คุโระส่งสายตาถามอย่างสงใส
สิ้นคำของเด็กน้อย ชายชราก็มองไปยังพวกชาวบ้านที่ยืนอยู่ไม่ห่างไป “ข้าได้ยินมาว่าพวกพี่ ๆ ทั้งสองของเจ้าเป็นคนอัดเจ้ามิวกี้อยู่ฝ่ายเดียวอย่างไงล่ะ แล้วอีกอย่างลองมองดูสิว่าพวกพี่ ๆ ของเจ้านั้นมีบาดแผลหรือไม่ หากไม่ก็แสดงว่าพี่ ๆ ของเจ้านั้นไม่ได้เป็นอะไร.”
“จริงหรอครับปู่”
ชายชราพยักหน้ารับพลางพูดกับพวกชิโระและคุโระ “พวกเจ้าจงไปนำน้ำมาให้ปู่คนนี้กินหน่อเถอะ” สิ้นคำกล่าวคุโระและชิโระก็เดินไปหาพวกชาวบ้าน
“อย่าลืมเอาน้ำมาให้พวกพี่ ๆ ทั้งสองของพวกเจ้าด้วยทางที่ดีก็ไปเอาหารด้วย ไปขอจากพวกชาวบ้านที่อยู่แถว ๆ นั้น”
หลังจากที่คุโระกับชิโระเดินห่างออกไป จีน่าก็หันไปขอบคุณชายชราที่ยื่นอยู่รอบ ๆ ก่อนที่หญิงสาวจะสัมผัสได้ว่าตอนนี้วินกำลังเริ่มวาดวงเวท
จีน่าก็รีบตั้งสมาธิหลังจากนั้นแสงสีดำก็ปรากฏขึ้น วงเวทมิติขนาดใหญ่ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นไม่ห่างจากตัวของเด็กสาวผมทอง เธอสูดหายใจเข้าและใช้พลังเวททั้งหมดที่เธอมี เพียงไม่นานพวกชาวบ้านก็ค่อย ๆ โผล่ออกมาจากเประตูมิติ
เด็ก ๆ น้อยส่วนใหญ่ที่รู้ว่าตนเองได้มาถึงยังหมู่บ้าน นั้นบ้างก็ร้องให้บ้างก็วิ่งไปกอดกับพ่อแม่ของตน หญิงสาวส่วนใหญ่ที่รู้ว่าตตอนนี้ตนเองได้กลับมายังหมู่บ้าน พวกเธอรีบกวาดตามองหาเด็กผมทอง หลังจากที่พวกเธอพบเห็นจีน่ากลุ่มของพวกหญิงสาวก็สาวเท้าตรงมาบอกเรื่องต่าง ๆ ให้ก็จีน่า
เมื่อจีน่าได้ยินดังนั้นเธอจึงตัดสินใจมองร่างของลินกับอาโอิอีกครั้ง เธอรู้ดีว่าพลังเวทของเธอในตอนนี้ไม่สามารถช่วยวินได้ ดังนั้นสิ่งที่ดีที่สุดคือการรอชายหนุ่มกลับมา
‘รีบ ๆ กลับมาล่ะวิน’
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น