บทที่ 4 lock in 1

ปล. นิยายเรื่องนี้เต็มไปด้วยความไม่สมเหตุสมผลและอาจจะมีฉาก 18 + เป็นบางครั้งนะครับ 

    หลังจากไบรท์ได้ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้ไบรท์ได้มาอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่มากนะ ภลายในห้องนี้มีเก้าอี้และโต๋ะอตั้งอยู่ ผ่านไปไม่นานเขาก็เห็นชายคนหนึ่งกำลังเดินตรงมาที่เก้าอี้ตรงหน้าของเขา พอไบรท์ได้เห็นดังนั้นเขาก็รีบไปนั่งบนเก้าอี้ตัวที่อยู่ตรงหน้าทันที ทำให้ชายตรงหน้าหยุดและมองเด็กชสยตรงหน้าด้วยความแปลกใจ 

ชายตรงหน้ามองไบรท์อย่าครุ่นคิดสักพักเขาจึงเอ่ยขึ้นมา

“นี่มันเก้าอี้ของผมนะนะครับคุณลูกค้า”  

ไบรท์รู้สึกถึงสายตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารของชายตรงหน้า แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ลุกออกไปอย่างเด็จขาด

เขานำมือมาชี้ที่ตัวเองแล้วพูดขึ้น

“ก็เพราะผมเป็นลูกค้าไง ดังนั้นผมอยากจะนั่งที่ไหนก็ได้” เขามองไปที่ชายตรงหน้าพร้อมส่งสายตาท้ายไปให้ 

“แล้วอีกอย่างเก้าอี้แบบนี้ถ้าคุณอยากได้คุณก็แค่กดปุ่มเรียกก็ได้แล้วไม่ใช่หรอ” 

เมื่อชายตรงหน้าไม่รู้ว่าจะเถียงอะไรเขาจึงเปลี่ยนเรื่องทันที 

“เอาล่ะ ผมไม่อยากจะเสียเวลาเถียงกับพวกครึ่งคนอย่างคุณ” เขากดปุ่มบางอย่างพอเขากดเสร็จเขาก็เงอยหน้ามาถามไบรท์ทันที 

“ทำไมคุณถึงเรียกเล่นเกม A & m ล่ะครับ” 

“ถ้าไม่ตอบได้ไหม” ไบรท์ถามกับไป

“มันก็เป็นสิตของลูกค้านะครับ แต่ผมอยากให้คุณตอบมากกว่า เพื่อจะได้ไปพัฒนาเกมต่อไป”

หลังจากนั้นไบรท์ก็เริ่มตอบแบบสอบถามที่ชายตรงหน้านำมาให้เขาตอบ พอเขาตอบเสร็จชายตรงหน้าก็ให้ไบรท์เลือกที่จะตั้งชื่อและปรับแต่งตัวละครในเกมแต่ไบรท์ก็ไม่ทำอะไรทั้งสิ้น 

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จไบรท์ก็ได้ถามชายตรงหน้าขึ้นว่า

“ข้อมูลที่ใช้เล่นเกมนี่ไปหาได้ที่ไหนหรอ” 

“นี่แสดงว่าคุณลูกค้าไม่ได้อ่านคู่มือเกมสินะครับ” 

เมื่อชายตรงหน้าพูดจบไบรท์พยักหน้าทันที สำหรับเขาการอ่านคู่มือเกมนั่นไม่ใช้เรื่องที่ตจำเป็นเลย อย่างไงเกมทุกเกมที่เขาเคยเล่นมาเขาก็ไม่เคยใช้เงินจริง ๆ กับเกมเลยแม้แต่ครั้งเดียว  แต่ไบรท์ก็ต้องสนใจเมื่อชายตรงหน้าพูดขึ้นมาว่า  

“ในเกมนี้เป็นเกมแบบ open world ครับ ซึ่งเราอยากจะทำอะไรในเกมนี้ก็ได้ แล้วอีกอย่างหนึ่ง” ชายตรงหน้าไบรท์หยุดพูดทำให้ไบรท์ต้องถามด้วยความอยากรู้ 

“แล้วอีกอย่างหนึ่งคืออะไรหรอ” 

เมื่อได้ยินคำถามชายตรงหน้าก็ยิ้มขึ้นมาพร้อมพูดขึ้น “เงินในโลกเกม

 สามารถเอาไปใช้ในโลกจริงได้ ถ้าคุณลูกค้าต้องการแลกเงินในเกมนี้ก็มีบริการรับแลกครับ”

“งั้นถ้าจะแลกเงินก็ต้องไปที่ธนาคารของระบบใช่ไหม”

“ใช่ครับ” 

“งั้นส่งผมเข้าเกมได้เลย” ไบรท์พูดขึ้น หลังจากนั้นชายตรงหน้าก็ได้ได้กดบางอย่างทำให้ไบรท์หายไปจากห้องนั้นทันที  

นระหว่างที่ไบรท์กำลัง lock in เข้าเกม 

“มาแล้ว” เสียงของพนักงานคนหนึ่งได้ดังขึ้น 

“อะไรวับ” อีกคนหนึ่งพูดพร้อมทั้งรีบไปมองที่หน้าจอ 

“ลูกครึ่งมนุษย์ต่างดาวของน่ะ” ชายคนแรกหันกลับไปตอบทำให้ทั้งห้องหันมามองที่หน้าจอนี้ทันที 

“ก็ไม่เห็นจะแปลกก็ให้ ai ไปทางงานเหมือนผู้เล่นคนอื่นสิวะ” ชายคนที่สองตอบกับชายคนแรก 

“ไม่ได้ท่านประทานบอกว่าถ้ามีเด็กที่เป็นครึ่งมนุษย์เข้ามาให้มีพวกเราคนใดคนหนึ่งเข้าไปต้อนรับห้ามใช้ ai อย่างเด็จขาด” หญิงคนหนึ่งพูด 

“ถ้างั้นก็ให้เด็กใหม่ของเราไปทำงานนี้ก็แล้วกัน” เสียงของชายอีกคนดังขึ้น 

สินความคิดของเขาชายคนนี้ก็พูดขึ้นกับตัวเองเบา ๆ ว่า 

“ต่อไปจะไม่เอาอีกเด็จขาดงานแบบนี้” 

‘นี่เราลืมบอกผู้เล่นคนนั้นเกี่ยวกับวิธีการเล่นเกมนี่หว่า แต่ก็ช่างมันก็แล้วกัน’ 

เขาคิดเสร็จตัวเขาก็ได้หายกลับไปที่ห้องทำงานของเขาทันที

    ไบรท์ลืมตามาอีกครั้งเขาก็พบว่าตอนนี้เขาได้มาอยู่กลางป่าที่ไหนสักที่ แต่เขาก็ไม่สนใจมากนัก เขาคิดถึงหน้าต่างสถานะทันใดนั้นเองตรงหน้าของไบรท์ก็ได้มีหน้าต่างสถานะของเขาโผ่ขึ้นมา 

‘ปิดหน้าต่างสถานะ’ พอไบรท์คิดเสร็จหน้าต่างก็ได้หายไปในทันที