หมวดเนื้อหา:
เสียงฝีเท้าจำนวนกำลังมุ่งตรงมาทางกลุ่มของวินด้วยความรวจเร็วทำให้ทุกคนต่าง ๆ จ้องมองไปยังเสียงตรงหน้าทำให้พวกวินพบกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมา เธอวิ่งด้วยความเร็หน้าของเธอมีเสียขาวซีด ข้างหลังของเธอมีกลุ่มชายฉกรรจ์ถ้าทางดุร้ายสวมชุดสีดำหน้าตาปกปิดด้วยหน้ากากสีดำ ในมือของพวกมันรวนมีดาบสั้นสีดำอยู่
“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย” เธอตะโกนขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นกลุ่มของวินอยู่ตรงหน้า
ลินค่อย ๆ วางชิโระที่นอนอยู่ที่ตักของเธอพร้อมกับเริ่มไร่เวทมนตร์ วงเวทสีฟ้าเหมือนน้ำทะเลค่ยอ ๆ ล้อมรอ้บตัวของเด็กน้อยตรงหน้าพื้นดินค่อย ๆ แปลเปลี่ยนกลายเป็นเตียงที่อ่อนหนุ้ม เมื่อเธอสร้างที่นอนให้กับชิโระเสร็จเธอจึงเดินเข้ามาหาวิน
อาโออิมองเวทของลินอย่างสนใจ
“นี่มันเวทอะไรหรอ”
“มันเป็นเวทบาเรียน่ะ แต่ฉันเอามาประยุก ชิโระจะได้ไม่ต้องตื่น” ลินอธิบายให้อาโออิฟังและหันไปถามคุโระที่อยู่ข้าง ๆ อาโออิ
“เอาด้วยไหม”
เด็กชายส่ายหน้าปฏิเสธ สำหรับเขาเรื่องตรงหน้ามันหน้าสนใจกว่าการนอนอยู่เฉย ๆ เสียอีก
“เอาไงดี” อาโออิลุกขึ้นและหันไปถามจีน่าและลินที่อยู่ข้าง ๆ
“ไม่เห็นต้องถามเลยนี่นา” จีน่าพูดพร้อมกับตั้งถ้าเตรียมต่อสู้ในทันทที เธอเริ่มใช้เวทไฟเรียกสร้างดาบเวทมนตร์สีแดงขึ้นมา
“เดี๋ยวก่อน ลินใช้เวทบาเรียที” วินมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความใจเย็น เขาเพ่งพินิตหญิงสาวตรงหน้า ร่างกายของเธอบางส่วนนั้นถูกโจมตีจนเกิดบาดแผลหลายแห่ง
‘ทำไมเรารู้สึกแปลก ๆ กันนะ’ เขามองไปยังขาของหญิงที่มีบาดแผล ที่ฟัน พอวินมองไปยังด้านหลังเขาก็พบว่าอาวูธที่โจมตีหญิงสาวนั้นน่าจะเป็นดาบของใครบางคนที่อยู่ในกลุ่ม
จีน่ามองวินอย่างสงใส เธอไม่รู้หรอกว่าวินกำลังคิดอะไรอยู่ แต่เธอก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจกับความคิดของวิน
“บ้าหรือปล่าว” จีน่าชี้ให้เด็กหนุ่มดูผู้หญิงตรงหน้าที่กำลังโดนพวกชายฉกรรจ์ไล่ล่าเธอค่อย ๆ มองบาดแผลของหญิงสาวและชี้ให้เด็กหนุ่มดู สำหรับเธออย่างไรเธอก็ต้องไปช่วยผู้หญิงตรงหน้าให้เร็วที่สุด จีน่าเตรียมตัวที่จะกระโจนออกไปช่วยแต่วินก็รีบจับไหล่ของเธอเอาไว้ทำให้หญิงสาวหันขับกับมามองวินด้วยถ้าทางไม่พอใจ
“เราต้องรีบไปช่วยนะวิน”
เด็กหนุ่มพยักหน้ารับความคิดของจีน่า “อือ เธอไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“บ้าหรอ ใครจะให้นายจัดการคนเดียวกันล่ะ พวกฉันก็ฝุกเวทมนตร์มาเหมือนกันะะ”
“ใช่จีน่าพูดถูกนะ พวกเราน่ะเรียนเวทมนตร์พร้อมกับนายนะ” อาโออิสำทับขึ้น
“แต่” วินเริ่มคิดหนักแต่พอเขาเห็นสายตาจริงจังของพวกจีน่าเขาจึงพยักหน้าตกลง
“ผมด้วย” คุโระพูดพร้อมกับรีบเก้าออกมาจากข้างหลังของอาโออิ
“ไม่ได้” สามสาวพูดพร้อมกัน
“ไม่เอาผมจะสู้” คุโระมีสีหน้าไม่พอใจ แต่ก่อนที่เด็กน้อยจะทำอะไรจู่ ๆ ก็มีบาเรียสีฟ้าล้อมรอบตัวของเขากับลินไว้
“นี่พี่ทำอะไรนะ” เด็กน้อยหันมามองลินด้วยความไม่พอใจ
“คุโระอยู่กับพี่ก่อนก็แล้วกัน” ลินจับมือของเด็กน้อย
“ไม่ ไม่เอาผมจะไปสู้ด้วย” คุโระปล่อยมือของลินและวิ่งไปหาพวกวินแต่พอเด็กน้อยชนกับบาเรียเขาก็พบว่า ตนเองไม่สามารถออกไปได้ทำให้คุโระมีสีหน้าไม่พอใจและเริ่มไปนอนดิ้นกับพื้น
“มันสกปรกนะ” ลินก้มลงไปมองเด็กน้อย แต่เด็กน้อยก็ไม่มีถ้าทางจะหยุด
เธอมองดูคุโระแต่ลินก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเธอต้องใช้สมาธิควบคุมบาเรีย ถึงแม้มันจะเป็นบาเรียขนาดเล็กก็ตามถ้าเธอเสียสมาธิบาเรียก็จะหายไปทันที
“นี่ทุกคนช่วยพูดกับคุโระหน่อยสิ” สิ้นเสียงของลินทุกคนก็หันมามองทางลินอย่างสนใจ
“ไม่เอาก็ผมจะออกไปสู้ด้วยนี่นา” คุโระเริ่มตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจ
“ทำไมไม่ให้คุโระสู้ล่ะ” อาโออิถามจีน่าอย่างสงใส เธอรู้ดีว่าอย่างไงคุโระก็สามารถเอาชนะพวกนั้นได้สบายอยู่แล้ว
“บ้าหรอ เวทมนตร์ของคุโระนะเป็นการโจมตีแบบระยะกว้างนะ” จีน่ารีบบอกอาโออิทันที
“ใช่ขืนให้คุโระใช้เวทที่นี่เราก็ไม่ได้เดินทางต่อกันพอดีสิ” วินพูดขึ้นพร้อมนึกถึงเวลาที่เขาพาคุโระใช้เวท ทุกครั้งที่เด็กน้อยได้ใช้เวทมนต์ ไม่ว่าจะเป็นเวทขนาดเล็กหรือว่าจะเป็นเวทขนาดใหญ่แต่พอเด็กน้อยได้ใช้มันก็กลายเป็นมหาเวทในทันที
สิ้นเสียงของวินอาโออิก็เกาหัวในทันที “เออจจริงด้วยฉันลืมไป”
“อย่าลืมเรื่องแบบนี่ได้ไหม” จีน่าและวินพูดพร้อมกัน
“ห้าๆๆ โทษทีว่าแต่ เราเอาไงกับคุโระดีล่ะ” อาโออิมองไปยังเด็กน้อยที่เริ่มดิ้นที่พื้นอยู่เลื่อย ๆ
‘เหมือนเด็กอยากได้ของเล่นเลยแฮะ’ วินมองยังเด็กนอ้ยพร้อมกับพยายามคิดหาวิธีไปด้วย
“ฉันคิดออกแล้ว” จีน่าพูดขึ้นและเดินไปมองหาเด็กน้อยในทันที
“นี่คุโระ” เธอก้มลงมองเด็กน้อยที่พื้นและนั่งลงพูดกับเด็กน้อย
“พี่จีน่าคุยกับพี่ลินให้หน่อยดิ” เด็กน้อยใช้สายตาอ้อนจีน่าสำหรับคุโระเขาคิดว่าจีน่าต้องให้เขาออกไปจากเวทบาเรียนี่แน่นอ แต่คุโระก็ต้องตกใจเมื่อจีน่าสายหน้าปฏิเสธ
“ไม่ได้หรอก”
เด็กน้อยเริ่มพยายามบีบน้ำตาแต่คุโระก็ต้องหยุดฟังจีน่า
“แต่พี่มีอย่างอื่นมาแรกสนใจไหม” สิ้นเสียงของจีน่าทำให้เด็กน้อยมองจีน่าด้วยความสนใจ
“อะไรหรอ”
“ตั้งจฟังพี่นะ” จีน่าเว้นจังหวะไว้พอเธอเห็นว่าคุโระหยุดดิ้นแล้วเด็กสาวจึงพูดต่อในทันที
“ถ้าคุโระอยู่กับพี่ลิน พี่กับพี่วินจะฝึกพิเศษให้เอาปล่าว” สิ้นเสียงของจีน่าเด็กน้อยก็มองด้วยความสนใจ
“จริงหรอ” คุโระหันไปมองที่วินกับจีน่าด้วยสายตาคาดหวัง สำหรับเด็กน้อยการได้ฝึกกับพี่ทั้งสองคนนั้นมันน่าสนใจมากกว่าต้องไปต่อสู้กับพวกโจนเสียอีก
“จะดีหรอ” วินพูดยังไม่ทันจบ เขาก็เห็นสายตาของจีน่าทำให้วินต้องหันไปมองยังเด็กน้อย
“ได้เลย เดี๋ยวพวกพี่ฝึกให้เอง”
“โอเครไหม” จีน่าหันมามองคุโระ พอเธอเห็นสายตาของเด็กน้อยเธอก็ยิ้มขึ้นเพราะเด็กน้อยพยักหน้ายอมรับข้อเสนอของเธอแล้ว
“อื้อ”
“นี่พวกเธอมาช่วยฉันก่อนสิ” เสียงหญิงคนนั้นตะโกนขึ้นเมื่อเธอสังเกตว่ากลุ่มคนตรงหน้าไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิต
“หยุดเดี๋ยวนี้นะยายตัวแสบ” เสียงชายคนหนึ่งในกลุ่มตะโกนใล่หลังมาติด ๆ
“หยุดก็บ้าแล้ว” เธอหันไปตะโกนตอบและรีบวิ่งตรงมาทางพวกวินอย่างรวจเร็ว
ก่อนที่หญิงสาวตรงหน้าจะวิ่งมาถึงกลุ่มของวิน ลินก็เริ่มใช้เวทมนตร์ของเธออีกครั้ง หญิงสาวเริ่มวาดอักขระ เวทมนตร์ที่พื้นพอเธอวาดวงเวทเสร็จก็ได้มีบาเรียสีฟ้าปรากฏล้อมรอบกลุ่มของวิน
“รีบมาเร็วเข้า” ลินตะโกนบอกผู้หญิงตรงหน้าพร้อมกกับวินและจีน่ากระโจนออกไปรับมือกับกลุ่มคนที่ไล่ตามหญิงสาวมา พอหญิงสาวผมดำเข้ามาในบาเรียบาเรียของลินก็ปิดตัวลงอย่างสมบูรณ์ หากเธอไม่ยอมให้คนข้างนอกเข้ามาก็ไม่มีใครสามารถเข้าได้
“ขอบคุณมากเลยนะที่ช่วยฉัน” หญิงสาวผมดำพูดด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อย
“ไม่เป็นไรหรอกนะ เธอนั่งพักก่อนก็แล้วกัน” ลินพูดพร้อมกับมีเก้าอี้ใบหน้าโผล่ขึ้น พอหญิงตรงหน้าเห็นอย่างนั้นเธอก็นั่งลง
“ผมขอด้วย” เสียงคุโระเอ่ยขึ้น พอลินเห็นอย่างนั้นเธอจึงสร้างให้คุโระด้วย
“ขอสูงอีก ผมจะได้เห็นการต่อสู้ของพี่วิน”
“ได้จ้า” ลินจึงค่ยอ ๆ ใช้เวทมนต์เพิ่มความสูงของเก้าอี้ของคุโระจนเด็กน้อยบอกเธอ
“พอแล้วครับพี่ลิน ขอบคุณครับ”
“ถอยไปถ้าพวกแกไม่อยากตาย” หนึ่งในนั้นพูดพร้อมกับชักดาบสั้นออกมา มันฟันดาบลงมาทางวินอย่างรวจเร็วแต่ก่อนที่ดาบจะโดนตัวของเด็กหนุ่มเขาก็ใช้ความเร็วหายตัวไปอยู่ด้านหลังและชกเข้าไปกลางลำตัวของชายคนนั้นด้วยความเร็ว ด้วยความ
ตุ้ม
ด้วยร่างกายที่ฝึกฝนมาอย่างดีทำให้แม้วิ้นไม่ต้องผนึกพลังเวท รุนแรงของหมัดทำให้ชายคนนั้นปิวออกไปปะทะกับต้นไม้ที่อยู่ด้านข้าง หลังจากนั้นเขาก็เคลื่อนร่างไปใช้สันมือสับไปที่ทัดดอกไม้ของชายที่อยู่ด้านข้างทำให้ชายคนนั้นหมดสติ
ทางฝั่งของคุโระ
“นี่มันอะไรกัน ไม่เห็นใช้เวทมนต์เลยนี่นา” ลินกับอาโออิมองวินอย่างแปลกใจ
“เขาเป็นใครน่ะ โคษเก่งเลย” หญิงสาวผมดำพูดขึ้น
“พี่เขาชื่อวิน แล้วพี่สาวชื่อไรหรอ” คุโระหันมามองหญิงสาวที่ยื่นข้างพวกลิน
“พี่หรอ พี่ชื่อหลินเป็นชาวบ้านธรรมดาน่ะ”
“แล้วทำไมพี่มาอยู่นี่ได้” เด็กน้อยมองหญิงสาวตรงหน้า
“หมู่บ้านที่พี่อยู่ถูกมอนสเตอร์โจมตีพี่เลยออกมาหาคนไปช่วย” หญิงสาวพูดกับเด็กน้อยตรงหน้าและหนไปมองการต่อสู้ที่เริ่มดุเดือดขึ้น
กลุ่มชายฉกรรจ์เริ่มตีวงล้อมเข้ามาใกล้
“พวกมันแข็งแกล่งกันเกินไปแล้ว” ชายตัวผอมพูดด้วยความเครียด ตอนแรกพวกเขาคิดว่าการมาจัดการหญิงสาวผมดำนั้นจะเป็นงานง่ายเสียอีก
“ว่าแต่เจ้าเด็กผมทองมันหน้าตาคุ้นนะหัวหน้า” ชายอีกคนหันไปถามชายที่ตัวใหญ่ที่สุด
“ข้าจำได้แล้ว เจ้านั่น” ชายอีกคนพูดด้วยความหวาดกลัวพร้อมกับชี้นิ้วไปทางวิน
“ที่หัวหน้าบอกไว้ว่าถ้าเจอให้พวกเรารีบหนีไง”
“หรือว่า มันก็คือวิน” ชายอีกคนพูดอย่างตกใจ
“ใครจะหนีก็หนีแต่ข้าไม่หนีเด็จขาด” หัวหน้าของพวกมันพูดพร้อมกระชับดาบสั่นในมือและกระโจนเข้ามาโจมตีวินอย่างรวจเร็ว
“ช่วยไม่ได้” วินหลบดาบของหัวหน้าอย่างรวจเร็วและใช้สันมือฝ้าดไปที่ข้อมือของหัวหน้า เสียงดาบตกลงพื้นด้วยความเร็วแต่ก่อนที่ชายตรงหน้าจะได้เคลื่อนไหววินก็เสอยหมัดเข้าไปที่ปลายคางของหันหน้ากลุ่มมเต็ม
“แกทำหัวหน้าหรอ” ชายอีกคนเตรียมตัวที่จะเข้ามาโจมตีวินแต่มันก็ต้องร้องโหยหวน พอวินหันไปมองเขาก็พบว่าตอนนี้ได้มีไฟสีแดงฉานกำลังลุกไม่มือของชายคนนั้น
“รีบทำให้มันจบเถอะน่าวิน” จีน่าหันมาพูดกับเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ไม่ห่างไปนัก ระหว่างที่วินกำลังมองภาพตรงหน้าก็มีเรื่องที่เข้าไม่อยากให้เกิดขึ้น
“พวกแกตายซะ” ชายอีกคนพุ่งตัวโจมตีจีน่าที่ยืนอยู่ข้างหลังวิน
“เฮ้ยอย่านะ” เด็กหนุ่มร้องเสียงโหลง
สิ้นเสียงของวินผู้โจมตีก็ยิ้มราวกับว่าจีน่านั้นเป็นเหยื่ออันโอชะ มันร้องขึ้นโดยที่ไม่รู้เลยว่าหายนะกำลังเค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาใกล้
เด็กสาวหลับตาลงด้วยความเบื่อหน่าย เธอค่อย ๆ กระชับ ดาบเวทมนต์อย่างช้า ๆ ใบดาบสีแดงฉานค่ยอ ๆ ลุกไม่อย่างช้า แต่ก่อนที่ดาบของชายคนนั้นจะได้สัมผัสตัวจีน่า เด็กสาวก็หายไปพร้อมกับบาดแผลไฟไม่ที่ลุกไม่เผาอาวุธของชายคนนั้น
“วิน นายนี่ยังใจดีเกินไปนะ” สิ้นเสียงอันเฉียบขาดของจีน่าเธอก็เรียกดาบไฟจำนวนเท่าศัตรูที่เหลือขึ้นมา เด็กสาวจับดาบและฟันเข้าไปกลางหลังของพวกศัตรูที่ละคน เลือดสีแดงของพวกมันเริ่มไหลลงที่พื้นดินพร้อมกับกลิ่นเนื้อไม่ที่รอยออกมา เสียงกรีดรอ้งของชายฉกรรจ์ดังขึ้นด้วยความหวดกลัว แต่พอไปมองสีหน้าของจีน่านั้นทุกคนก็ต้องตกใจเพราะตอนนี้สีหน้าของจีน่านั้นไม่มีความเปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิด
‘นี่คุณแฟนท่อมสอนอะไรให้จีน่ากันวะ’
พอจีน่าจัดการพวกศัตรูเสร็จเธอก็หยุดใช้เวทมนตร์ในทันที
“นี่ยังไม่ได้ใช่ไหม” อาโออิมองไปยังพวกชายฉกรรจ์และหันไปถามจีน่า
“อือ ยังไม่ตายหรอก” จีน่าค่อย ๆ เดินตรงมาทางวินอย่างช้า ๆ
‘แต่สาหัดสินะ’ วินคิดกับตัวเองและมองพวกชายฉกรรจ์อย่างสงสาร
“ฉันบอกแล้วว่าอย่า” เขาพูดกับตัวเองแต่เหมือนว่าจีน่าจะได้ยินเธอจึงหันมาหาวิน
“อะไรนะ” เธอจ้องมองมายังวินอย่างสงใส
“ปล่าว ๆ “ วินรีบโบกมือปฏิเสธอย่างรวจเร็ว
“หรอ ฉันนึกว่ามีอะไรสะอีก” เด็กสาวหันไปมองกลุ่มชายที่เธอจัดการไปและหันไปมองยังลินและอาโออิ
“นี่ช่วยใช้เวทมนตร์พฤกษา มัดพวกนี้หน่อยสิ”
“ได้” อาโออิกั้บลินพูดพร้อมกับเตรียมตัวใช้เวทพฤกษาแต่เสียงของเด็กน้อยก็ทำให้พวกลิต้องหันไปมอง
“พี่จีน่าหน้ากลัว” เสียงของคุโระดังขึ้น เด็กน้อยมีสีหน้าซีดเผือดลงทุกครั้งที่เห็นภาพตรงหน้า
“ก็ปิดตาสิ” ลินพูดพร้อมกับนำมือของเธอมาปิดตาให้เด็กน้อย
“อือ” เด็กน้อยหลับตาลงพร้อมกับจีน่าที่เดินเข้าไปหยิกแก้มของคุโระ
“ถ้างั้นต่อไปจะดื้อกับพี่ไหมฮะ”
คุโระส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่แล้ว”
สิ้นเสียงของเด็กตรงหน้าทุกคนก็หัวเราะห์อย่างชอบในการกระธรรมของเด็กน้อย
“ที่เหลือก็แค่เตรียมตัวถามเจ้าพวกนี้สินะ” วินพูดพร้อมกับเดินเข้าไปมองชายที่บาดเจ็บน้อยที่สุด แต่ก่อนที่วินจะได้ทำอะไรจู่ๆ เด็กหนุ่มก็สัมผัสได้ถึงมอนสเตอร์ที่กำลังมุ่งตรงมาทางนี้
“นี่วินรีบเข้ามาในบาเรียเร็วเข้า”
“นี่มัน” สิ้นเสียงของเด็กสาววินกระโจนเข้าไปยังบาเรียของลินอย่างรวจเร็ว
ลินตะโกนขึ้นพร้อมกับปดผนึกบาเรียของชิโระและคุโระทำให้เด็กทั้งสองหล่นมาที่พื้นอย่างรวจเร็ว เด็กสาวผนึกพลังทั้งหมดเพื่อทำให้บาเรียของตนเองแข็งแกล่งและมีขนาดเล็กและสามารถล้อมรอบทุกคน
พวกวินจ้องมองไปยังท้องฟ้าที่มีมอนสเตอร์จำนวนมากเริ่มล้อมรอบพวกวินอีกครั้ง สำหรับวินมอนสเตอร์จำนวนแค่นี้มันไม่ใช่เรื่องยากเกินไปที่จะฝ่าออกไป ทว่าพอวินได้ยินเสียงที่ดังมาตามลมทำให้เด็กหนุ่มต้องคิดไหมอีกครั้ง
“ฉันคงปล่อยให้พวกนายทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกนะ” เสียงของหญิงที่วินคุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ชายหนุ่มมีสีหน้าซีดเผือดในทันที
‘นี่มัน ทำไมเราถึงเจอกับพวกมันเร็วอย่างนี้’
#มาอับตามสัญญาแล้วน้าครับทุกคน
- เข้าสู่ระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็น