หมวดเนื้อหา:
เมื่อแสงตะวันโผล่พ้นขอบฟ้า และเรื่องวุ่นๆผ่านไปทำให้วินเริ่มมองอาโออิ
เขาพบว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีหน้าตาสวย ดวงตาสีฟ้าครามเหมือนน้ำทะเล ผมสีฟ้ายาวประบ่า
ระหว่างที่เขากำลังมองเธออยู่นั้นเธอก็พูดขึ้น
“วินฉันจะไปอาบน้ำ ฝากนายหาอาหารช้าวให้หน่อย” พอเธอพูดจบเธอก็เดินไปทันที
“อะไรวะ เป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจจริง ๆ” วินคิดพร้อมทั้งแสดงศรีหน้าเบื่อโลก แต่ทว่าอาโออิก็ไม่สนใจเขาและเดินไปตรงแม่น้ำทันที
ในระหว่างที่เธอเดิมมาถึงแม่น้ำ เธอก็เริ่มคิดถึงเรื่องของวิน ว่าทำไมในตัวของเขาถึงไม่มีพลังเวทมนตร์ ต่อให้พลังเวทมนตร์ยังไม่ตื่นก็ต้องมีไอเวทบ้าง เธอคิดพร้อมทั้งเดินลงไปยังแม่น้ำพร้อมสร้างเวทน้ำเพื่อไม่
ให้วินมองเห็นตอนที่เธออาบน้ำ
“รีบอาบน้ำ และกลับหมู่บ้านดีกว่า”
ผ่านไปสักพัก วินก็เริ่มเดินไปหาอาหารในป่า แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนขี้เกียจ เขาจึงเปลี่ยนแผน เลือกหาผลไม้แทนเพราะหน้าจะหาได้ง่ายกว่าเนื้อสัตว์ พอเขาเดินไปเขาก็เห็นผลไม้ชนิดหนึ่ง มันมีสีแดงเหมือนเลือด ด้วยความหิววินก็เด็ดมากินทันที
“ผลไม้อะไรวะโคดอร่อยเลย” เขาคิดพร้อมทั้งเด็ดมากินอีก แต่พอเขามองก็พบว่ามันมีแค่ผลเดียว
“เรื่องนี้อย่าบอกอาโออิดีกว่า” วินกำลังจะเดินกลับแต่เขาก็รู้สึกถึงสายตากำลังจ้องมองเขาอยู่
พอเขาหันกลับไปมองเขาก็ไม่พบอะไรอยู่ตรงนั้น วินคิดว่าเขาคงง่วงนอนทำให้ประสาทของเขาหลอน และเขาก็ได้ยินเสียงอโออิเรียกเขา เขาจึงรีบเดินกลับไป
ภายหลังจากที่เด็กหนุ่มเดินห่างออกไป ชายชุดดำสวมหน้ากากก็ปรากฏตัวขึ้น เขาใช้สายตามองตามไปสักครู่ ก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ
“หวังว่าผลไม้นั่น คงจะช่วยให้พลังในตัวแกตื่นได้เร็วขึ้นบ้าง”
“ วินฉันจับปลามาแล้วไม่ต้องหาอาหารแล้ว”
พอพวกเขารับประทานอาหารเช้าเสร็จ อาโออิก็เริ่มออกเดินทางกลับบ้านในทันที ผ่านไปสองชั่วโมง วินก็เริ่มมองเห็นบ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนี้ตั้งอยู่โดดเดี่ยว ข้างหน้าบ้านมีแม่น้ำไหลผ่าน ส่วนข้างหลังเต็มไปด้วยต้นไม้และผลไม้นานาชนิด
พออาโออิเห็นบ้าน เธอก็รีบเดินไปในทันที
บ้านหลังนี้มีขนาดไม่กว้างและไม่แคบจนเกินไป ตัวบ้านมีชั้นเดียวมีสองห้องนอนหนึ่งห้องน้ำ
พอวินเดินตามอาโออิเข้าไปก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอมีผมสีดำรูปร่างสมส่วนพอเห็นอาโออิเธอก็ตรงเข้ามาหาทันทีและสวมกอดอาโออิทันที
“ทำไมไปไหนไม่บอกแม่ รู้ไหมแม่เป็นห่วง ต่อไปถ้าจะไปไหนก็บอกแม่ก่อนนะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงห่วงใย
“หนูไปเก็บผลึกเวทมนตร์ มา ถ้าหนูบอกแม่แม่ก็คงไม่ให้ไปใช่ไหมหละ”
“เรื่องที่หนูจะไปเข้าโรงเรียนเวทมนตร์ แม่คุยกับพ่อแล้ว พวกเราไม่ห้ามหนูแล้ว”
“จริงหรอแม่”
“จริง พรุ่งนี้แม่จะสอนหนูเรื่องการใช้ผลึกเวทมนตร์ แต่ตอนนี้แม่อยากจะให้หนูไปดูแลน้องก่อนนะ”
“ได้เลยค่ะแม่” พออาโออิพูดจบเธอก็หอมแก้มของแม่และวิ่งไปหาน้องของเธอทันที
วินมองพร้อมทั้งคิดในใจ
‘อ่าวยายนี่ พาเรามา แต่ดันลืมแนะนำเราซะได้’
“วิน มาทางนี้เร็วเข้ามาช่วยฉันดูน้องของฉันก่อน”
แต่พอวินกำลังจะเดินไปตามเสียงเรียกของอาโออิ แม่ของอาโออิก็จับตัวเขาไว้พร้อมทั้งพูดว่า
“นี่หนูชื่อวินสินะจ๊ะ ไปอาบน้ำและนอนพักผ่อนก่อนดีกว่า ตาดำแบบนั้นคงง่วงนอนแน่เลย”
“ได้ครับ”
“ส่วนชุดเดี๋ยวแม่จะซักให้จ้ะ หนูใช้ชุดที่แม่ตัดไว้ให้อาโออิก่อนก็แล้วกัน”
วินกำลังจะอ้าปากถามแต่ก็ถูกพูดขัดจังหวะก่อน
“แม่ชื่อฮารุ เรียกแบบนี้ก็แล้วกัน หลังจากหนูตื่นแล้วไปดูแลน้องเป็นเพื่อนอาโออิด้วยนะ ไปอาบน้ำได้แล้ว”
พอเธอพูดจบ เธอก็พาวินเข้าไปในห้องน้ำทันที พอวินอาบน้ำเสร็จวินก็ถูกพาไปในห้องนอนทั้นที
“นี่เราดูเป็นเด็กขนาดนี้เลยหรอ แต่ก็นะ นอนก่อนแล้วค่อยคิดดีกว่าว่าจะทำอะไรต่อในวันพรุ่งนี้ดี แต่ทั้งแม่และลูกนี่นิสัยเหมือนกันเลยแฮะ”
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น