หมวดเนื้อหา:
ทั้งวินและลินมองสบตากันจนเวลาผ่านไปเท่าไรมิสามารถทราบได้ เด็กสาวผมฟ้าก็ได้พูดขึ้น
“นี่มันเลือด”
“ฮะ อะไรนะ” วินพูดพร้อมทั้งมองไปยังร่างกายของเขาอีกครั้ง ทำให้เด็กหนุ่มได้พบว่าตอนนี้บาดแผลของเขาเริ่มมีเลือดออกอย่างช้า ๆ ระหว่างที่เขากำลังมองบาดแผลลของตนเองอยู่นั้น ลินก็ได้พูดขึ้น
“จริงด้วยสินะ ผมลืมไปเลยว่าห้ามขยับตัว”
ลินจับมือพาวินมาที่เตียงนอน “งั้นมานั่งอยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวฉันทำแผลให้”
ระหว่างที่เด็กสาวตรงหน้ากำลังหาชุดประถมพยาบาลอยู่นั้นวินก็ได้คิดขึ้น
‘ช่างคล้ายเธอจริง ๆ ‘ แต่เขาก็ต้องส่ายหัวเพื่อปฏิเสธความคิดของตัวเอง เพราะเขารู้ดีว่าไม่มีใครสามารถมาแทนใครได้ ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ต่อให้จะมีท่าทางเหมือนอดีตคนรักของเขาสักเพียงใด แต่เธอก็ไม่ใช่แฟนของเขา ระหว่างที่วินกำลังตกอยู่ในภวังค์ เสียงของเด็กสาวตรงหน้าก็ทำให้วินหันมามองอีกครั้ง
“ฉันจะเริ่มทำแผลแล้วนะ มันอาจจะแสบไปบ้างนะคะ” เธอเดินตรงมาพร้อมกับเครื่องมือที่ใช้ทำแผล ก่อนจะเริ่มทำความสอาดแผลของเขาทันที
ในขณะที่ลินกำลังทำแผลให้ชายตรงหน้าอยู่นั้น เธอก็ต้องประหลาดใจเพราะชายตรงหน้านั้นไม่ได้แสดงอาการเจ็บปวดหรือแสบให้เธอเห็นแม้เพียงนิด
เวลาผ่านไปจนทุกอย่างเสร็จสิ้น วินก็ได้ถามเด็กสาวตรงหน้าของเขา
“นี่ผมชื่อวินนะ แล้วเธอชื่ออะไรหรอ”
“ฉันชื่อ ลินค่ะ” หญิงตรงหน้าตอบ
พอวินได้ยินเขาก็ส่งยิ้มให้ลินในทันที “ลินหรอ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“เออ เออ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“นี่ลิน ไม่ต้องใช้คำว่าคะ ค่ะกับผมก็ได้นะ”
“ได้งั้นหรอ” ลินถามในทันที
“ได้สิ ว่าแต่ลินที่นี่มีกระจกบ้างไหม”
พอวินถามอย่างนั้น ลินก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้อง ต่อมาเธอจึงได้พบกับสิ่งที่เธอกำลังหาอยู่
ลินเดินตรงไปหยิบกระจกที่อยู่บนโต๊ะใกล้ๆ พอหยิบเสร็จเธอก็เดินเอามาให้วินในทันที
“นี่” เมื่อเธอยื่นกระจกมาตรงหน้าของวินเขาก็เริ่มมองร่างกายใหม่อย่างตั้งใจ ทำให้วินได้พบว่านอกจากสีผมสีตาจะเปลี่ยนแปลงไปแล้วขนาดร่างกายของเขาก็ได้เปลี่ยนแปลงไปด้วย จากร่างกายที่เคยบึกบึน จากส่วนที่สูงประมาณ 180 ซม. แต่ตอนนี้น่าจะสูงไม่เกิน 160 ซม. เท่านั้น อีกทั้งร่างกายนี้ ยังไม่มีกร้ามเนื้อเท่าแต่ก่อน หลังจากที่เขาดูร่างใหม่ของเขาเสร็จวินก็ตะโกนขึ้นด้วยความตกใจ
“เฮ้ย นี่มันอะไรกันเนี่ย!”
พอสิ้นเสียงของวิน ด้วยความตกใจลินจึงได้ปล่อยกระจกที่อยู่บนมือของเธอในทันที
เสียงตโกนด้วยความตกใจของวินดังไปถึงหูของเด็กสาวอีกคน ทำให้เธอวิ่งมายังจุดเกิดเหตุอย่างรวจเร็ว
จีน่าเปิดประตูพร้อมทั้งมองไปยังจุดเกิดเหตุ “เกิดอะไรขึ้น”
“ไม่มีอะไรหรอกจีน่า” ลินตอบน้องสาวของเธออย่างรวจเร็วพร้อมทั้งก้มลงไปเก็บเศษกระจกที่ร่วงแตกอยู่ที่พื้น
เมื่อจีน่าเห็นอย่างนั้น เธอก็ได้ร้องห้ามพี่สาวของเธอทำให้ลินหยุด หลังจากนั้นเธอก็โบกมือพร้อมทั้งมีวงเวทโผล่ขึ้นมา หลังจากนั้นกระจกที่เคยแตก ก็ค่อย ๆ ประกอบกับเป็นเหมือนเดิม
“ขอบใจนะจ๊ะ” ลินหันไปพูดกับน้องสาวของเธอ
“ไม่เป็นไร ว่าแต่” จีน่านำมือชี้ไปที่คนที่อยู่ข้าง ๆ ของพี่สาวของเธอ
เมื่อลินได้มองไปอีกทีเขาก็พบว่าตอนนี้วินได้สติหลุดไปเสียแล้ว
“นี่ นี่เป็นอะไรหรือปล่าว” ลินพูดพร้อมทั้งนำมือโบกตรงหน้าของวินทำให้เขาเริ่มมีสติขึ้นมาอีกครั้ง
วินเริ่มเรียบเรียงเหตุการณ์ที่เขากำลังเจอ ทำให้เขารู้ว่าตอนนี้เขาได้มาอยู่ในบ้านของคนแปลกหน้า แล้วแถมหน้าจะเป็นโลกที่เขาไม่รู้จักเสียด้วย ทันใดนั้นเองวินก็คิดถึงสิ่งที่ในโลกใบเดิมนั้นมันไม่เคยมี นั่นก็คือเวทมนตร์ พอชายหนุ่มในร่างวัยรุ่นคิดเสร็จเขาจึงถามลินในทันที
“นี่ลิน โลกใบนี้มีเวทมนตร์หรือปล่าว”
พอเด็กสาวได้ยินสิ่งที่วินพูด เธอก็มีสีหน้าสลดลงในทันที
พอจีน่าได้ยินอย่างนั้นเธอจึงตอบแทนพี่ของเธอ
“มี”
สิ้นเสียงวินก็หันไปมอง ทำให้เขาได้พบกับเด็กสาวผมสีทอง ดวงตาสีฟ้าผิวสีแทน
“นี่จีน่า เดี๋ยวพี่ไปเอาข้าวมาให้วินก่อนนะ” สิ้นเสียงลินก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวจเร็ว
พอลินเดินออกไป จีน่าก็นั่งลงตรงเก้าอี้ที่ใช้เฝ้าไข้วินในทันที “นี่นายนะ”
วินนำมือมาชี้ที่ตัวเอง “ครับ ผมหรอ”
เมื่อจีน่าได้ยินอย่างนั้น เธอก็พูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความโกรธ “ก็ใช่น่ะสิ”
สิ้นเสียงของหล่อน เด็กหนุ่มก็รีบรับคำอย่างงงๆ เพราะดูแล้ว เขาคงเผลอไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจเข้าเป็นแน่ “ครับ”
จีน่าพูดอีกครั้ง “ต่อไปนี้ ต่อหน้าพี่สาวของฉันห้ามถามถึงเรื่องเวทมนตร์เป็นอันขาด”
วินพูดพร้อมพยักหน้าแรง ๆ “ครับ”
เวลาผ่านไปไม่นาน ประกอบกับบรรยากาศค่อนข้างอึดอัด ทำให้วินต้องเอ่ยขึ้น
“นี่เธอชื่อจีน่าใช่ไหม”
เมื่อจีน่าได้ยิน เธอจึงหันมาตอบวินในทันที “นี่นาย ก่อนที่จะถามชื่อคนอื่นก็ต้องบอกชื่อตัวเองก่อนสิ”
สิ้นเสียง วินเลยแนะนำตัวออกไป “ฉันชื่อวิน ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“ฉันจีน่า ยินดีเช่นกัน” จีน่าตอบ แต่สายตากลับไม่ได้มองมาที่วินแม้แต่นิดเดียว
พอวินเห็นอย่างนั้น เขาก็คิดในใจขึ้นมาทันที ‘นี่มันอะไรกัน แค่เราถามถึงเรื่องเวทมนตร์ ทำไมเธอต้องไม่พอใจเราถึงขนาดนี้ด้วยละเนี่ย’
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น